17.3 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Εκάλη Σώκου. Ένα από τα πρώτα αστέρια του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν

Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]

 

Ήταν μόλις 23 ετών όταν πάτησε για πρώτη φορά επίσημα στο θεατρικό σανίδι τρέχοντας πίσω από ένα… κουνέλι. Ήταν το τελευταίο από τα πρώτα είκοσι αστέρια του Θεάτρου Τέχνης που θήτευσαν στο ιστορικό υπόγειο του Καρόλου Κουν.
Μιλάμε για την Εκάλη Σώκου που πέθανε στα 87 της, την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014.
Την άνοιξη του 1950 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κουν. Μαζί της και ο Κώστας Μπάκας. Πριν από αυτήν, το 1946, ο Δημήτρης Χατζημάρκος, με τον οποίο παντρεύτηκε στο τέλος της δεκαετίας του ’50 και απέκτησαν ένα γιό, τον Ανδρέα-Κάρολο, το 1962.

Ήταν στους πρώτους 20 ηθοποιούς του θρυλικού Θεάτρου. Είχαν προηγηθεί, το 1942, οι: Γιάννης Αλεξάκης, Νίκος Βασταρδής, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Καίτη Λαμπροπούλου, Αλέκα Μαζαράκη -που έγινε αργότερα γνωστή ως Κατσέλη- και Ελένη Χατζηαργύρη. Ακολούθησαν το 1946 οι: Ανδρέας Βεντουράτος, Γιάννης Γκιωνάκης, Τώνια Καράλη, Ηλίας Λεβαντής, Ισμήνη Λεονταρίδου, Μιχάλης Μπούχλης, Δημήτρης Νικολαΐδης, Σταύρος Ξενίδης, Αριάνα Παντελίδου και Μαρία Φωκά.

 

Με τον Μίμη Κουγιουμτζή, στην «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη.

 

Με το που βγήκε λοιπόν από τη Σχολή την περίμενε και ο πρώτος της ρόλος στο θερινό θέατρο του επιχειρηματία Ανδρέα Μακέδου όπου εκείνο το καλοκαίρι του ’50 ο Κάρολος Κουν ανέβασε και σκηνοθέτησε δύο έργα. Και στα δύο είχε ρόλο η Εκάλη Σώκου. Το πρώτο ήταν το «Εγώ και το κουνέλι», της Μαίρης Τσαίηζ, σε μετάφραση Διονυσίου Ρώμα. Σκηνικά και κοστούμια είχε κάνει ο Γιάννης Στεφανέλλης. Πρωταγωνιστούσαν: Βασίλης Διαμαντόπουλος, Άννα Παϊτατζή, Δημήτρης Χατζημάρκος, Μπάμπης Κατσούλης, Εκάλη Σώκου, Κώστας Μπάκας, Αλέκος Γαλανός, Τώνια Καράλη και Βέρα Δεληγιάννη.

Το δεύτερο έργο που έκανε πρεμιέρα στις 21 Ιουνίου του 1950 ήταν μια κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου με τίτλο: «Ανώμαλη προσγείωση». Πρωταγωνιστής ένας υπουργός ο οποίος ύστερα από ένα τρακάρισμα αρχίζει να φωνάζει: «Πολύ θα ήθελα να δω έναν Έλληνα να πει… συγγνώμη… συγγνώμη ρε παιδιά… έφταιξα». Ένα έργο που γράφτηκε πριν από 65 χρόνια. Σε αυτόν τον υπουργό χρειάστηκε η τράκα του αυτοκινήτου του για να έρθει το μυαλό του στη θέση του και να δει την αλήθεια, εξ ου και ο τίτλος του έργου «Ανώμαλη προσγείωση». Ναι, ναι, καλά θυμηθήκατε: Ο υπουργός λεγόταν… Μαυρογιαλούρος και το έργο που ανακάλυψε τότε ο Κουν μέχρι και σήμερα είναι από τα αγαπημένα μας με τον κινηματογραφικό τίτλο «Υπάρχει και φιλότιμο». Η Εκάλη Σώκου είχε την τύχη λοιπόν να έχει ρόλο σε αυτό το έργο. Μαζί της έπαιζαν: Βασίλης Διαμαντόπουλος, Δημήτρης Χατζημάρκος, Τώνια Καράλη, Μπάμπης Κατσούλης, Κώστας Μπάκας, Σταύρος Ξενίδης και Ιορδάνης Μαρίνος. Σκηνικά και κοστούμια και πάλι από τον Γιάννη Στεφανέλλη.

Από το έργο «Καλοκαίρι και καταχνιά» με τη Βέρα Ζαβιτσιάνου (αριστερά).

 

Έπειτα από ένα μικρό ρόλο στην κινηματογραφική ταινία αγγλικής παραγωγής “Ραντεβού Στη Μεσόγειο” (“Doctor At Sea”), η Εκάλη Σώκου παρέμεινε πιστή στο Θέατρο. Όπως η αρχή έτσι και η συνέχεια ήταν το ίδιο εντυπωσιακή:

– Έτσι το 1955-1956 παίζει στο έργο του Τέννεση Ουίλλιαμς: «Μίλα μου σαν τη βροχή» (5 μονόπρακτα). Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν Σκηνικά-Κοστούμια: Γ. Μιγάδης Μονόπρακτο Προς κατεδάφισιν. Διανομή: Εκάλη Σώκου (στο ρόλο της μικρής Ουίλλυ) μαζί με τον Αλέκο Κουρή. Ο Κουν ήθελε να της δώσει τον κύριο ρόλο στα “Οράματα της Σιμόν Μασάρ” του Μπρεχτ, αλλά δεν δέχτηκε η χήρα του συγγραφέα, η οποία υποστήριζε πως η νεαρή ηθοποιός ήταν ακατάλληλη διότι ο ρόλος πρέπει να παίζεται από έφηβη, σχεδόν παιδί.

– Ακολουθεί το 1957-58: Τέννεση Ουίλλιαμς «Καλοκαίρι και καταχνιά». Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Γιάννης Στεφανέλλης. Διανομή: Βέρα Ζαβιτσιάνου, Ν. Μπιρμπίλης, Εκάλη Σώκου, Μ. Κωνσταντάρου, Μηνάς Χρηστίδης, Λίλυ Παπαγιάννη, Κώστας Μπάκας, Γιώργος Λαζάνης.

Πορτρέτο της Εκάλης Σώκου από το «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλλο.

– Στη συνέχεια: Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η αυλή των θαυμάτων». Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Γιάννης Τσαρούχης. Μουσική επιμέλεια: Μάνος Χατζιδάκις. Διανομή: Κώστας Μπάκας, Δημήτρης Χατζημάρκος, Νέλλη Αγγελίδου, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Εκάλη Σώκου, Μαρία Κωνσταντάρου, Νίκος Μπιρμπίλης, Λίλυ Παπαγιάννη, Γιώργος Λαζάνης κ.ά.
Για την παράσταση “Αυλή των θαυμάτων” του Καμπανέλλη, ο Λέων Κουκούλας, στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», έγραφε τον Δεκέμβριο του 1957: «Η κ. Εκάλη Σώκου στο ρόλο της Βούλας δεν ήταν απαραίτητο να καταφύγει στο γκροτέσκο προκειμένου να υπογραμμίσει τις κωμικοτραγικές παλινωδίες της». Για το ίδιο έργο ο Μ. Καραγάτσης, στη «Βραδυνή» έγραφε μεταξύ των άλλων: «Το κοκοτίδιον που δημιούργησε η δις Κωνσταντάρου ήταν σπαρταριστό, όπως κι’ η νευρωτική γυναικούλα που απέδωσε η κ. Εκάλη Σώκου».

– Το καλοκαίρι του 1958 στο Δημοτικό Θέατρο Πάρκου Θεσσαλονίκης. «Το αυγουστιάτικο φεγγάρι» του Τζων Πάτρικ σε μετάφραση Στ. Σπηλιωτόπουλος. Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Βακαλό, σκηνοθεσία Κ. Κουν. Διανομή: Δημήτρης Χατζημάρκος, Γιώργος Κωνσταντίνου, Κώστας Μπάκας, Δημήτρης Μπάλλας, Ελένη Καρπέτα, Τάνια Σαββοπούλου, Θόδωρος Κατσαδράμης, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Μαρία Μαρμαρινού, Γιώργος Λαζάνης, Θανάσης Κανέλλης, Ελένη Παπαγιάννη, Εκάλη Σώκου, Μηνάς Χρηστίδης.

– Το 1958-59: Μπέρτολντ Μπρεχτ. «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν». Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης / Μετάφραση στίχων: Νικηφόρος Βρεττάκος. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Βακαλό. Μουσική: Πωλ Ντεσσάου (διεύθυνση μουσικής: Μάνος Χατζιδάκις. Διανομή: Βέρα Ζαβιτσιάνου, Δ. Χατζημάρκος, Γ. Λαζάνης, Κ. Μπάκας, Μ. Χρηστίδης, Ν. Μπιρμπίλης, Μ. Μαρμαρινού, Τ. Σαββοπούλου, Ε. Σώκου, Θ. Κατσαδράμης.
– Την ίδια χρονιά: Νέα πρόσωπα (Το κούτσουρο, Το παράθυρο, Ο μεγάλος περίπατος, Υψηλή εποπτεία). Μονόπρακτα τεσσάρων  συγγραφέων. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Μιγάδης Γ. / Γιάννης Τσαρούχης / Γιάννης Μόραλης. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Εδώ η Εκάλη Σώκου έπαιζε στο μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη «Ο Μεγάλος περίπατος». Διανομή: Ε. Σώκου, Μ. Μαρμαρινού, Κ. Μπάκας, Γ. Λαζάνης.

– Του Ιάκωβου Καμπανέλλη. «Η ηλικία της νύχτας». Σκηνοθεσία: Κ. Κουν, Σκηνικά: Γ. Στεφανέλλης. Μουσική: Μ. Χατζηδάκις. Διανομή: Κ. Μπάκας, Τ. Σαββοπούλου, Γ. Φέρτης, Α. Καπελλαρή, Δ. Χατζημάρκος, Μ. Χρηστίδης, Ε. Σώκου, Γ. Λαζάνης, Μ. Μαρμαρινού, Α. Πανταζοπούλου κ.ά.

– Το 1959-60: Λώλερ Ραίη. «Το καλοκαίρι της 17ης κούκλας». Μετάφραση: Μ. Κρίσπης. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά: Γ. Βακαλό. Διανομή: Ε. Σώκου, Φ. Παπαχρυσάνθου, Α. Καπελλαρή, Δ. Χατζημάρκος, Γ. Λαζάνης, Σ. Μιχοπούλου, Ι. Ψαρράς.
– Το 1960-61: Ευγένιου Ιονέσκο. Μονόπρακτα (Οι καρέκλες, Το μάθημα, Η φαλακρή τραγουδίστρια). Μετάφραση: Κ. Σταματίου. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Γ. Μόραλης (Σ. Ζαραμπούκα). Στο “Μάθημα”, διανομή: Γ. Λαζάνης, Ε. Σώκου, Σ. Μιχαλοπούλου
– Το 1961-62: Ευγένιου Ιονέσκο. «Ρινόκερως».  Μετάφραση: Ρ. Ροδίμου. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά: Γ. Μόραλης. Μουσική: Θ. Αντωνίου. Διανομή: Ε. Ροδίτη, Μ. Γιαννακοπούλου, Γ. Λαζάνης, Δ. Χατζημάρκος, Μ. Λυμπεροπούλου, Ε. Σώκου (Ντέζυ).
– Το 1963-64: Εντουάρντο ντε Φιλίππο. «Αχ αυτά τα φαντάσματα». Μετάφραση: Θεμιστοκλής Αθανασιάδης-Νόβας. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά: Β. Βασιλειάδης. Διανομή: Δημήτρης Χατζημάρκος, Ε. Σώκου, Σ. Καυκαρίδης, Δ. Μπεμπεδέλη, Γ. Μοσχίδης, Θ. Καρακατσάνης, Σ. Μιχοπούλου.
– Το 1964-65: Φρις Μαξ. «Ιάκωβος ή Η υποταγή». Μετάφραση: Κ. Σταματίου. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά: Γ. Βακαλό. Μουσική: Γ. Τερζάκης. Διανομή: Μ. Κουγιουμτζής, Μ. Λυμπεροπούλου, Ν. Κούρος, Γ. Σοϊμίρη, Σ. Μιχοπούλου, Κ. Στυλιάρης, Ε. Σώκου, Α. Προύσαλης, Ε. Κοταμανίδου.
Ακολούθησαν: Γιώργου Σεβαστίκογλου. “Αγγέλα”. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνογραφίες: Μιχάλη Μακρουλάκη. Διανομή: Εκάλη Σώκου, Εύα Κοταμανίδου, Τζένη Γαϊτάνου, Μάγια Λυμπεροπούλου, Γιώργος Λαζάνης, Νίκος Χαραλάμπους, Νεκτ. Βουτέρης, Στ. Καυκαρίδης.
– Τέννεση Ουίλλιαμς: Λεωφορείο ο Πόθος (στο ρόλο της Στέλλας, αδελφής της Μπλανς). Μετάφραση – διασκευή Νίκου Γκάτσου. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Διανομή: Μελίνα Μερκούρη, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Δημήτρης Χατζημάρκος, Τώνια Καράλη, Εκάλη Σώκου, Κώστας Μπάκας, Τασσώ Καββαδία, Νίκος Μπιρμπίλης, Δημήτρης Μπάλλας.
– Θόρντον Ουάιλντερ: Η μικρή μας πόλη. Μετάφραση Μίνου Βολανάκη, σκηνικά Γιάννη Τσαρούχη.
– Το 1964-1965: Λούλας Αναγνωστάκη. «Η Πόλη» (τρία μονόπρακτα. Η διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση) Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Μαρία Ρούσσου. Η Εκάλη Σώκου έπαιζε στην “Παρέλαση” το ρόλο της Ζωής με τον Μίμη Κουγιουμτζή (Άρης). Η παράσταση επαναλήφθηκε το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη.
– Το 1965-66: Έντουαρντ Άλμπι. «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ». Μετάφραση: Καίτη Κασιμάτη. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά: Βασίλης Βασιλειάδης. Διανομή: Νέλλη Αγγελίδου, Γιώργος Λαζάνης, Εκάλη Σώκου (στο ρόλο της Χάνι), Μίμης Κουγιουμτζής.
– Το 1966-67: Ιάκωβου Καμπανέλλη. “Οδυσσέα γύρισε σπίτι”. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικός διάκοσμος – κοστούμια: Σοφία Ζαραμπούκα. Διανομή: Γιάννης Μόρτζος, Γ. Λαζάνης, Στ. Καυκαρίδης, Αγ. Αστεριάδης, Ε. Κοταμανίδου, Μίνα Αδαμάκη, Αντώνης Αντύπας, Ε. Σώκου.
– Το 1967-68: Λουίτζι Πιραντέλλο. “Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε”. Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης. Σκηνοθεσία: Κ. Κουν. Σκηνικά: Σοφία Ζαραμπούκα. Διανομή: Κ. Μπάκας, Αγγ. Καπελάρη, Γ. Λαζάνης, Ρ. Πιττακή, Ε. Κοταμανίδου, Μ. Αδαμάκη, Γ. Μόρτζος, Ε. Σώκου, Δ. Χατζημάρκος.
– Το 1969 – 1970: Αριστοφάνη. «Λυσιστράτη». Σκηνοθεσία Κάρολος Κουν. Μετάφραση Κώστας Βάρναλης, Σκηνικά Φαίδων Πατρικαλάκης, Μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος. Διανομή: Λυσιστράτη: Νέλλη Αγγελίδου, Κλεονίκη: Θύμιος Καρακατσάνης, Μυρίνη Εκάλη Σώκου, Λαμπιτώ: Ρένη Πιττακή, Κινησίας: Δημήτρης Χατζημάρκος. Η παράσταση περιόδευσε στο Λονδίνο το 1969 και ξαναπαίχτηκε το 1970 με την ίδια διανομή.
– Το 1972: Λούλας Αναγνωστάκη. «Αντόνιο ή Το μήνυμα». Σκηνοθεσία: Κ.Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Σάββας Χαρατσίδης. Διανομή: Γ.Δεγαΐτης, Αλεξάνδρα Λαδικού, Ρένη Πιττακή, Τάκης. Χρυσικάκος, Ειρήνη Ιγγλέση, Ν. Μπουσδούκος, Γιάννης Μόρτζος, Εκάλη Σώκου (στο ρόλο της Τζούντιθ), Γιώργος Αρμένης, Βαλ. Μουτάφη.
– Το 1976-1977: Γιώργου Σκούρτη. «Κομμάτια και θρύψαλα». Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Διανομή: Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Γιάννης Δεγαϊτης, Νίκος Κούρος, Βάνα Παρθενιάδου, Χρήστος Νίνης, Μάνος Βακούσης, Χρήστος Τσαπέτος, Θόδωρος Ντόβας, Μίμης Κουγιουμτζής, Περικλής Μουστάκης, Αννίτα Σαντοριναίου, Γιάννης Μόρτζος, Τότα Σακελλαρίου, Ηρώ Κυριακάκη, Δημήτρης Χατζημάρκος, Στέφανος Κοτσίκος, Ηλίας Χριστόπουλος, Στράτος Παχής, Μελίνα Βαμβακά, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Βασίλης Παπαβασιλείου, Εκάλη Σώκου, Χάρης Σώζος, Γιώργος Χανδολιάς.

– Το 1977-1978: Θανάση Κωσταβάρα. «Το φαγκότο». Σκηνοθεσία: Μίμης Κουγιουμτζής. Σκηνικά-κοστούμια: Ιωάννα Παπαϊωάννου. Διανομή: Στράτος Πάχης, Εκάλη Σώκου, Περικλής Μουστάκης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Κατερίνα Γώγου, Αννα Σαντοριναίου, Δ. Οικονόμου, Δ. Καρατζογιάννης.
– Το 1978, θερινή περίοδος. Πάρι Τακόπουλου. “Ένα αίσιον συνοικέσιον και άλλα εγκεφαλικά επεισόδια”. Η Εκάλη Σώκου έπαιζε στο επεισόδιο “Βαλς Εζιτασιόν”, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Χατζημάρκου, Σκηνικά-κοστούμια Διονύση Φωτόπουλου, μαζί με τον Περικλή  Μουστάκη.
– Και η καριέρα της Εκάλης Σώκου κλείνει, στα 51 της χρόνια, με το μονόπρακτο έργο του Τέννεση Ουίλλιαμς «Χαιρετισμούς από τη Μπέρθα» σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου.

 

 

Το 1960 με τον Γιώργο Λαζάνη στο «Μάθημα» του Ιονέσκο.

 

 

Ταξίδι από το Αγρίνιο στην Αθήνα μέσω Εκάλης

 

Η οικογένεια Σώκου προέρχεται από τη Δομνίστα Ευρυτανίας, απ’ όπου κατέβηκαν στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας. Η Ευφροσύνη Σώκου παντρεύτηκε τον έμπορο Παναγιώτη Μπουκογιάννη, γιο πλούσιου κτηματία από το Αγρίνιο. Ο αδελφός της μητέρας της, ο  Ανδρέας Σώκος, μετέπειτα καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο οποίος είχε δουλέψει στο πολεοδομικό σχέδιο της Εκάλης, πρότεινε αυτό το όνομα για τη μικρή ανιψιά του. Αργότερα η οικογένεια μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπως και τα τέσσερα παιδιά τους, Ανθούλα, Νίκος, Μαρία και Εκάλη, που μοιράστηκαν σε σπίτια στενών συγγενών. Η Εκάλη -που είχε γεννηθεί στις 20 Ιανουαρίου 1927- ζούσε στο σπίτι του θείου της Ανδρέα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Εκάλη Μπουκογιάννη, ενώ το Σώκου ήταν το πατρικό της μητέρας της. Η Εκάλη έκανε στενή παρέα με την πρώτη εξαδέλφη της, τη δημοσιογράφο Ροζίτα Σώκου, που ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη. Εκείνη της έμαθε ξένες γλώσσες, την έπαιρνε μαζί της σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και γενικά ανέλαβε την καλλιέργειά της όταν ήρθε από την επαρχία.
Από την οικογένεια Σώκου πήρε την αγάπη για το θέατρο, ενώ η Ροζίτα της έμαθε τους πρώτους μονολόγους και ποιήματα για να δώσει εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.
Στο Θέατρο Τέχνης υπήρξε πρωταγωνίστρια μόνον στις αρχές της σταδιοδρομίας της. Διέπρεψε σε ρόλους νεαρών κοριτσιών, αλλά και στην κωμωδία. Όταν ήταν ακόμη μαθήτρια γνώρισε τον Δημήτρη Χατζημάρκο (1919-1978) τον οποίο, παντρεύτηκε αποκτώντας ένα γιο, τον Ανδρέα – Κάρολο.
Παρέμεινε πιστή στο Θέατρο Τέχνης από την αρχή ως το τέλος της καριέρας της.

 

 

Από το έργο «Μεγάλος περίπατος» του Δ. Κεχαΐδη, με τη Μ. Μαρμαρινού (αριστερά), τον Κώστα Μπάκα και τον Γιώργο Λαζάνη (δεξιά).

 

Ερμήνευσε πολλά έργα και στο ραδιόφωνο

 

– Τζων Πρίσλεϋ: Ο ανακριτής έρχεται (Το Θέατρο της Τετάρτης, 6 Αυγούστου 1952). Διασκευή Εκάλη Σώκου, σκηνοθεσία Κάρολος Κουν.
– Θόρντον Ουάιλντερ: Η μικρή μας πόλη
– 1954: Τέννεση Ουίλλιαμς. Λεωφορείο ο Πόθος. Σκηνοθεσία Κ. Κουν, μετάφραση Ν. Γκάτσος, ηχογράφηση στο Ζάππειο. Παίζουν: Μελίνα Μερκούρη, Τόνια Καράλη, Κ. Μπάκας, Μπάλας, Μπιρμπίλη, Εκάλη Σώκου. Μουσική Μάνος Χατζιδάκις.

Τέλος πήρε μέρος και στο Θέατρο στην Τηλεόραση

– Θόρντον Ουάιλντερ: “Η μικρή μας πόλη” σε μετάφραση Μίνου Βολανάκη. Παρουσιάστηκε στο Θέατρο της Δευτέρας της ΕΡΤ στις 31/1/1978, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Χονδρογιάννη, με τους Νίκο Χατζίσκο, Πίτσα Μπουρνόζου, Ντίνο Αυγουστίδη. Η Εκάλη Σώκου έχει το ρόλο της Myrtle Webb.

(*) Στοιχεία από τη Βικιπαίδεια και φωτογραφίες από το λεύκωμα «Θέατρο Τέχνης 1942-1972».

(*) Η πρώτη φωτογραφία από τις «Δούλες» του Ζενέ.

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -