«Στο παγκάκι η Σόνια Ιλίνσκαγια και ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος. Η Ρωσίδα φοιτήτρια και ο Έλληνας πολιτικός εξόριστος, ο φοιτητής της Νομικής, ο καλός λογοτέχνης, ο αντάρτης που έμαθε ρωσικά και μελέτησε όσο ελάχιστοι τη ρωσική λογοτεχνία. Μελετήτρια και η Σόνια της ελληνικής λογοτεχνίας, μιλούσε άψογα ελληνικά, τους έδεσε και τους οδήγησε ο έρωτάς τους, η ζωή τους σαν μυθιστόρημα και με την Όλια την κόρη τους να μεγαλώνει και να λάμπει δίπλα τους, ωραίοι άνθρωποι, άξιοι, σοφοί, ο καθένας με τον τρόπο και με το ήθος του, ράφια μεγάλης βιβλιοθήκης θα χρειάζονταν οι μελέτες και οι μεταφράσεις τους. Πρώτος έφυγε ο Μήτσος στις 19 Μαΐου του 2008. Τον ακολούθησε έπειτα από δεκαπέντε χρόνια η Σόνια, την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2024. Μακάρι να πίστευα ότι θα συναντηθούν για να συνεχίσουν»…
Με αυτό το τρυφερό κείμενο η συγγραφέας Μάρω Δούκα αποχαιρέτησε τη Σόνια Ιλίνσκαγια. Τη νεοελληνίστρια, φιλόλογο και μεταφράστρια, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών.
Η Σόνια Ιλίνσκαγια γεννήθηκε στη Μόσχα το 1938 και υπήρξε ερευνήτρια, συγγραφέας, επιμελήτρια και καθηγήτρια της νεοελληνικής φιλολογίας. Ήταν απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστημίου Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Λομονόσοφ της Μόσχας. Σπούδασε στο κλασικό τμήμα της Φιλολογικής Σχολής με παράλληλη ειδίκευση στη νεοελληνική και τη ρωσική φιλολογία. Το 1971 υποστήριξε τη διατριβή της με τίτλο: Συμβολή στη μελέτη της μεταπολεμικής ποίησης στην Ελλάδα. Η μοίρα μιας γενιάς.
Το 1959 παντρεύτηκε τον σημαντικό συγγραφέα Μήτσο Αλεξανδρόπουλο.
Τακτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της ΕΣΣΔ, η Σόνια Ιλίνσκαγια ασχολήθηκε με την κριτική και τη μετάφραση της νεοελληνικής λογοτεχνίας στα ρωσικά. Μετέφρασε Κάλβο, Καβάφη, Ρίτσο, Σεφέρη, Ελύτη, Βρεττάκο, Σινόπουλο, Λειβαδίτη, Κύρου, Αναγνωστάκη, Πατρίκιο, Σαχτούρη, Στεργιόπουλο, Ξενόπουλο, Τερζάκη και Αλεξανδρόπουλο.
Ήταν ερευνήτρια του Ινστιτούτου Σλαβικών και Βαλκανικών Μελετών της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ ως το 1983, οπότε εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ήταν ομότιμη καθηγήτρια της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Αποχαιρετώντας τη Σόνια Ιλίνσκαγια το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:
«Αποχαιρετούμε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη για το πολύτιμο έργο της την ακούραστη μελετήτρια της ελληνικής λογοτεχνίας Σόνια Ιλίνσκαγια.
Το έργο της αποτελεί πολύτιμη και αναντικατάστατη συμβολή στην έρευνα και ανάδειξη της ελληνικής πνευματικής δημιουργίας στον 20ό αιώνα. Με βαθιά γνώση του αντικειμένου της ασχολήθηκε με τη διάδοση, μελέτη και μετάφραση της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας και της ποίησης, η οποία αποτέλεσε και το θέμα της διδακτορικής της διατριβής. Μελέτησε και πρόβαλε ιδιαίτερα το έργο του Γιάννη Ρίτσου, ενώ με πολλές μελέτες συνέβαλε καθοριστικά στην καθιέρωση του Κ. Καβάφη στο ρωσικό κοινό.
Η Σόνια Ιλίνσκαγια θεωρούσε τη λογοτεχνία ως βασική πηγή ηθικής παιδείας, ενώ το κυρίαρχο στοιχείο που κράτησε από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, όπως η ίδια είχε πει, ήταν “η ανιδιοτέλεια στις καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις”».
∗∗∗
Σόνια Ιλίνσκαγια: οι παγίδες της καθημερινής ζωής είναι πολλές φορές αθέατες
