Ημέρα πένθους είναι η Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014 για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, τα μέλη της ΕΣΗΕΑ, της ΕΠΗΕΑ, τα συνδικαλιστικά στελέχη στο χώρο της ενημέρωσης, τους εργαζόμενους στην Ένωση, από την απώλεια του συναδέλφου Μάνου Αμελίδη.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την Τετάρτη, 19 Μαρτίου 2014, στις 15.30 από τον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου στο Νεκροταφείο Βύρωνα.
H ΕΣΗΕΑ σε ανακοίνωσή της υπογραμμίζει ότι «έφυγε η ψυχή της ΕΣΗΕΑ» και χαρακτηρίζει «μεγάλη απώλεια την απουσία» του.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εκφράζει τη μεγάλη του θλίψη για το θάνατό του και το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει πίσω του ένας αθόρυβος αλλά και ανυποχώρητος αγωνιστής και στυλοβάτης επί 48 χρόνια των δικαιωμάτων του Κλάδου.
Υπηρέτησε με πάθος και ανιδιοτέλεια τις αληθινές δημοσιογραφικές και κοινωνικές αξίες κάνοντας σκοπό της ζωής του την προσφορά για τον συνάδελφο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, κάθε άνθρωπο.
Από τη θέση του το 1966 στον Ο.Ε.Α. (Οργανισμός Επικουρικής Ασφάλισης) στη συνέχεια ιδρυτικό στέλεχος στον ΕΔΟΕΑΠ και από το 1987 στην ΕΣΗΕΑ συνέβαλε αποφασιστικά και αποτελεσματικά με προτάσεις, μελέτες και παρεμβάσεις στην προάσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών θεμάτων. Ως Διευθυντής των Υπηρεσιών της ΕΣΗΕΑ στη συνέχεια είχε κομβικό ρόλο στην αναδιοργάνωση των υπηρεσιών της Ένωσης, στην ανάπτυξη πνεύματος συνεργασίας με όλους τους εργαζόμενους, γεγονός που συνέβαλε καθοριστικά όλα αυτά τα χρόνια στην υποστήριξη των διεκδικήσεων του Κλάδου.
Η συνδικαλιστική του δράση και προσφορά αναγνωρίστηκε από όλο τον Κλάδο και ως μέλος της ΕΠΗΕΑ οι συνάδελφοί του τον ανέδειξαν επανειλημμένα στην Εξελεγκτική Επιτροπή του ΕΔΟΕΑΠ και πρώτο Πρόεδρο της ΠΟΕΠΤΥΜ. Ο Μάνος Αμελίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 από γονείς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές εισήχθη στην ΑΣΟΕΕ και το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αργότερα αποφοίτησε.
Εργάστηκε επίσης ως δημοσιογράφος συντάκτης – διορθωτής, αρχικά, στο «Έθνος», στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ (τηλεόραση, ραδιόφωνο), σε εκπομπές στο ραδιόφωνο, στέλεχος στο περιοδικό «Ραδιοτηλεόραση» και από το 1980 έως και το 2008 στην εφημερίδα «Εξπρές».
Ήταν ο εμπνευστής των σεμιναρίων δημοσιογραφίας που άρχισε να οργανώνει από το 1988 η Ένωση. Συνέβαλε στο σχεδιασμό και την επιτυχή υλοποίηση των ειδικών σεμιναρίων για άνεργους δημοσιογράφους το 2012 με στόχο την επιμόρφωση και την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας.
Ο Μάνος Αμελίδης προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους δημοσιογράφους. Πάντοτε ευγενής, πρόθυμος, φιλικός και συνεργάσιμος διατηρούσε προσωπικές σχέσεις με όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ. Άλλωστε όλοι γνώριζαν ότι η εργασία του, τόσο στον ΕΔΟΕΑΠ όσο και στην ΕΣΗΕΑ, δεν υπήρξε ποτέ απλός βιοπορισμός. Η αγωνία του και το πάθος του για τα συμφέροντα του Κλάδου αλλά και την εξυπηρέτηση των συναδέλφων από το νεότερο έως τον γηραιότερο, ήταν σκοπός ζωής για τον Μάνο.
Tο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τις κόρες του Ιουλία και Μαρία, την αγαπημένη του ανιψιά Αριέττα και τους οικείους του, αποχαιρετά τον Μάνο Αμελίδη και τον ευχαριστεί για όσα προσέφερε σε όλους μας. Καλό ταξίδι Μάνο»!
«Ο Μάνος δεν πάλεψε, δεν αντιστάθηκε».
O συνάδελφος Ντίνος Κονταξής έγραψε στο Facebook: «Ο Μάνος είχε αγάπη για κάθε παλιό αλλά και νέο συνάδελφο, γι’ αυτό και είχε την αγάπη όλων μας».
Και η Ελένη Σπανοπούλου (συνάδελφος στο «Έθνος») πρόσθεσε: «Τη βραδιά που έχασε τη γυναίκα του Φοίβη, το 2011, μαζευτήκαμε όλοι στο σπίτι του. Κι όταν λέω όλοι το εννοώ! Τον αγαπούσαμε τον Μάνο. Ήταν συναινετικός, προσπαθούσε να ενώσει και όχι να διχάσει. Εκείνο το βράδυ μου έβαλε στα χέρια την ιστορική πρώτη μπρούντζινη πινακίδα του πρώτου πρώτου γραφείου του ΕΔΟΕΑΠ στην Ακαδημίας τότε. Μου έδωσε ακόμη και το πρωτοσέλιδο του πρώτου φύλλου της ιστορικής εφημερίδας στη μεγάλη απεργία της ΕΣΗΕΑ.
«Τα φύλαγα χρόνια Προεδρίνα», μου είπε. «Πάρε τα για το Ταμείο μας». Τη στιγμή εκείνη με παραξένεψε ένα περίεργο κοκκίνισμα στα χέρια του. Αμέσως έπιασα παράμερα την εξαιρετική Αριέττα, την ανιψιά του, από τις καλύτερες υπαλλήλους μας στην ΕΣΗΕΑ. «Μικρή, θέλω να τον πας σε γιατρό μόλις μπορέσετε», της είπα. Λίγες μέρες μετά ήρθε ο ίδιος στο γραφείο μου στον ΕΔΟΕΑΠ. Χάρηκα που είδε στους τοίχους του 6ου ορόφου τα δώρα του και μου είπε την αλήθεια για το πρόβλημα. Ο Μάνος δεν πάλεψε, δεν αντιστάθηκε. Έκανε ό, τι του είπαν οι γιατροί στο Λονδίνο και στην Αθήνα αλλά ήξερε ότι φεύγει και πήρε το δρόμο ήρεμος και αποφασισμένος δουλεύοντας μέχρι πριν από λίγο καιρό. Πάντα στην ΕΣΗΕΑ. Πάντα για τον Κλάδο. Πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ένας όμορφος Άνθρωπος που θα μας λείψει»…
Ο συνάδελφος (από την «Αθλητική Ηχώ») Λάζαρος Πατσουράκος έγραψε: «Ήταν πάνω απ’ όλα ένας μεγάλος σπουδαίος φίλος. Ένας φίλος καλός, χαρούμενος και ευγενικός. Ποτέ δεν είπε κάτι άσχημο. Πάντα ήξερε να συμβουλεύει και να προτρέπει για το καλύτερο. Σεβόταν αυτό που έκανε και υπηρετούσε. Θυμάμαι τις συμβουλές του, όταν έβγαινα στη σύνταξη. Θυμάμαι την κάθε του λέξη και θλίβομαι που έφυγε από κοντά μας. Να πας στο καλό Μάνο κι εμείς εδώ θα σε θυμόμαστε πάντα γιατί σου άξιζε και σου αξίζει η αγάπη μας».
Παράκληση της οικογένειας, αντί στεφάνων να κατατεθούν τα χρήματα στο σύλλογο “Ελπίδα” ( Alpha Bank :152/002002000575 – τηλ. 210-7757153) ή στο σύλλογο «Φλόγα» (Εθνική Τράπεζα:192/4800000-10 – τηλ. 210-7485000).
