Τον λατρέψαμε ως «Μάρκο Μανωλόπουλο» με τις μοναδικές κινηματογραφικές του γνώσεις στην ταινία «Ο ζηλιαρόγατος». Τον θαυμάσαμε ως γλύπτη «Σωτήρη Λυμπεριάδη» στην ταινία «Ένας ήρως με παντούφλες».
Όμως ο Βαγγέλης Πρωτοπαππάς δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν κορυφαίος πρωταγωνιστής σε δεύτερους ρόλους. Και αυτό δεν ήταν παρά ένα ακόμα ταλέντο του. Μιας και οι δεύτεροι ρόλοι πάντα έχουν ιδιαίτεροι βαρύτητα.
Ασφαλώς μάς μαγνητίζει ένα πανέμορφο κτήριο, όμως τα θεμέλιά του ποτέ δεν τα βλέπουμε. Αυτή είναι η διαφορά με το θέατρο και τον κινηματογράφο: Τα θεμέλια μιας επιτυχίας – οι δεύτεροι ρόλοι – και τα βλέπουμε και δεν τα ξεχνάμε.
Ο Βαγγέλης Πρωτοπαππάς είχε μια θαυμαστή και λαμπρή καριέρα και στο ελεύθερο θέατρο αλλά και στο Εθνικό. Είχε μεγάλη πορεία σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Άρμα Θέσπιδος, αλλά και ως διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου του Άργους.
Η Επίδαυρος και το Ηρώδειο είχαν μεγάλη θέση στο βιογραφικό του. Το ίδιο και οι περιοδείες σε Καναδά, Αμερική, Μεγάλη Βρετανία, Τουρκία και Αίγυπτο.
Ήταν από το Μεσολόγγι αλλά γεννήθηκε στην …Τήνο το 1917. Σε ηλικία 20 ετών έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου αφού προηγουμένως εγκατέλειψε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Διέκοψε τις σπουδές του το 1938 για το στρατό και τις τελείωσε το 1942, αριστούχος στην πρώτη δεκάδα. Ο Δημήτρης Χορν, ο Αλέξης Σολομός και η Μελίνα Μερκούρη ήταν οι αγαπημένοι του συμμαθητές.
Αυτός όμως που υπήρξε δια βίου φίλος του ήταν ο Βασίλης Λογοθετίδης με τον οποίο δούλεψε σε θέατρο και σινεμά από το 1947 ως και το 1960.
Τον Ιούνιο του 1962 μετείχε στη θρυλική παράσταση του έργου του Μίνωος Αργυράκη «Οδός Ονείρων», με μουσική Μάνου Χατζιδάκι, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον φίλο του Δημήτρη Χορν, τον οποίο και αντικατέστησε όταν ο Χορν ένα διάστημα ασθένησε.
Τη σεζόν 1964-65 τον καλεί στο Εθνικό Θέατρο ο συμμαθητής του Αλέξης Σολομός, οπότε και αποφασίζει να εγκαταλείψει το ελεύθερο θέατρο και να συνεχίσει την καριέρα του στη σκηνή της Αγίου Κωνσταντίνου. Η πρώτη του εμφάνιση είναι με την περίφημη παράσταση “Ντόνα Ντιάνα”, όπου ο Πρωτοπαππάς πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Περρίν, με τον Νίκο Τζόγια, την Μαίρη Αρώνη κ.α., εισπράττοντας καταπληκτικές κριτικές.
Σφήκες (1963) | Σωσίας
Αντώνιος και Κλεοπάτρα (1963) | Κωμικός
Ντόνα Ντιάνα (1963) | Περίν
Οι δαιμονισμένοι (1964) | Βιργκίνσκι
Το ατλαζένιο γοβάκι (1964) | Άλλος στρατιώτης
Ειρήνη (1964) | Πόλεμος
Ο βασιλικός (1964) | Γλοσσίδης
Τα φτερά του Ίκαρου (1965) | Πρωτέας
Πλούτος (1965) | Συκοφάντης
Η κωμωδία των παρεξηγήσεων (1965) | Β΄ Έμπορος
Η τρελλή του Σαγιό (1966) | Σύνδικος του διαφημιστικού τύπου (Πρόεδρος)
Το ηφαίστειο (1966) | Ένας ηλικιωμένος καλόγερος
Ιβάνωφ (1966) | Κόσιχ Ντιμίτρι Νικήτιτς
Ο Δον Χιλ με το πράσινο παντελόνι (1967) | Οσόριο
Ταρτούφος (1967) | Κλεάνθης
Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις (1967) | Βάλτερ
Ένας ιδανικός σύζυγος (1968) | Υποκόμης ντε Νανζάκ
Ιππής (1968) | Νικίας
Μπέκετ (1968) | Α΄ Ευγενής
Ο κατά φαντασίαν ασθενής (1968) | Α΄ιατρός, εις την τελετήν ανακηρύξεως ιατρού | Βεράλδος, αδελφός του Αργκάν
Ιππής (1969) | Νικίας
Η Τρικυμία (1969) | Τρίνκουλος
Η Τρικυμία (1970) | Τρίνκουλος
Αιωνία ζωή (1970) | Φίλιππος Ναράς
Το λεβεντόπαιδο (1971) | Μάικ Φλάχερτυ
Το γυάλινο κιβώτιο – Ο κύριος με τα παρδαλά – Ο αρχιτέκτων (1971) | Αρχιτέκτων
Δωδέκατη νύχτα (1971) | Κυρ-Αντρέας
Το φιντανάκι (1971) | Θείος
Οι Μαυρόλυκοι (1971) | Γραμματικός
Ο αλχημιστής (1972) | Ισπανός | Μαμούρης, ένας τζογαδόρος
Ο τοπικός παράγων (1972) | Δαμαλάς
Δον Κιχώτης (1972) | Αστρολόγος Τριφαλδίνος
Η ζωή του Γαλιλαίου (1973) | Ο πολύ Γέρος Καρδινάλιος
Αλκιβιάδης (1973) | Αστυνόμος
Όπως σας αρέσει (1973) | Λε Μπω, αυλικός
Τα παντρολογήματα – Πρόταση γάμου (1974) | Ζεβάκιν
Η δικαίωση (1974) | Αξιωματικός
Άλκηστις – Κύκλωψ (1974) | Α΄ Κορυφαίος
Ο θάνατος του Δαντών (1974) | Ένας βουλευτής
Θηλειά (1975) | Άντρας | Β΄ Υπάλληλος
Αμερική (1975) | Αστυφύλακας
Ο Βαγγέλης Πρωτoπαππάς μάς αποχαιρέτησε στις 21 Μαΐου 1995, νικημένος από την ασθένεια του Αλτσχάιμερ.
