Σήμερα θα σκοτώσω κάτι. Οτιδήποτε.
Αρκετά αγνοήθηκα και σήμερα
θα το παίξω Θεός. Είναι μια συνηθισμένη μέρα,
μια απόχρωση του γκρι με βαρεμάρα ανακατώνονται στους δρόμους.
Λιώνω μια μύγα στο παράθυρο με τον αντίχειρά μου.
Το κάναμε αυτό στο σχολείο. Σαίξπηρ. Ήταν σε
μια άλλη γλώσσα και τώρα η μύγα είναι σε μια άλλη
γλώσσα.
Εκπνέω ταλέντο στο τζάμι για να γράψω τ’ όνομά μου.
Είμαι μία ιδιοφυία. Θα μπορούσα να γίνω στ’ αλήθεια ο,τιδήποτε,
έστω και με μισή ευκαιρία. Όμως σήμερα θα αλλάξω τον κόσμο.
Τον κόσμο του κάτι. Η γάτα με αποφεύγει. Η γάτα
ξέρει ότι είμαι μία ιδιοφυία, και κρύφτηκε.
Χύνω το χρυσόψαρο στον καμπινέ. Τραβάω καζανάκι.
Βλέπω ότι αυτό είναι καλό. Το παπαγαλάκι πανικοβάλλεται.
Κάθε δεκαπέντε μέρες, περπατώ δυο μίλια μέχρι την πόλη
για το επίδομα. Υπογράφω. Δεν εκτιμούν το αυτόγραφό μου.
Δεν έμεινε τίποτα να σκοτώσω. Τηλεφωνώ στο ράδιο
και λέω στον σπίκερ ότι μιλάει με έναν σούπερ-σταρ.
Μου το κλείνει. Παίρνω το κουζινομάχαιρο και βγαίνω.
Τα πεζοδρόμια αστράφτουν άξαφνα. Αγγίζω το χέρι σου.
- Το ποίημα είναι από την πρώτη συλλογή της C.A.Duffy, “Standing Female Nude’, που εκδόθηκε στην Αγγλία το 1985. Γράφτηκε κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ο τίτλος (Education for leisure) ήταν ένα σύνθημα των 80s, υπονοώντας τη ματαιότητα της εκπαίδευσης αφού δεν εξασφάλιζε πλέον δουλειά στους νέους. Ο αφηγητής, χωρίς φύλο, χωρίς ηλικία, θα έλεγε κανείς εγκλωβισμένος στο παρόν, αγνοείται από ένα σύστημα που του έμαθε μεταξύ άλλων τους κλασικούς. Όμως η μόνη πρακτική χρήση των γνώσεών του, αφού εγκατέλειψε το σχολείο, είναι στο να ανασύρει από τη μνήμη του σκόρπια εδάφια, όπως αυτό από τον Βασιλιά Ληρ (‘As flies to wanton boys are we to th’ gods. They kill us for their sport’), για να περνάει την ώρα του. Η ενέργεια και η δυναμική του καταποντίζονται μέσα του, χωρίς διέξοδο, όπως το χρυσόψαρο στη λεκάνη της τουαλέτας. Το αποτέλεσμα αντανακλάται στις ψυχολογικές διαταραχές και στη δολοφονική του διάθεση. Αν ως αναγνώστης τον αγνοήσεις, θα σε πιάσει κι εσένα απ’ το χέρι, απειλητικά, κραδαίνοντας το μαχαίρι. Το αστείο είναι, ότι το ποίημα αφαιρέθηκε από βρετανική σχολική ανθολογία ποίησης το 2008, επειδή η αρμόδια επιτροπή το θεώρησε βίαιο, εκφράζοντας φόβους αύξησης των εγκληματικών επιθέσεων με μαχαίρι!
***
Η Κάρολ Άνν Ντάφυ γεννήθηκε το 1955 στη Γλασκόβη και από το 1996 ζει στο Μάντσεστερ, όπου διδάσκει σύγχρονη ποίηση και δημιουργική γραφή στο Manchester Metropolitan University. Από εργατική οικογένεια, ανοιχτά ομοφυλόφιλη και ανύπαντρη μητέρα. Η γραφή της επικεντρώνεται στον έρωτα και την κοινωνία. Το 2009 της απονεμήθηκε η ύψιστη λογοτεχνική διάκριση της Βρετανίας (Poet Laureate), σπάζοντας έτσι μία παράδοση κατά την οποία η διάκριση αυτή του “δαφνοστεφούς ποιητή” αποδιδόταν μόνο σε άντρες ποιητές. Το αφιέρωμα αυτό καλύπτει την πρώτη δεκαετία της ποιητικής της παρουσίας.
- Μετάφραση – Κείμενα: Μαρία Σ. Μπλάνα
-Πίνακας: Clara Peeters, Still life with fish and cat
