22.7 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Φοίβος Ταξιάρχης. Αγωνίστηκε με ιστορικούς θιάσους σε καιρούς δύσκολους για την τέχνη

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007. Ο Φοίβος Ταξιάρχης στο Νοσοκομείο «Σωτηρία». Ήταν η τέταρτη ημέρα νοσηλείας του λόγω κρίσης των μακρόχρονων καρδιακών και πνευμονολογικών του προβλημάτων…

 

Κάποια στιγμή θέλησε να δει λίγο τα δέντρα από το δωμάτιό του. Για να μην κουράσει καμιά νοσηλεύτρια, σηκώθηκε μόνος από το κρεβάτι, έβγαλε τη μάσκα οξυγόνου και πλησίασε στο παράθυρο. Εκεί υπέκυψε… «Έφυγε» όρθιος…

***

«Ακριβέ μας Φοίβο, τίμησες όσο λίγοι το θέατρο που λάτρεψες, με σπουδαίους ρόλους, σε σπουδαία έργα. Σίγουρα είχες βρει από νωρίς τον ορισμό του ηθοποιού, την ουσιαστική σημασία του. Αγωνίστηκες σε καιρούς δύσκολους για την τέχνη σου, συμμετέχοντας σε ιστορικούς θιάσους. Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών σου χρωστάει πολλά. Ναι, ξέρουμε, θα πεις πως έκανες την υποχρέωσή σου. Υποχρέωσή σου η ιδέα του εταιρισμού, η συμμετοχή σου στο λαϊκό κίνημα, στην Αντίσταση, στους σκληρούς αγώνες του σωματείου μας. Η φωνή σου, το παράστημά σου, η διακριτική σοφία σου, γέμισαν το Σωματείο μας μέχρι το τέλος και μας έκαναν περήφανους που είμαστε κι εμείς μέλη του».

-Αυτά είπε μεταξύ άλλων η Ελένη Γερασιμίδου, (τότε) πρόεδρος του ΣΕΗ, το Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007 αποχαιρετώντας τον ηθοποιό.

 

Από τη Θεατρική Βραδιά της Κυριακής, του Α΄ Προγράμματος, μεταδόθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1983, το έργο «Δυνατοί άνεμοι» του Φάνη Καμπάνη σε σκηνοθεσία Φοίβου Ταξιάρχη. Το έργο, που γράφτηκε στον Άη Στράτη το 1951, αναφέρεται στη ζωή των εκτοπισμένων στη Μακρόνησο. Στη φωτογραφία από αριστερά: Μαλαίνα Ανουσάκη, Μύρτα Πολύζου, Γιώργος Βρασιβανόπουλος, Ταϋγέτη (Μπασούρη), Φοίβος Ταξιάρχης, Αιμιλία Υψηλάντη.

 

 

 

***

 

«Συνέδεσε τον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, με τον αγώνα για τον πολιτισμό και την τέχνη. Γνώριζε καλά πως για ν’ αλλάξει η κοινωνία, δεν φτάνει ο αγώνας για το ψωμί, για το μεροκάματο. Πρέπει ν’ αλλάξει και η συνείδηση, πρέπει οι εργαζόμενοι να γνωρίσουν την ιστορία τους, τη γλώσσα τους και τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ανταποκρίθηκε σε κάθε δράση, υπερνικώντας ακόμη και τα προβλήματα υγείας».

 

-Και με αυτά τα λόγια αποχαιρέτισε τον Φοίβο Ταξιάρχη εκ μέρους του ΚΚΕ, η (τότε) βουλευτής Εύα Μελά.

 

***

 

Ο Φοίβος Ταξιάρχης (Ταξιάρχης Κόλλιας, το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε το 1926, στην Καλοσκοπή Φωκίδας, όπου τέλειωσε το Δημοτικό. Ήρθε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε πέντε τάξεις του Γυμνασίου. Την τελευταία τάξη την τελείωσε στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας, το 1944, επειδή είχε φύγει ως παράνομος από την Αθήνα, λόγω της συμμετοχής του στην ΕΑΜική Αντίσταση.
Το 1947 μπήκε στη δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, σπουδάζοντας παράλληλα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1949 προσλήφθηκε στο Εθνικό Θέατρο, αλλά διέκοψε την εργασία του, λόγω της στρατιωτικής θητείας του, μέχρι το 1951. Η πρώτη θεατρική του εμφάνιση έγινε με το ρόλο του Κινησία στη «Λυσιστράτη», από το «Θυμελικό Θίασο» του Λίνου Καρζή.

Το 1952 συμμετείχε στις πρώτες, μεταπολεμικές, «Δελφικές Γιορτές» που είχε καθιερώσει ο Άγγελος Σικελιανός, παίζοντας τους ρόλους «Κράτος» και «Ωκεανός» στον αισχυλικό «Προμηθέα δεσμώτη».

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους θιάσους των Βασίλη Διαμαντόπουλου, Καρόλου Κουν, Κυβέλης, Μίμη Φωτόπουλου, Νίκου Χατζίσκου και πολλών άλλων. Πολύχρονη και σημαντική ήταν η συνεργασία του με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη. Από το 1959 μέχρι το 1962 πρωταγωνιστούσε στο «Πειραϊκό Θέατρο» του Δ. Ροντήρη, που περιόδευε σε πολλές χώρες.
Από μαθητής ακόμα της δραματικής σχολής συνεργάστηκε με πολλές εκπομπές θεάτρου, λόγου και τέχνης στο ραδιόφωνο, όπου και σκηνοθέτησε πολλά νεοελληνικά έργα.

 

 

 

 

 

Υπήρξε ιδρυτικό και διευθυντικό στέλεχος του πρώτου εταιρικού θιάσου «Άρμα Θεάτρου», τη λειτουργία του οποίου ανέστειλε η χούντα.
Μετά τη δικτατορία είχε την πρωτοβουλία για την ανασύσταση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) που είχε διαλυθεί το 1967 από τη δικτατορία. Έλαβε μέρος στους επαγγελματικούς αγώνες του κλάδου του και εκλέχτηκε αρκετές φορές μέλος του διοικητικού του συμβουλίου με την παράταξη του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του.
Επίσης, ήταν υποψήφιος με το ΚΚΕ σε βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.

 

 

 

Το 1976 δημιούργησε τον εταιρικό θίασο «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες», ο οποίος ανέβασε δεκαπέντε άπαικτα νεοελληνικά έργα, που για διάφορους πολιτικούς κυρίως λόγους ήταν παραγκωνισμένα και αποσιωπημένα.

Έτσι είδαν για πρώτη φορά το φως της σκηνής τα έργα «Κολοκοτρώνης» του Β. Ρώτα, «Χάσης» του Δ. Γουζέλη, «Πιάνο – Καραγκιόζικα», «Ελληνικά νιάτα», «Γραμματιζούμενοι» του Β. Ρώτα, η διασκευή του Δ. Φωτιάδη στους «Μέναιχμους» του Πλαύτου με τίτλο «Ο κόσμος ανάποδα», «Ο Αζάρ» του Νότη Περγιάλη, «Μαρία Πενταγιώτισσα» του Μποστ, «Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών» του Γιάννη Ρίτσου, κ.ά.

 

Στα περισσότερα είχε την ευθύνη της σκηνοθεσίας τους. Ο θίασος αυτός έπαψε να λειτουργεί το 1986 για οικονομικούς λόγους. Το πολυπρόσωπο αυτό συγκρότημα όπως και το προδικτατορικό «Άρμα Θεάτρου» είχαν σαν δεύτερο κύριο στόχο τους, να παρουσιάσουν υπεύθυνα τις παραστάσεις τους – άρτιες καλλιτεχνικά και τεχνικά – όχι μόνο στο κοινό της Αθήνας, στους δήμους και τις κοινότητες, σε εργοστάσια, φοιτητικά και σχολικά αμφιθέατρα, αλλά και σε χωριά και πόλεις της χώρας μας.

 

 

Για πολλά χρόνια εργάστηκε σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές θεάτρου και λόγου και σκηνοθέτησε πολλά νεοελληνικά και ξένα έργα. Έπαιξε σε αρκετές ταινίες («Αστραπόγιαννος», «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», «Η Φόνισσα» «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο») και σε τηλεοπτικές σειρές, όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Αρραβωνιάσματα», «Ουράνιο τόξο», «Φωτεινή Ζάρκου» κ.ά. καθώς και στο ελληνογιουγκοσλαβικό τηλεοπτικό οδοιπορικό «Πλάκα – Σκαρντάλιε».

 

*

 

Διάφορα άρθρα του Φοίβου Ταξιάρχη δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά. Επίσης ο ηθοποιός είχε κάνει διαλέξεις για το θέατρο, τη θεατρική παιδεία και την καλλιτεχνική, πνευματική καλλιέργεια των ευρύτερων στρωμάτων του λαού.

 

*

 

Στην ταινία της Finos Film «Η Δασκάλα Με Τα Ξανθα Μαλλιά», το 1969, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

 

Έλαβε μέρος στους επαγγελματικούς αγώνες του κλάδου του και εκλέχτηκε αρκετές φορές μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ.
Διακρίθηκε με: χρυσό μετάλλιο για παραστάσεις αρχαίου δράματος στο «Ελληνικό Θέατρο» του Λος Άντζελες, χάλκινο μετάλλιο για παραστάσεις αρχαίου δράματος στο Ισραήλ, τιμητικό μετάλλιο και δίπλωμα της ΕΡΤ, μετάλλιο και δίπλωμα σε αναγνώριση της συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση κ.ά.

Μετά τη μεταπολίτευση, με άλλους παλιούς και νέους προοδευτικούς ηθοποιούς, συμμετείχε στην κίνηση για την αποχουντοποίηση και ανασύσταση του ΣΕΗ. Μέχρι το 1971 δίδασκε στη Δραματική Σχολή Αθηνών, από όπου τον απέλυσαν λόγω ιδεολογίας.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -