Γράφει η θεατρολόγος Μαρία Μαρή
Ο Ανέστης Αζάς σκηνοθετεί αυτήν τη σπουδαία παράσταση – performance με την Ελένη Ράντου σε ένα σπαρακτικά κωμικό ρεσιτάλ ερμηνείας και τους String Demons με την ιδιαίτερη μουσική τους, να μεταπηδούν από την κλασική, στη χέβι μέταλ και την παραδοσιακή μουσική και να μας μαγεύουν με την ερμηνεία τους.
Το ευφυές κείμενο είναι της Ελένης Ράντου και είναι εμπνευσμένο από τον θεατρικό καμβά των Ντάνκαν Μακμίλαν και Τζόνι Ντόναχιου και το τρυφερό, ξεκαρδιστικό, συγκινητικό και γεμάτο αισιοδοξία βιβλίο τους “Every brilliant thing” («Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»).
Θέμα του μια λίστα με τα όμορφα πράγματα της ζωής, όλα αυτά για τα οποία αξίζει να ζει κάποιος. Η μητέρα ενός επτάχρονου κοριτσιού κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Το κοριτσάκι ξεκινά να φτιάχνει μια λίστα με όλα τα υπέροχα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις…
Ενήλικας πια, έρχεται να μας διηγηθεί την ιστορία της και την ιστορία της λίστας της. Γιατί, όσο περνάνε τα χρόνια, η λίστα μεγαλώνει…
Η Ελένη Ράντου δημιουργεί το δικό της κείμενο, με μνήμες και γεγονότα, που ακριβώς επειδή είναι κοντά σε όσα έχουμε ζήσει αγγίζει τον θεατή άμεσα και σε πρώτο επίπεδο. Η ιστορία ξεκινά από το 1973 με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Το έργο
Σε μια solo performance, η Ελένη Ράντου ξετυλίγει με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια πενήντα χρόνια «τραυμάτων» της ηρωίδας της με φόντο τα τραύματα της σύγχρονης Ελλάδας, αναζητώντας 5.000 λόγους για τους οποίους αξίζει να ζήσεις τη ζωή.
Μια απελπισμένη κραυγή ελπίδας στη μετά-Covid περίοδο, που έχει βυθίσει πολύ κόσμο στην κατάθλιψη, μια τρυφερή εξομολόγηση με αφορμή μιαν άκρως αληθινή ιστορία.
Οι απόπειρες αυτοκτονίας της μητέρας της, η φιλαρέσκειά της και η φροντίδα του δέρματός της, οι συνεχείς επιπλήξεις, τα κρυμμένα τραύματα διαμορφώνουν τη ζωή της ηρωίδας και αυτή της οικογένειάς της.
Το αγαπημένο τραγούδι του πατέρα της «Η ζωή μου όλη» σε μουσική και στίχους του Άκη Πάνου, που τραγουδά ο Στέλιος Καζαντζίδης, φανερώνει το βάρος που έχει αναλάβει αυτός ο άνθρωπος και τα όσα έχει να διαχειριστεί. Αποτελεί βέβαια και ο ίδιος μέρος της απελπισίας της μητέρας, αλλά εκείνος είναι αυτός που δέχεται τις συνέπειες.
Μνήμες, μνήμες, μνήμες, βιώματα και τραύματα. Τι νόημα έχουν όλα, αφού στο τέλος είμαστε μόνο σκόνη «dust in the wind»; Οι μετακινήσεις σε χώρο, οι επαφές, οι έρωτες, οι απογοητεύσεις. Η συνάντηση της ηρωίδας με τον Σταυρή, που τον ερωτεύτηκε, ο γάμος, το παιδί.
Καθώς μεγαλώνει, ωριμάζει και δεν την ταράζει πια η ευτυχία, ούτε τα συμβάντα, μετά τις δυστυχίες, έρχονται πάντα οι ευτυχίες, μετά τη φουρτούνα, η νηνεμία. Οι οικονομικές δυσκολίες και η κρίση επέφεραν και την κρίση των σχέσεων. Ο Σταυρής της, της είπε «να πάει κοιταχτεί και εκείνη γιατί δεν είναι καλά, όπως και η μάνα της». Απογοήτευση. Η ψυχολογία της στο ναδίρ. Η μάνα στον κόσμο της, τη μιμείται η Ελένη Ράντου με εκείνη την αλλόκοτη φωνή της Πασταφλώρας από το μια «Τρελή, τρελή οικογένεια».
Είναι καταπληκτικό πώς ο θεατής αναγνωρίζει τον εαυτό του και τις περιρρέουσες καταστάσεις στο δρώμενο επί σκηνής και πώς η ερμηνεία της Ράντου τον κάνει να ταυτίζεται.
Τι είδαμε
Η εξαιρετική μουσική των String Demons είναι κομβικά δεμένη με τον ιστό της παράστασης, άλλοτε σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα, άλλοτε λειτουργώντας ως ανάσα για την ηθοποιό και τον θεατή.
Η ηρωίδα σε αδιέξοδο απ’ όπου τη βγάζει η παρέμβαση της δασκάλας της, που απλά τη συμβούλεψε να μη φοβάται τη θλίψη της και να την αποδέχεται. Αν δεν υπάρχει αυτή, με όσα συμβαίνουν γύρω θα πει ότι δεν είναι κάποιος ζωντανός.
Με τον γιο της ανακαλύπτει και την άλλη διάσταση του εαυτού της. Τον στηρίζει, τον θεωρεί τεράστιο. Όταν η μητέρα της, μοιραία λόγω ηλικίας, έχει την ανάγκη της, ο «δήμιός» της ζητά την αφοσίωσή της. Κατάλαβε τις ρίζες της συμπεριφοράς της και κυρίως αντιλήφθηκε την αξία του να συγχωρείς, τον εαυτό σου και τους άλλους.
«Το πάρτι της ζωή μου» είναι μια ελεγεία στην ίδια τη ζωή και στην αξία των στιγμών της, που καταγράφεται σε μια τεράστια λίστα. Η Ελένη Ράντου δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Ζει πραγματικά επί σκηνής και οι θεατές μαζί της. Θυμούνται οι παλιότεροι το Πολυτεχνείο, τα χρόνια μετά και μετά, την κρίση, τα μνημόνια, την επιδημία, την περίοδο που ακολούθησε μέχρι τώρα. Όλα έχουν την αξία τους. Οι λύπες και οι χαρές και όλα δομούν για καθένα από εμάς το προσωπικό μας πάρτι, που θα πει την ίδια τη ζωή.
Οι συντελεστές
Η σκηνογραφία, με τα αναποδογυρισμένα έπιπλα, τα κινούμενα σκηνικά της Μαγιού Τρικεριώτη και οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα έπαιξαν κομβικό ρόλο στην παράσταση μαζί με τη μουσική παρουσία των υπέροχων String Demons [Κωνσταντίνος (βιολοντσέλο) και Λυδία Μπουντούνη (βιολί)].
Ακολούθησε επιτυχώς με τα κατάλληλα ενδύματα η Κική Γραμματικοπούλου, αλλά όλα αυτά συντονίστηκαν από την εύστοχη, πολύπλευρη, σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά ώστε να αποδοθεί σωστά ένα τόσο γρήγορο κείμενο, μια ερμηνεία απνευστί, μια κατάθεση ψυχής εξοντωτική για την ηθοποιό, συγκινητική για τους θεατές.
***
Η Ελένη Ράντου επιστρέφει από την 1η Νοεμβρίου με «Το πάρτυ της ζωής» της στο θέατρο «Διάνα»
