Του Παναγιώτη Μήλα
Πολλές φορές τα δελτία Τύπου για τις διάφορες θεατρικές παραστάσεις κρύβουν μερικά διαμάντια. Αυτό διαπίστωσα πρόσφατα διαβάζοντας την προαναγγελία για την παράσταση «Guilty Choices» που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στον Πολυχώρο «Vault».
Λίγες ημέρες νωρίτερα όμως, στην ενημέρωση για το έργο «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1», είδα ένα όνομα που ήταν και στο «Guilty Choices».
Ήταν το όνομα του Βασίλη Βουτετάκη.
Η επιλογή του για το «Guilty Choices» από τον Θοδωρή Βουρνά ασφαλώς είχε θετικό πρόσημο. Όμως όταν είδα ότι ο Βασίλης Βουτετάκης δημιούργησε και σκηνοθέτησε το «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1» σίγουρα μου έκανε εντύπωση.
Ήταν δείγμα του πάθους για δημιουργία που έχει ο νεαρός ηθοποιός.
Διεκδίκησα μια συζήτηση μαζί του. Δεν με απογοήτευσε όταν μου μίλησε για κοχύλια και λουκουμάδες. Αντιθέτως φανέρωσε τη ρομαντική του διάθεση.
Όμως με κέρδισε όταν έκανε λόγο για τον φύλακα άγγελό του…
Κυριολεκτικά με συγκίνησε.
Ας τον ακούσουμε λοιπόν τώρα που ανοίγει την καρδιά του στο Catisart…
***
*Βασίλη, καλή σου μέρα. Δεν γνωριζόμαστε αλλά νιώθω να σε ξέρω από παλιά επειδή συνεργάζεσαι με τον Θοδωρή Βουρνά. Αλήθεια, στη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης, «Guilty Choices» σου γεννήθηκαν ερωτήματα που δεν τα είχες όταν διάβαζες το κείμενο;
-Όταν αναλύεις ένα κείμενο ασφαλώς και δημιουργούνται πολλά ερωτήματα. Πόσω μάλλον όταν αφορά το δικό μας έργο με τίτλο «Guilty Choices», όπου οι χαρακτήρες καλούνται να κάνουν τις επιλογές τους και από αυτές θα καθοριστεί και η πορεία της ζωής τους. Διαβάζοντας το έργο ξανά και ξανά καταλαβαίνεις ποια είναι η πρόθεση αυτών των ανθρώπων και γιατί επιλέγουν αυτά τα μονοπάτια. Είναι σπουδαίο στη ζωή μας να έχουμε την επιλογή και όχι να ακολουθούμε έναν μονόδρομο. Και το έργο δεν ακολουθεί κανέναν μονόδρομο. Σε κάνει να επιλέξεις και εσύ ως ηθοποιός ή αναγνώστης τι επιλογή θα έκανες στη θέση του ήρωα.
*Σε ποια στοιχεία του έργου «Guilty Choices» θα ήθελες να δώσει ιδιαίτερη προσοχή ο σημερινός θεατής;
-Θα ήθελα να εστιάσει στα στοιχεία που αφορούν την εξουσία της θέσης. Παρακολουθούμε δύο θέσεις εργασιακής εξουσίας του Σκηνοθέτη και του Λοχαγού όπου …αμφότεροι μπαίνουν στη διαδικασία σκέψης και πράξης να εκμεταλλευτούν αυτό το προνόμιό τους. Έχει τρομακτικό ενδιαφέρον πώς θα «ελιχθούν» οι αποδέκτες – ήρωες αυτή την κατάσταση και τι επιρροή θα έχει και στη μεταξύ τους σχέση καθώς οι δύο αποδέκτες είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Έτσι παρακολουθούμε με ενδιαφέρον αν τελικά είναι ένα ισότιμο ζευγάρι και κανείς από τους δυο δεν θέλει να έχει το πάνω χέρι.
*Αυστηρώς ακατάλληλο το «Guilty Choices» ενώ την ίδια ώρα στις τηλεοπτικές ειδήσεις παρακολουθούμε φοβερά γεγονότα… Πώς το σχολιάζεις;
-Το «Guilty Choices» είναι αυστηρά ακατάλληλο λόγω του γυμνού, καθώς η σκηνοθεσία του αποδίδεται μέσω του ρεαλισμού. Στην παράσταση συμβαίνουν καταστάσεις που έχουν να κάνουν με αυτά που βλέπουμε πολλές φορές στις ειδήσεις. Είναι τολμηρό αλλά σκοπός του θεάτρου πάντα ήταν να μορφώνει και να περνά το μήνυμά του στο κοινό. Άρα η παράσταση αυτή που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, δείχνει την ωμή κατάσταση των πραγμάτων και φέρνει σε αμηχανία τον θεατή προκειμένου να καταλάβει τη βία που θα υποστούν οι ήρωες του έργου.
*Αφού σε γνωρίσαμε ως μέλος της παράστασης «Guilty Choices» ας σε γνωρίσουμε τώρα και ως Βασίλη Βουτετάκη. Λοιπόν; Πού γεννήθηκες, από πού κατάγεσαι και πού έζησες τα παιδικά σου χρόνια;
-Γεννήθηκα στην Αθήνα, έχω καταγωγή από την Κρήτη, συγκεκριμένα από τα Χανιά και έχω ζήσει τα παιδικά μου χρόνια στη γειτονιά του Πειραιά.
*Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;
-Οι αγαπημένες μου αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία είναι πολλές. Έχω ζήσει τα παιδικά μου χρόνια στο έπακρο καθώς μένω σε μια γειτονιά του Ρέντη όπου με τους παιδικούς μου φίλους είχαμε την ελευθερία από τους γονείς μας και την ασφάλεια να παίξουμε και να διασκεδάσουμε στη γειτονιά μας πάρα πολύ. Τώρα αν μπορούσα να αναφέρω μερικές αγαπημένες αναμνήσεις, θα πω για μια αρκετά βροχερή ημέρα όπου ένας δρόμος είχε πλημμυρίσει έως και 30 πόντους νερό και εμείς είχαμε πάρει κρυφά τα ποδήλατα από τους γονείς μας και τρέχαμε στα νερά και κάναμε βουτιές με τα ποδήλατα. Ή μάλλον θα ήταν καλύτερο να πω για τα σπιτάκια που φτιάχναμε σε ένα παρατημένο οικόπεδο εκεί στη γειτονιά και παίζαμε ξυλομπάσκετ. Επίσης δεν θα ξεχάσω ποτέ τα καλοκαίρια στη Λούτσα, που με τους γονείς μου πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα και χτένιζα όλον τον βυθό με μάσκα και αναπνευστήρα, μάζευα κοχύλια και οι γονείς μου μού παίρνανε να φάω λουκουμά.
*Βασίλη, ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολούθησες στη ζωή σου; Τι σου τη θυμίζει;
-Δεν θυμάμαι ακριβώς ποια είναι η πρώτη παράσταση που έχω δει γιατί οι γονείς μου με πηγαίνανε πολύ συχνά θέατρο. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ, που ο πατέρας μου, μας είχε πάει να δούμε την παράσταση «Μπίλι ο ψεύτης» με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη με βαμμένο κίτρινο μαλλί να οργιάζει πάνω στη σκηνή και τότε είπα ότι θέλω και εγώ να γίνω ηθοποιός.
*Τώρα θέλω να μου πεις στο ημερολόγιό σου ποια μέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;
– Έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια με πάρα πολλή αγάπη. Οι γονείς μου πολύ ερωτευμένοι μεταξύ τους και με την αδερφή μου Κατερίνα είμαστε πολύ δεμένοι. Η ημέρα που θα μου μείνει ανεξίτηλη είναι η ημέρα που η μαμά μου έγινε ο φύλακας – άγγελός μας,
*Με αυτό που λες Βασίλη και με κερδίζεις και με συγκινείς…
-Την ίδια και μεγαλύτερη συγκίνηση νιώθω εγώ, κυρίως κάθε Πέμπτη πριν ξεκινήσει η παράσταση που σκηνοθετώ και παίζω επειδή την έχω αφιερώσει στη μητέρα μου…
*Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μας αυτή την προσωπική σου σκέψη. Συνεχίζοντας περιμένω να ακούσω τι έμαθες από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου στον χώρο της τέχνης;
-Από τη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη που αποφοίτησα μέχρι και τις τωρινές συνεργασίες μου στο χώρο του θεάτρου δεν έχω αντιμετωπίσει κάποια άσχημη συμπεριφορά. Ίσα ίσα που από τη Σχολή ακόμα, μας έπλαθαν να είμαστε σωστοί συνεργάτες και θετικοί προς το επάγγελμά μας και αυτό είναι κάτι το οποίο μου έχει μείνει και σε όλες μου τις συνεργασίες βλέπω να συμβαίνει αυτό. Έχω συνεργαστεί με πολύ καλούς ανθρώπους και ελπίζω να συνεχιστεί αυτό.
*Το θέατρο και γενικά οι τέχνες είναι και μέσο θεραπείας;
-Πιστεύω ότι το θέατρο, όπως και οι υπόλοιπες τέχνες, βοηθούν στη θεραπεία της ψυχής. Απλά έχω μια θεωρία. Όταν καλείσαι να αναλύσεις ένα έργο ή τον δικό σου προσωπικό ρόλο, ψυχολογείς τον χαρακτήρα και βρίσκεις τις προθέσεις των πράξεών του. Το λέω αυτό γιατί εμείς οι άνθρωποι κρίνουμε συνεχώς χωρίς να καταλαβαίνουμε την πρόθεση του άλλου. Έτσι μέσα από το θέατρο μπορούμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, να τον βελτιώσουμε, και πρόθεσή μας είναι να γίνει το καλό καθώς μια θεραπευμένη ψυχή είναι μια αγνή ψυχή.
*Πώς θα ήθελες να δεις την ευρύτερη οικογένεια του πολιτισμού;
-Θα ήθελα να δω τον κόσμο του Πολιτισμού όπως του αρμόζει. Δηλαδή αξιοπρεπή και τεράστιο. Πρέπει να προάγουμε τον πολιτισμό σε όλο το φάσμα του. Από τις συνθήκες εργασίας, το ταξίδι, το τελικό αποτέλεσμα και την εκπαίδευση του κοινού και του ίδιου μας του εαυτού. Ο έξυπνος άνθρωπος είναι ο ευαίσθητος άνθρωπος, αυτός που πιστεύει στο καλό και στο ότι όλοι είμαστε ίσοι και κανείς δεν έχει παραπάνω δικαιώματα στη ζωή από τον άλλον.
*Το δημιουργικό σου όνειρο για το μέλλον ποιο είναι;
-Το δημιουργικό μου όνειρο για το μέλλον είναι να καταφέρω να πω μέσα από τις παραστάσεις μου όλα αυτά που με απασχολούν. Δεν είναι τυχαίο ούτε το θέμα της παράστασης «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1» που έχω δημιουργήσει, ούτε ο σκοπός της, ούτε το σήμα της ειρήνης που υπάρχει στην αφίσα καθώς αυτή τη στιγμή συμβαίνει πόλεμος. Δεν μπορείς να κάνεις πολιτισμό χωρίς να τον προάγεις.
– Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από αυτή τη δημιουργία σου που παρουσιάζεις αυτό τον καιρό, στο «Θέατρο Λύχνος»;
*Η δημιουργία της παράστασης «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1» είναι μια προσωπική ανάγκη καθώς η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μητέρα μου που έγινε Άγγελος πριν από δύο χρόνια. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και περνάει από μπροστά μας χωρίς να περιμένει πότε θα είμαστε έτοιμοι να τον αδράξουμε. Η περίοδος της καραντίνας έπεσε στην πένθιμη για μένα περίοδο και το μόνο που ήθελα ήταν να αξιοποιήσω τον χρόνο μου, να δημιουργήσω, να πέσω με τα μούτρα στο επάγγελμά μου γιατί κατάλαβα ότι αυτός ο χρόνος δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω και η μαμά μου θα θέλει να συνεχίσω να ζω και να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Έτσι ξεκίνησα αυτή τη δημιουργία με τον συνεργάτη μου Παναγιώτη Γερακάρη, που είναι ένας τρομερά ταλαντούχος ηθοποιός και φίλος, φτιάξαμε την ομάδα μας MIRAKURU, και βάλαμε σε εφαρμογή το σχέδιο. Έχω μόνο θετικές εντυπώσεις γιατί όλοι οι συντελεστές είναι φίλοι, έχει φτιαχτεί με πολλή αγάπη η παράσταση αυτή και ευχαριστώ τον κάθε έναν ξεχωριστά.
*Τι αξία έχουν η οικογένεια και η εργασία, το χρήμα και η εξουσία; Τι λένε οι ήρωες του έργου «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1»;
-Η παράσταση «Αναμονή στο τίποτα – Κεφάλαιο 1» είναι εμπνευσμένη από το έργο του Αντώνη Καραστεργίου, ο οποίος είναι και φίλος και τον ευχαριστώ πολύ για τη δυνατότητα που μου έδωσε να εμπνευστώ από το έργο του «Αναμονή στο τίποτα» και να μιλήσω για τη ζωή, τον θάνατο, την εξουσία, το χρήμα και για το πού αναλώνουμε τον πολύτιμό μας χρόνο. Επειδή, όπως προείπα, το έργο είναι διασκευασμένο από εμένα και του έχω δώσει αυτή την απόδοση, σκοπός μου ήταν να μιλήσω για την τάση της εποχής που ζούμε όπου πολλοί άνθρωποι κυνηγάνε τα χρήματα και προβάλλουν τα υλικά τους αγαθά σαν ένα μέσο καταξίωσης. Δεν κρίνω αυτή τους τη διάθεση, απλά στη ζωή υπάρχουν αξίες όπως η οικογένεια, οι φίλοι, ο έρωτας που πιστεύω ότι χρειάζονται και αυτά χρόνο και στην ανάγκη να αποκτήσουμε περισσότερα χρήματα πολλές φορές μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα ή ακόμα και ξεχνιούνται με αποτέλεσμα ο χρόνος να περνά και στο τέλος το μόνο που μένει είναι άψυχα αντικείμενα ικανοποίησης στην ψυχή μας. Και αν δεν καταφέρουμε να αποκτήσουμε όλα αυτά τι σημαίνει δηλαδή; Ότι η ευτυχία έρχεται μόνο από τα χρήματα; Ακριβώς αυτό θέλω να πω. Ότι ο κάθε ένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει αλλά δεν χρειάζεται να πιστεύει ότι τα χρήματα μπορούν να φέρουν την ευτυχία γιατί αν ακόμα και αυτό δεν το πετύχει, θα απογοητευτεί και θα έχει χάσει στο κυνήγι αυτό άλλα πιο σημαντικά όπως η οικογένεια, οι φίλοι, ο έρωτας και γενικά η ζωή.
*Βασίλη, σε ευχαριστώ θερμά και για την πρώτη γνωριμία που είχαμε και επειδή άνοιξες την καρδιά σου και μοιράστηκες τις σκέψεις σου για το Catisart. Σου εύχομαι τα καλύτερα για τη συνέχεια σε όσα θα κάνεις…
-Αντεύχομαι και ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
