Του Παναγιώτη Μήλα
Ο νεαρός ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Βουτετάκης κατάγεται από τα Χανιά, γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Μεγάλωσε στη γειτονιά του Ρέντη μαζί με τους παιδικούς του φίλους έχοντας την αγάπη, την ασφάλεια και την ελευθερία που οι γονείς του εξασφάλιζαν σ’ αυτόν και στην αδελφή του Κατερίνα.
Ο Βασίλης αγάπησε το θέατρο καθώς του το έμαθαν οι γονείς του από τότε που ήταν μικρός. Έτσι σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη και άρχισε αμέσως να ξεδιπλώνει τον δημιουργικό του χαρακτήρα.
Πρόσφατα τον είχαμε δει στις παραστάσεις «Ο Φτωχούλης του Θεού» του Νίκου Καζαντζάκη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και στο αυστηρώς ακατάλληλο «Guilty Choices» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο Vault.
Ό Βασίλης Βουτετάκης σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Catisart.gr είχε πει: «το δημιουργικό μου όνειρο για το μέλλον είναι να καταφέρω να πω μέσα από τις παραστάσεις μου όλα αυτά που με απασχολούν».
Και πράγματι με τον συνεργάτη και φίλο του Παναγιώτη Γερακάρη, έφτιαξαν την ομάδα MIRAKURU και παρουσίασαν πριν από ένα χρόνο το έργο «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1», μια παράσταση αφιερωμένη στη μητέρα του Βασίλη, που έγινε άγγελος πριν από τρία χρόνια.
Ήταν μια παράσταση – στο θέατρο «Λύχνος» – εμπνευσμένη από το έργο του Αντώνη Καραστεργίου «Αναμονή στο τίποτα». Μέσω αυτής δόθηκε η ευκαιρία στον Βασίλη να μιλήσει για τη ζωή, τον θάνατο, την εξουσία, το χρήμα και για το πού αναλώνουμε τον πολύτιμό μας χρόνο.
Φέτος η Καλλιτεχνική ομάδα Mirakuru επέστρεψε με την παράσταση «Μια Ωραία Πεταλούδα – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ». Αυτή τη φορά με θέμα την παιδική κακοποίηση και την ενδοοικογενειακή βία.
Για την παράσταση αυτή μιλήσαμε και πάλι μαζί του και μάς αποκάλυψε τις σκέψεις του.
ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ λόγους πιστεύεις ότι θα πρέπει να δούμε την «Πεταλούδα»;
*Οι λόγοι για να δει κανείς την παράσταση «Μια Ωραία Πεταλούδα – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ» είναι πολλοί. Ένας καλός λόγος είναι γιατί θίγει θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας όπως η ενδοοικογενειακή βία και η παιδική κακοποίηση. Όμως δεν μιλάει μόνο γι’ αυτά τα θέματα. Μιλάει και για την αναζήτηση της ελπίδας του ανθρώπου όταν αυτός στρέφεται προς τον Θεό ως τελευταία λύση για τα προβλήματά του.
Πρόκειται για μια αρκετά βίαιη παράσταση αλλά ταυτόχρονα εύθραυστη καθώς έχει πολλές αναφορές που τεντώνουν το σχοινί μεταξύ του ρεαλιστικού και του μεταφορικού κόσμου.
ΠΟΙΑ ΣΚΗΝΗ από την παράσταση και ποια φράση από το έργο, σε αγγίζουν περισσότερο συναισθηματικά;
*Υπάρχουν δύο σκηνές στην παράσταση με τις οποίες είμαι αρκετά συναισθηματικά δεμένος καθώς τις έχω γράψει εγώ σκεπτόμενος τη μητέρα μου που έγινε Άγγελος πριν από 3 χρόνια και τη σχέση μου με τον Θεό έπειτα από αυτή την κατάσταση που έζησα.
Η μια σκηνή μιλάει για ένα κοριτσάκι που πίστευε πολύ στον Θεό και η άλλη σκηνή είναι που οι ήρωες του έργου αναρωτιούνται αν τελικά η μητέρα τους που έφυγε από τη ζωή γλίτωσε τον πόνο και πώς θα μοιάζει τώρα που έγινε άγγελος.
ΠΩΣ θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου αν χρειαζόταν να του βάλεις μια ταμπέλα;
*Τον εαυτό μου θα τον χαρακτήριζα εμμονικό με αυτό που κάνω.
Μου αρέσει η δημιουργία της παράστασης από την αρχή έως το τέλος. Γνωρίζω και το παραμικρό πράγμα που χρειάζεται για να ανέβει η παράσταση και το μυαλό μου περιστρέφεται με 10.000 στροφές προκειμένου να σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί ώστε να γίνει καλύτερη η παράσταση με τα μέσα που διαθέτουμε ως ομάδα. Και όλα αυτά γιατί απλά μ’ αρέσει πάρα πολύ το επάγγελμά μου.
ΠΟΙΑ είναι, κατά τη γνώμη σου, η ιδανική σχέση ηθοποιού – σκηνοθέτη;
*Η ιδανική σχέση μεταξύ Ηθοποιού – Σκηνοθέτη είναι το να μεταδώσει ο δημιουργός το όραμά του και να γίνει όραμα όλης της ομάδας. Ως ομάδα πας μπροστά και όχι ως ατομική μονάδα. Με τον Παναγιώτη δουλεύουμε μαζί σ’ αυτό. Δεν είναι δουλειά μόνον ενός ανθρώπου αλλά όλης της ομάδας. Ομάδα επίσης θεωρώ και τους υπόλοιπους συντελεστές που βοηθούν για την υλοποίηση του έργου.
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ κάποια λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι του πολιτισμού;
*Πιστεύω ότι ο καλλιτεχνικός κόσμος αξίζει καλύτερη συμπεριφορά και αντιμετώπιση από την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Πρέπει να καταλάβουν ότι είμαστε μια μικρή χώρα με τεράστιο πολιτισμό και πρέπει να σταματήσουν να υποβαθμίζουν τον καλλιτεχνικό χώρο.
Κάτω τα χέρια από τον πολιτισμό.
Ο πολιτισμός ανήκει σε όλους!
ΤΙ σημαίνουν για σένα οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη»;
*Η λέξη συγγνώμη έχει βαθιά έννοια και είναι όταν κάποιος έχει καταλάβει το σφάλμα του, δεν τον ενδιαφέρει ο εγωισμός του και ζητά τη συγχώρεση από τον άλλον. Άνθρωποι είμαστε και όχι θεοί.
Η συγχώρεση όμως πρέπει να είναι το ίδιο ειλικρινής με τη συγγνώμη, αλλιώς είναι κούφια λόγια. Πάντως ένας άνθρωπος το να ζητάει συγγνώμη είναι λογικό. το να μη δίνει συγχώρεση δεν είναι.
ΑΝ βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα παράθυρο, τι τοπίο θα ήθελες να δεις;
*Θα ήθελα να ήμουν σε ένα δεντρόσπιτο και να βλέπω μια γαλαζοπράσινη λίμνη.
ΠΟΙΑ είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
*Τα επόμενά μου σχέδια με την ομάδα μου είναι το ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ που θα έχει ως θέμα τον Έρωτα. Όσον αφορά το επάγγελμά μου είμαι ανοιχτός να κάνω ό,τι με ενδιαφέρει και με αφορά είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ προσωπικότητες που θαυμάζεις;
*Θαυμάζω την οικογένειά μου και στόχος μου είναι να είμαι καλός άνθρωπος όπως εκείνοι.
Αν είσαι καλός άνθρωπος όλα θα γίνουν και θα έχουν και αξία.
ΒΑΣΙΛΗ σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία.
*Κι εγώ ευχαριστώ το Catisart για τη φιλοξενία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ» ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ «ΚΛΙΚ»
