Κλεοπάτρα Λυμπέρη, «Το δέντρο»
Εκείνα τα Χριστούγεννα δεν υπήρχε φάτνη στο σπίτι μας· από το πέτρινο λουλούδι της μητέρας όρμαγε το κρύο· λαμπιόνια και καλώδια τριγύριζαν το δέντρο μας, σαν δάχτυλα που έσφιγγαν λαιμό για να τον πνίξουν. Κι όταν σε έβαζα στην πρίζα, ομορφιά, έβλεπα ένα σώμα καιόμενο, παραβιασμένο, το δέντρο τρόμαζε, έφευγε ψηλά στο ταβάνι – άπλωνα το χέρι να κόψω μια μπαλίτσα και κατέβαιναν ως εμένα σκυλιά, γάβγιζαν τα Χριστούγεννα των λυπημένων ποιητών. (Πρώτη δημοσίευση στο diastixo.gr)