16.4 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Η φίλη μου η Hermin

Του Χάρη Δρίτσα, διηγηματογράφου

Bonjour mon cherie… Χάρη…
Κάθε Σάββατο με καλημερίζει από την Αλεξάνδρεια με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο μια κυρία…
Η καλή μου φίλη…
Περιμένω στο τηλέφωνο…
Δεν με έχει πάρει ακόμη για την καλημέρα μας… Η ώρα έχει πάει 12.30… μεσημέρι.
Mon cherie…
Προσπαθώ να επικοινωνήσω εγώ… δεν απαντά…
Πέρσι, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, επέστρεψα στην Αίγυπτο. Στην Αλεξάνδρεια… τη γενέτειρά μου…
Δεν μου αρέσει να με φιλοξενούν. Αποφεύγω τα μέρη όπου συχνάζουν γνωστοί μου.
Με δένουν με τα τραπεζώματα, και με ατέρμονες συζητήσεις για το πώς ήταν παλιά… Χάνω την ανεξαρτησία μου…
΄Οταν πηγαίνω εκεί δεν ακολουθώ ωράρια.
Το γνωστό μου τροπάριο: Τρώω όταν πεινάω και κοιμάμαι όταν νυστάζω… Εγώ και η Αλεξάνδρεια. Ατελείωτοι περίπατοι στην παραλιακή, που φτάνει μέχρι τη Λιβύη, αλλά και στα ενδότερα.

΄Εψαξα για ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. ΄Ολα γεμάτα. Αύγουστος μήνας. Ηταν και το Ραμαζάνι…
Μου είπαν για μια Αρμένισσα, που έχει πανσιόν. Που ενοικιάζει δωμάτια.
΄Εψαξα… Ρώτησα… ΄Ολοι γνώριζαν τη μαντάμ Hermin. Τη Hermin Sanosian.
Την παλιά δόξα του αιγυπτιακού κινηματογράφου. Την οριεντάλ χορεύτρια.
Η πανσιόν ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο Cecil, στην πλατεία Σάαντ Ζαγλούλ. Κάποιος γαλλικός ταξιδιωτικός οδηγός την αναφέρει σαν μια καλή λύση για διαμονή στην Αλεξάνδρεια.
Χτύπησα το κουδούνι. Μία κυρία γύρω στα εβδομήντα, μου άνοιξε την πόρτα.
Της μίλησα αιγυπτιακά. Κατάλαβε ότι ήμουν ΄Ελληνας, μου απάντησε σε άπταιστα ελληνικά.
Στους άλλους πελάτες μιλούσε με την ίδια άνεση γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και φυσικά αραβικά.
Μου πρόσφερε τσάι. Τα μάτια της ήταν βαθιά μπλε. Πήγε στο γραφείο της να γράψει τα στοιχεία μου. Κάθισα στο σαλόνι και περίμενα…
Στη γωνιά ένα πιάνο. Γύρω τριγύρω, βαριά έπιπλα από καρυδιά. Καναπέδες, πολυθρόνες, τραπεζαρία. Καθρέπτες με χρυσή κορνίζα.
Οι τοίχοι γεμάτοι φωτογραφίες. Μια όμορφη κοπέλα που χόρευε οριεντάλ…
Το όραμα των παιδικών μου χρόνων…
Παιδί 10-11 ετών έβλεπα στις αιγυπτιακές ταινίες αυτή την κοπέλα να χορεύει και κάτι πάθαινα…
Δεν γνώριζα το όνομά της…
Λίγο προχωρημένο για την ηλικία μου τότε, αλλά μου άρεσε σαν γυναίκα…
Σε μια αφίσα με χρυσή κορνίζα η ίδια κοπέλα με τον Ιsmail Yasin, τον κωμικό του αιγυπτιακού σινεμά.
Σε άλλη με τον Soukri Sarhan (τον Μπάρκουλη της Αιγύπτου). Με τον Τeoufick Dekni και άλλους αστέρες του αιγυπτιακού κινηματογράφου.
Ρε μπας… και… τι να πω…
Μπήκε στο σαλόνι…
Αυτή εκεί είμαι εγώ… Η Hermin Sanosian…
΄Εμεινα κάγκελο!!! Ρε τι παθαίνει ο άνθρωπος…
Πήγα στο δωμάτιό μου. Από το μπαλκόνι έβλεπα την πλατεία Σάαντ Ζαγλούλ. Στο βάθος τη θάλασσα.
΄Ημουν ο μοναδικός Ελληνας στην πανσιόν.
Μου χτύπησε την πόρτα.
…Θα πάμε για ουζάκι…
Με πήγε στον Ελληνικό Ναυτικό Ομιλο.
΄Ηταν το στέκι της. ΄Ολοι την αγαπούσαν. Τη θεωρούσαν Ελληνίδα. Το βράδυ μού έκανε το τραπέζι στην πανσιόν. ΄Ανοιξε ένα μπουκάλι κρασί ντόπιο, «Τσανακλής».
΄Εβαλε στο κασετόφωνο μία κασέτα με τη Μαρινέλλα…
Μου μίλησε για τη μοναξιά της.
΄Ολοι έχουν φύγει… Πηγαίνω στον Ναυτικό Ομιλο. Εκεί έχω κάποιες φίλες.
΄Εφερε ένα άλμπουμ. Φωτογραφίες, αφίσες, προγράμματα θεάτρων και νυχτερινών κέντρων διασκέδασης. Φωτογραφίες με όλους στους σταρ της δεκαετίας ’50-’60. Μια ολόκληρη ζωή…
Ανοιξε το βίντεο.
Κοίτα…
Στην οθόνη της τηλεόρασης ξετυλίγεται ένα αιγυπτιακό φιλμ της δεκαετίας του ’50.
Η πανέμορφη κοπέλα της φωτογραφίας χόρευε. Μπαλέτο με 30-35 χορευτές. Η Hermin κορυφαία.
Είδαμε τέσσερις ταινίες. Με τον κωμικό Ιsmail Yasin, με τον Soukri Sarhan, με τον Roushdi, με τη Shadia.
Οι γονείς της ήλθαν το ’22 από την Τουρκία. Γλίτωσαν τη σφαγή. ΄Ηλθαν στην Αίγυπτο. Ο πατέρας της, μόδιστρος στο παλάτι του Φουάντ και αργότερα του Φαρούκ.
Η Hermin πήγαινε στο σχολείο. Στο Γαλλικό με τις καλόγριες.
Αγαπούσε τον χορό. Γράφτηκε σε μια σχολή. Ο δάσκαλος ενθουσιασμένος μαζί της…
«Γεννημένη χορεύτρια…», έλεγε.
Το ‘σκαγε στα διαλείμματα από το σχολείο και πήγαινε στη σχολή του χορού. Αργούσε να γυρίσει στο μάθημα.
Η διευθύντρια κάλεσε τη μητέρα της, τη μαντάμ Rozin. Ή το σχολείο ή ο χορός.
Αφοσιώθηκε στα μαθήματά της.
Πήγε με τη μητέρα της στο σινεμά. Επαιζε ο Soukri Sarhan. Μαμά εγώ αυτόν θα τον παντρευτώ!!!
Μωρή αυτός είναι φίρμα… ο πιο μεγάλος ηθοποιός της Αιγύπτου…. είσαι τρελή!!
΄Αφησε το σχολείο. Μίλαγε ήδη 4 γλώσσες. Πήγε στο χορό. ΄Ηθελε να μοιάσει της Tahia Carioca. Της μεγαλύτερης χορεύτριας οριεντάλ της Αιγύπτου.
Ξεκίνησε να χορεύει στο Bella Vista, στο Εglon, και σε γιορτινές εκδηλώσεις.
Πήγε σε μια οντισιόν. Την είδε ο Soukri και τρελάθηκε… ΄Ηθελε να τη γνωρίσει. Να την παντρευτεί…
Πήγε στη μητέρα της. Η μαντάμ Rozin ήταν ανένδοτη. Είναι μικρή ακόμη…. κύριε Soukri, 17 ετών. Αν περιμένεις λίγο….
Ο Soukri περίμενε… Παντρεύτηκαν. ΄Εκανε μαζί του πολλές ταινίες.
Τώρα χόρευε σε μεγάλες πίστες και σε θέατρα. Στο Μοχάμεντ Αλι, στην Οπερα του Καΐρου, στο παλάτι του Φαρούκ.
΄Ηταν περιζήτητη. Οι πρεσβείες στις δεξιώσεις τους περιελάμβαναν και χορό οριεντάλ, φυσικά με τη Hermin…
Στις γιορτές των ανακτόρων ο Φαρούκ έστελνε την προσωπική του λιμουζίνα να τη φέρει στο παλάτι.
Κέρδιζε πολλά χρήματα….
Ταξίδια, κοσμήματα, δώρα από θαυμαστές…
Κάθε βράδυ έκανε τρεις εμφανίσεις σε κέντρα διασκέδασης και θέατρα.
Ενας χρόνος παντρειάς. Χώρισε με τον Soukri. Η καριέρα πάνω απ’ όλα. Της πρότειναν να πάει στο Χόλιγουντ. Δεν άφηνε την Aλεξάνδρεια.
Ενα βράδυ στο Κάιρο αρρώστησε. ΄Επρεπε να εμφανιστεί. ΄Ηταν στην Οπερα. Μεγάλο το πρόγραμμα.
Καλεσμένοι Αιγύπτιοι επιχειρηματίες, ξένοι ηγέτες και η μισή κυβέρνηση…
Ο γιατρός της έκανε μια ένεση. Για μία ώρα, της είπε… Μετά κατέβα από τη σκηνή…
Χόρευε. Πλησίαζε η ώρα. Ο γιατρός της έγνεφε. Το ίδιο και η μαντάμ Rozin, η μητέρα της. Εκείνη χόρευε. Μία ώρα και δέκα λεπτά. Λιποθύμησε. Ξύπνησε στο νοσοκομείο.
Στην καριέρα της έκανε δεκαπέντε ταινίες. Σ’ αυτές το σενάριο περιλάμβανε και σκηνές χορού. Πάντα με τη Hermin.
Κοντά στα τριάντα, σταμάτησε το χορό. Τέλος και στο σινεμά. Σιχάθηκε…
-Βαρέθηκα να με κυνηγούν για να με πηδήξουν, μου είπε….
Μαζί με τον αδελφό της αγόρασαν ένα ξενοδοχείο στην παραλιακή, κοντά στο κέντρο. Δούλευε καλά. Η εφορία ήθελε να παίρνει τα μισά. ΄Ηταν η εποχή της μεγάλης κοινωνικής αλλαγής του Gamal Abdel Nasser. Το πούλησε.
΄Εμεινε στο πατρικό της στην πλατεία Σάαντ Ζαγλούλ. Το μισό από το τεράστιο σπίτι το έκανε πανσιόν.
Οι γονείς της πέθαναν. Ο αδελφός της έφυγε για τον Καναδά με την οικογένειά του. Εμεινε μόνη της στην Αλεξάνδρεια.
-Εδώ είναι το σπίτι μου, έλεγε…
Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήλθε στην Αθήνα. Περάσαμε μία εβδομάδα αλητεύοντας. Με περίμενε τα Χριστούγεννα στην Αλεξάνδρεια… Δεν πήγα στο ραντεβού…
Τηλεφωνιόμασταν δυο-τρεις φορές τη βδομάδα.
Ανελλιπώς τα Σάββατα… το πρωί…
-Καλημέρα Χάρη μου… mon cherie.
Τι καιρό έχει σήμερα στην Αθήνα;
Σήμερα στην Αλεξάνδρεια έχει ομίχλη και πολλή υγρασία.
΄Εχουν περάσει οκτώ ημέρες από το τελευταίο τηλεφώνημά της…
Επιμένω στο τηλέφωνο… Δεν έχω νέα της…
Στις 25 Φεβρουαρίου μου τηλεφώνησε η Ζαζά, η φίλη της.
Η φίλη μου η Hermin δεν θα με ξαναπάρει στο τηλέφωνο…  ήταν 77 χρονών…
Mon cherie Hermin…

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -