Άρθρο της Ανδριανής Γκομώλη
Είναι η Πρωταγωνίστρια, η μεγάλη diva του θεάτρου! Είναι θιασάρχης! Και είναι ο ρόλος της ζωής της!
Όμως είναι αναγκασμένη να μοιραστεί το καμαρίνι της με τις οκτώ «συμπρωταγωνίστριές της».
Οκτώ «μικρούλες» που νομίζουν ότι μπορούν να την… επισκιάσουν. Που θέλουν να πάρουν τον ρόλο και τη θέση της.
Το σχέδιό τους είναι οργανωμένο προκειμένου όλες μαζί να την ακυρώσουν.
Κάθε βράδυ πριν από την παράσταση, τις ακούει να ψιθυρίζουν μεταξύ τους:
…τα χάλια της έχει σήμερα, έχει παχύνει, τι φοράει, πώς γέρασε έτσι…
…απορώ πώς δέχτηκε αυτό το ρόλο… δεν φοβάται τη σύγκριση;… Θα γελοιοποιηθεί!
Θα ξεχάσει τα λόγια της, θα αποτύχει!
…κι αν κάτι πάει στραβά, τι θα κάνει τότε, μπορεί αυτή να διαχειριστεί μια κρίση επί σκηνής;
…πάρτης το κραγιόν να ψάχνεται, κρύψε το φουλάρι να δούμε τι θα κάνει… Θα της τον φάω το ρόλο θα το δεις….
…μια ζωή τους ίδιους ρόλους παίζει, είναι στάσιμη, έχει τυποποιηθεί πια, δε βλέπω να ’χει και πολύ μέλλον…
…χαχαχα Επίδαυρο… χαχαχα σιγά μην παίξει ποτέ στην Επίδαυρο!
…είναι ανεπαρκής για το ρόλο, είναι ατάλαντη, είναι τρελή που παίζει ακόμα!
…άκουσα πως έχει τσακωθεί με όλους τους σκηνοθέτες και κανείς δε θέλει να συνεργαστεί μαζί της.
Μπίρι μπίρι μπίρι …συνεχώς και αδιαλείπτως και ενώ αυτή προσπαθεί να συγκεντρωθεί για να βγει στη σκηνή.
Αυτές τη γεμίζουν με το δηλητήριό τους! Και τις ακούει… και δε μιλάει… και ενώ ξέρει πως τίποτα απ’ όσα λένε δεν είναι αλήθεια… κοίτα να δεις που κάπου μέσα της, φτάνει μέχρι και να συμφωνήσει μαζί τους.
Θα ανεχόσουν εσύ ποτέ κάτι τέτοιο;
«Ποτέ! Θα τις είχα πετάξει έξω με τις κλωτσιές και θα προσλάμβανα καινούργιες…», ίσως θ’ απαντήσεις.
Χμ, ενδιαφέρον! Τότε γιατί επιτρέπεις σε όλες αυτές τις «φωνές» να μιλάνε μέσα στο κεφάλι σου κάθε φορά που πας να κάνεις κάτι καινούργιο, κάθε φορά που θες μια νέα αρχή, κάθε φορά που προσπαθείς για το καλύτερο, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή;
Όλες αυτές τις σκέψεις που προσπαθούν να σε ελέγξουν, να σε καθοδηγήσουν, να σε ακινητοποιήσουν, να σε φοβίσουν, να σε θυμώσουν…
Ποιος κάνει κουμάντο στη ζωή σου;
Βάλε μια φωνή και ούρλιαξε:
«Σιωπή! Μη μιλήσει καμιά σας, μην τολμήσετε να με διακόψετε!
Σας ακούω, σας βλέπω, σας ανέχομαι, κάνω ότι δεν καταλαβαίνω, αλλά ως εδώ!
Εγώ είμαι εγώ!
Είμαι όμορφη και έχω προσωπικό στυλ, δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν, ό, τι κι αν συμβεί έχω την εμπειρία να το διαχειριστώ, μπορώ να προστατέψω εμένα και τα κεκτημένα μου, εξελίσσομαι συνεχώς και ναι θα παίξω και στην Επίδαυρο αν αυτός είναι ο στόχος μου, είμαι ικανή, ταλαντούχα, πλήρης από αγάπη και ζωή, αγαπάω και αγαπιέμαι!
Είτε σας αρέσει, είτε όχι, εγώ είμαι η αρχηγός εδώ μέσα!
Είστε εδώ όλες μαζί για έναν κοινό στόχο: την επιτυχία του έργου!
Όποια δεν συντάσσεται… την αντικαθιστώ τώρα!».
Ή είσαι η πρωταγωνίστρια της ζωής σου ή δεν είσαι!
…Φώτα!
…Βγαίνεις!
Καλή παράσταση!
