Αποφασισμένος να φτάσει πολύ ψηλά, ο νεαρός Γκλούμοφ χρησιμοποιεί όλα τα θεμελιώδη όπλα για να εξελιχθεί στους κόλπους της ρωσικής αστικής κοινωνίας: κολακείες, υποκρισία, ερωτικές εξομολογήσεις και εξυπηρετήσεις κάθε μορφής, συκοφαντίες, διαβολές, είναι κάποια μόνο από τα μέσα της στρατηγικής του, που έχει σαν τελικό στόχο έναν πλούσιο γάμο. Η θρασύτητά του είναι τόσο μεγάλη, ώστε φτάνει στο σημείο να κρατάει σε ημερολόγιο τα κατορθώματα και τις αληθινές του σκέψεις για τα πρόσωπα που τον περιβάλλουν. Ακόμη όμως κι όταν αποκαλύπτονται οι μηχανορραφίες του, οι διαπλοκές που έχει δημιουργήσει είναι τόσο βαθιές, που αποδεικνύονται αρκετές για να τον “αθωώσουν”.
Την αριστουργηματική σάτιρα του Αλεξάντρ Οστρόφσκι, ενός από τους πρωτεργάτες του ρωσικού ρεαλισμού, παρουσιάζει μια αξιόλογη ομάδα νέων καλλιτεχνών στην κεντρική σκηνή του θεάτρου «104». Μια σκληρή κριτική για την κενότητα, την ανοησία και τη ματαιοδοξία κρύβεται κάτω από το ανελέητο χιούμορ και την ξέφρενη δράση του έργου που παρουσιάζουν νέοι καλλιτέχνες και η ομάδα C. For Circus, ομάδα η οποία απαρτίζεται από συναρπαστικά ταλαντούχους συντελεστές.
«Το ημερολόγιο ενός απατεώνα» έχει πίσω του μια μακρά ιστορία διασκευών, κυρίως προσαρμογών στα πολιτικά δεδομένα της εκάστοτε εποχής. Περίφημη ανάμεσά τους είναι η διασκευή του Νταντσένκο (1910), με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Στανισλάβσκι, όπου όλοι οι αντιήρωες του έργου δεν είναι παρά οι ετοιμόρροπες κολόνες που στηρίζουν το διεφθαρμένο παλιό καθεστώς. Μια άλλη εμβληματική και ιστορική διασκευή είναι και η δουλειά του Σεργκέι Αϊζενστάιν, ο οποίος το 1923 ανέβασε μια μνημειώδη παράσταση για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα. Το κείμενο ακολουθούσε σε γενικές γραμμές το κείμενο του Οστρόφσκι, με πολλές προσθήκες στο πνεύμα της πολιτικής σάτιρας της εποχής, αλλά και πολλά σκηνικά ευρήματα παρμένα από το τσίρκο, με κλόουν και ακροβάτες να ισορροπούν σε σχοινιά πάνω απ’ το κοινό και να κατεβαίνουν από ψηλά με αλεξίπτωτα. Η διασκευή αυτή είχε και μια παγκόσμια πρώτη: τη χρήση του κινηματογράφου σε μια θεατρική παράσταση.
Κατά παράδοξο τρόπο, το έργο του Οστρόφσκι επικοινωνεί άριστα και άμεσα με την εποχή μας, χωρίς στην ουσία να χρειάζεται δραστικές αλλαγές. Όλοι σήμερα γνωρίζουμε την ανατομία της διαφθοράς, τους μηχανισμούς της κοινωνικής και πολιτικής αναρρίχησης, την ψυχολογία των «χρυσών παιδιών» που κρατούν θέσεις – κλειδιά και ασκούν εξουσία. Αρκεί να διαβάζουμε εφημερίδες. Γι’ αυτό και οι προσαρμογές που έγιναν από την ομάδα θεάτρου C. For Circus στη δική της διασκευή ήταν αυτές που κρίθηκαν απαραίτητες, όχι για ιδεολογικούς ή διδακτικούς λόγους, αλλά για να εξυπηρετήσουν μια σύγχρονη παράσταση με νεύρο, γρήγορο ρυθμό και εναλλαγές, και με ένα επιτελείο εξαίρετων και αστραφτερών ηθοποιών, που είναι σε θέση να δώσουν την ψυχολογική διάσταση του ρόλου τους.
Η ομάδα παρουσίασε την παράσταση με τίτλο “ГЛУМ” (Γκλουμ) η οποία στηρίζεται στο κλασικό θεατρικό «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλεξάντρ Οστρόφσκι.
Παρακολουθήσαμε μια σάτιρα της εποχής του μεγάλου Ρώσου δραματουργού της περιόδου του ρεαλιστικού ρεύματος στη ρωσική λογοτεχνία η οποία καυτηριάζει με χιούμορ διαχρονικά κοινωνικοπολιτικά θέματα όπως τη ματαιοδοξία και την κενότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, τη δημόσια εικόνα -ως εργαλείο απάτης και αυτοεξαπάτησης, τις προκαταλήψεις και το συντηρητισμό, τη διαπλοκή της εξουσίας και των εκπροσώπων της ανώτερης κοινωνικής τάξης.
Η απάτη
Το “ГЛУМ”, που ως λήμμα σηματοδοτεί την απάτη, είναι η ιστορία του Γκλούμοφ το όνομα του οποίου αποτελεί λογοπαίγνιο.
Η Μόσχα, στις αρχές του 19ου αιώνα, είναι ένας μεγάλος αυτοαναφορικός διάλογος. Ο νέος και ανήσυχος Γκλούμοφ αποφασίζει, πολύ επιτήδεια και στοχευμένα, να πάρει μέρος σ’ αυτό το διάλογο αντιδρώντας στην αδιάφορη θέση του στην κοινωνία της πόλης. Με την εξυπνάδα και την αναίδειά του κατορθώνει να εισχωρήσει σε έναν κύκλο ανθρώπων με επιρροή χρησιμοποιώντας τους κατάλληλα για να πετύχει τους στόχους του. Αυτοί είναι μια σταθερή, ξεκούραστη, καλοπληρωμένη θέση εργασίας και ένας γάμο – «λαχείο», που θα αποτελέσει το εισιτήριο για την είσοδο στην εξέχουσα κοινωνία της Μόσχας και την άνοδό του στην κλίμακα της εξουσίας. Σύμμαχός του στην πορεία αυτή ένα ημερολόγιο, μόνος αποδέκτης της αλήθειας καθρέφτης των μύχιων σκέψεών του και αχίλλειος πτέρνα του.
Ο ήρωάς μας, ο Γκλούμοφ, είναι ένας κυνηγός της τύχης, ένας ταξιδιώτης που αναζητά θησαυρό, ένας άνθρωπος που λαχταρά να αδράξει όσα του αξίζουν και κάνει γι’ αυτό περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται. Χωρίς καμία υπαινικτική διάθεση αλλά έξω απ’ τα δόντια, ο Οστρόφσκι καταγράφει την απληστία, την ασυδοσία, την υστεροβουλία, αλλά και την πανουργία του Γκλούμοφ.
Έχοντας ιδιαίτερα πλούσιες γνώσεις γύρω από την αστική τάξη ο συγγραφέας, απ’ την παιδική του ήδη ηλικία, έγραψε αργότερα έργα, έχοντας την άνεση και τη γνώση να στοχεύσει στην τάξη των εμπόρων και τα ελαττώματά τους.
Το έργο «Το ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλεξάντρ Οστρόφσκι, ρίχνει φως σε ένα χώρο συναρμολογημένο από υπέροχα σκίτσα της ρωσικής δραματουργίας του 19ου αιώνα. Δίπλα στους ήρωες, ή στους αντι-ήρωες του Γκόγκολ (Χλεστακόφ – «Επιθεωρητής»), του Γκριμπογέντοφ (Τσάτσκι – «Συμφορά από εξυπνάδα»), Σούχουβο – Κομπίλιν (Ταρέλκιν – «Ο θάνατος του Ταρέλκιν»), Τουργκένιεφ (Μπελάγεφ – «Ένας μήνας στην εξοχή»), δίπλα στον «Σωσία» και στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, ο Γκλούμοφ του Οστρόφσκι αποτελεί έναν αποτελεσματικότατο και διαυγέστατο καταλύτη.
Ο συγγραφέας
Ο Αλεξάντρ Νικολάγιεβιτς Οστρόφσκι (12.4.1823-14.6.1886) είναι ο μεγάλος Ρώσος δραματουργός των κεντρικών δεκαετιών του 19ου αιώνα, την περίοδο του ρεαλιστικού ρεύματος στη ρωσική λογοτεχνία, την εποχή που ο Τουργκένιεφ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Τολστόι δημιούργησαν έργα – σταθμούς στην παγκόσμια φιλολογία.
Ο Οστρόφσκι γεννήθηκε το 1823 στη Μόσχα, ο πατέρας του ήταν δικηγόρος που συνεργαζόταν με Μοσχοβίτες εμπόρους. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο σπούδασε τρία χρόνια Νομική στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και στη συνέχεια εργάστηκε ως το 1851 στο δικαστήριο της Μόσχας. Από την οικογενειακή του ζωή και από τη δουλειά του είχε έρθει σε επαφή με ανθρώπους σαν τους χαρακτήρες στα έργα του.
Από τα δεκαεπτά του είχε ήδη πάθος με το θέατρο. Η σταδιοδρομία του ως δραματουργού άρχισε το 1847. Το 1850 είχε ήδη ολοκληρώσει το πρώτο έργο, “Σε στενό οικογενειακό κύκλο”, που τον καθιέρωσε ως δραματικό συγγραφέα. Δυστυχώς η σκληρή αλλά αληθινή εικόνα της ηθικής των εμπορικών κύκλων προκάλεσε έντονη κριτική εναντίον του. Το έργο απαγορεύτηκε και επανακυκλοφόρησε το 1859 με αλλαγμένη μορφή, στην οποία ο απατεώνας Λάζαρ Ελιζάριτς συλλαμβάνεται την τελευταία στιγμή και εξορίζεται στη Σιβηρία. Αυτό το έργο ήταν και η αιτία της απόλυσής του από το δικαστήριο το 1851.
Παρόλο που τα έργα του γνώρισαν σταθερή επιτυχία, ο Οστρόφσκι είχε ελάχιστο οικονομικό όφελος. Η κούραση και η απογοήτευση υπονόμευσαν την υγεία του και αναμφίβολα ευθύνονται για τον σκυθρωπό τόνο μιας σειράς έργων που ακολούθησαν μετά το 1860. Μόνο προς το τέλος της ζωής του απέκτησε ο Οστρόφσκι την υλική ευμάρεια που του άξιζε. Δεν υπήρχε πλέον θέατρο στη Μόσχα όπου δεν παίζονταν τα έργα του. Από το 1874 ως τον θάνατό του ήταν πρόεδρος της Ένωσης Ρώσων Θεατρικών Συγγραφέων. Το 1885 διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής των κυβερνητικών θεάτρων της Μόσχας. Οι εξοντωτικές υποχρεώσεις της θέσης του επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του και τον επόμενο χρόνο πέθανε.
Η παράσταση
Η παράσταση είναι σκηνοθετημένη και εικονογραφημένη με σπιρτάδα και γρήγορη ροή. Ο σημερινός θεατής άνετα μπορεί να αναγνωρίσει μια διαχρονικότητα στον κόσμο της δολιοφθοράς και της απληστίας ή στο πάθος για κοινωνική άνοδο μέσω του χρήματος. Η ομάδα δείχνει να έχει εντρυφήσει στον τρόπο διαχείρισης τόσο του κωμικού τάιμινγκ όσο και των κωμικοτραγικών ξεσπασμάτων, όλα θεατρικά δεμένα σε γερό κόμπο.
Το «ГЛУМ» ως παράσταση είναι έργο συνόλου, όπως ακριβώς θα το ήθελε και ο συγγραφέας του. Δεν πρόκειται για μια παρωχημένη ηθογραφία αλλά για την αρχική εκδοχή του ποιητικού και ρεαλιστικού θεάτρου. Η σκηνή πλημμυρίζει από πρόσωπα που η αλήθεια τους παραμένει απίστευτα ζωντανή μέχρι σήμερα.
Είναι πλέον ολοφάνερο πως η C. For Circus δεν είναι μια τυχαία ομάδα. Κατορθώνει να στήνει έξοχα σχέσεις και καταστάσεις. Αδιαμφισβήτητα τα μέλη της έχουν υψηλή αίσθηση του χιούμορ και αστείρευτη όρεξη. Επιλέγουν με γνώμονα το πολιτικό νόημα και μέσα από την ελαφρότητά τους σου αφήνουν πάντα μια αίσθηση εσωτερικότητας, έρευνας, προβληματισμού και μιας κάποιας αδιόρατης πικρίας για την ανθρώπινη κενοδοξία. Με δική τους πρωτοβουλία ανεβάζουν τον πήχη και μας δίνουν το δικαίωμα να περιμένουμε περισσότερα από αυτούς.
Γραφικοί μικροί προφήτες οι ηθοποιοί στην ευφάνταστη και πολύχρωμη αυτή παράσταση, ενσαρκώνουν χαρακτήρες σπουδαίους, που όμοιούς τους συναντάμε στον Γκόγκολ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Τσέχοφ. Υποπροϊόντα της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, της ιδεολογίας και της νοοτροπίας τους, η απάτη, η αρπαγή, η εκμετάλλευση, η ραδιουργία, η σκευωρία, το στρατήγημα, η συμπαιγνία, ο χαφιεδισμός.
Χάρηκα αυτό το έργο και συγκινήθηκα από τον κάματο των συντελεστών. Δυνατό, συναρπαστικό δράμα και κωμωδία μαζί, που προκαλεί αβίαστα το πλατύ γέλιο μαζί με έντονα και ειλικρινή συναισθήματα. Σπαρταριστοί χαρακτήρες και παράσταση που κυλά με τον πληθωρισμό, τον κυνισμό, την ασυδοσία με την οποία κυλά και η ίδια η ζωή. Το δραματικό μπλέκει με το κωμικό και ο θεατής αφήνεται με εμπιστοσύνη στην εγκαρδιότητα και τη φυσικότητα της πλοκής.
Οι ηθοποιοί (Παναγιώτης Γαβρέλας, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Σπύρος Χατζηαγγελάκης) είχαν παλμό, πάθος και πολύ μπρίο.
Ήταν όλοι έκτακτοι από πάσης απόψεως. Κίνηση, φωνή, εκφραστικότητα. Δυνατοί στην κωμωδία αλλά και στη συγκίνηση. Δημιούργησαν αριστουργηματικός τύπους και ήταν πολύ δημιουργικοί και ευρηματικοί. Άφθαστο το κέφι τους, η χάρη τους, η δροσιά τους, η αμεσότητά τους αλλά και η εγρήγορση και η μεταξύ τους επικοινωνία.
Οι συντελεστές
Ο Παναγιώτης Γαβρέλας (Νηλ Φεντοσέιτς Μαμάεφ, Γκριγκόρι) έδειξε δεξιοτεχνία και απαράμιλλο σεβασμό στο ρόλο του.
Η Χρύσα Κοτταράκου (Γκλαφίρα Γκλούμοβα, Μάσσενκα) έδωσε μια σχεδόν αψεγάδιαστη υποκριτική εργασία.
Η Ειρήνη Μακρή άψογη ως Κλεοπάτρα Λβόβνα Μαμάεβα και Ράνγκα. Φωνή κυματιστή, πλούσια σε τόνους και χρωματισμούς. Ερμηνεία με ενέργεια. Αέρας επί σκηνής, ευχάριστη εμφάνιση. Υπέροχη!
Ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης (Γκολούτβιν, κος Κρουτίτσκι, Μανιέφα) για άλλη μια φορά απέδειξε πως είναι ικανότατος ηθοποιός, σχεδόν άριστος. Εξαίρετος στους τύπους που διέπλασε. Πολλά υποσχόμενος!
Ο Παύλος Παυλίδης ως Γεγκόρ Ντμίτριτς Γκλούμοφ ξεδίπλωσε όλη την ποίηση αλλά και την πονηριά και την πολυπλοκότητα της σλάβικης ψυχής.
Η Νατάσα Ρουστάνη έπαιξε τη Μαντάμ Τουρούσινα με φλογερή ιδιοσυγκρασία και μεγάλη δυναμικότητα.
Ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης (Γεγκόρ Βασίλιτς Κουρτσάεφ, Ιβάν Ιβάνιτς Γκοροντούλιν, Μάτσα) έδειξε ευστροφία και καλλιτεχνική διαίσθηση.
Εντυπωσιακά, πρωτότυπα και χαρούμενα τα σκηνικά της Τίνας Τζόκα. Αν και τα πρώτα παρουσίασαν τάσεις αστάθειας στην παράσταση που παρακολούθησα. Τα κοστούμια της ιδίας υπέροχα, σε σύλληψη και χρώματα, με έμπνευση από τη ρωσική παράδοση.
Ζωντανή, με αναφορές στην ελληνική καθημερινότητα, με γλωσσικό ρυθμό και δηκτική ειρωνεία η μετάφραση της Βαλέριας Δημητριάδου.
Ωραία αίσθηση μας άφησαν και οι φωτισμοί της Σεσίλιας Τσελεπίδη.
Προχωρημένη, ξέφρενη και ενθουσιώδης η μουσική επιμέλεια από την ομάδα C. For Circus.
Εν κατακλείδι, το “ГЛУМ”, με επτά θαυμάσιους ηθοποιούς επί σκηνής, επτά ζωηρόχρωμα παραβάν και ένα νοσταλγικό ακορντεόν, σέβεται τον μέσο και καλαίσθητο θεατή, κλείνοντας το μάτι στη μυθοπλαστική δύναμη του θεάτρου. Το κοινό, χάρη στην υπευθυνότητα της ομάδας, αντιλαμβάνεται γρήγορα πως ο μύθος είναι πάντα γοητευτικότερος από τα γεγονότα, σε έναν αστείο όσο και συγκινητικό φόρο τιμής στα κλισέ, τα τρικ και τα αληθινά σκηνικά ψέματα. Θα σας προτρέψω να μη χάσετε αυτή την παράσταση. Είναι μια πανδαισία ταλέντου, φαντασίας και ευρηματικών ιδεών.
* Για τρεις μόνον παραστάσεις 28-29-30 Απριλίου 2017 το “Γκλουμ” μεταφέρεται στο θέατρο “Αμαλία” της Θεσσαλονίκης.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Βαλέρια Δημητριάδου
Δραματουργική επεξεργασία και Σκηνοθεσία: C. For Circus
Μουσική: C. For Circus
Σκηνικά και Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Βοηθός Σκηνογράφου: Τζέλα Χριστοπούλου
Φωτισμοί: Σεσίλια Τσελεπίδη
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Επιμέλεια αφίσας: Άννυ Βαλουγεώργη
Παίζουν οι:
Παναγιώτης Γαβρέλας (Νηλ Φεντοσέιτς Μαμάεφ, Γκριγκόρι)
Χρύσα Κοτταράκου (Γκλαφίρα Γκλούμοβα, Μάσσενκα)
Ειρήνη Μακρή (Κλεοπάτρα Λβόβνα Μαμάεβα, Ράνγκα)
Παύλος Παυλίδης (Γεγκόρ Ντμίτριτς Γκλούμοφ)
Νικόλας Παπαδομιχελάκης (Γκολούτβιν, κος Κρουτίτσκι, Μανιέφα)
Νατάσα Ρουστάνη (Μαντάμ Τουρούσινα)
Σπύρος Χατζηαγγελάκης (Γεγκόρ Βασίλιτς Κουρτσάεφ, Ιβάν Ιβάνιτς Γκοροντούλιν, Μάτσα)
C. for Circus – Ομάδα Θεάτρου
“ГЛУМ” – Περίληψη/Περιγραφή από την ομάδα
(…) Σ’ αυτό το αριστούργημα της ρωσικής λογοτεχνίας, το «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» εμείς δε διαβάσαμε την ιστορία ενός «απατεώνα», και αυτό θελήσαμε να αποδώσουμε, αλλάζοντας ακόμα και τον τίτλο. Αφουγκραστήκαμε τις κρυφές σκέψεις ενός ανθρώπου, που πασχίζει να φτιάξει την τύχη του, συμμεριστήκαμε ευσεβείς πόθους και ηθικούς προβληματισμούς, αναθεωρήσαμε ως προς την επαναστατικότητα της πράξης του και αυτό ακριβώς το μεταίχμιο, προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε επί σκηνής. Τη μικρή αυτή απόσταση ανάμεσα σε έναν επαναστάτη κι έναν τυχοδιώκτη ή σε έναν άνθρωπο κοινωνικά ευφυή και έναν απατεώνα.
Ξεχωρίζουμε τα κομμάτια της ιστορίας, που μας αφορούν, και χρησιμοποιούμε το κολάζ της μελέτης πάνω στην κουλτούρα της εποχής, για να καταφέρουμε ουσιαστικά να μιλήσουμε για πραγματικά ανθρώπινες ανάγκες. Ανάγκες διαχρονικές, όπως αυτή της επιβίωσης ή η ανάγκη για επιβεβαίωση, για κοινωνική υπεροχή, αυτοπροβολή, άνευ όρων αποδοχή και αγάπη. Πάρτε για παράδειγμα κάποιον που έχει στην κατοχή του εκατό γούνες. Αν του πάρεις τη μία, η αντίδραση θα είναι ραγδαία, καθότι πρόκειται για “κλοπή”. Αν όμως του τις πάρεις όλες, πρόκειται τελικά για πράξης απογύμνωσης. Αντιμετώπιση, δηλαδή, της αλήθειας, χωρίς περιστροφές κι ενδοιασμούς, να δείξεις σ’ όλους τι πραγματικά είναι. Στην περίπτωση, δε που αυτό γίνει σε μια ομάδα – εν προκειμένω, της ελίτ – ο καθένας, πέραν της δικής του φανερής πια αλήθειας, αναγνωρίζει αυτομάτως πως το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους. Ολικό ξεγύμνωμα λοιπόν. Ποιος να καλύψει ποιον; Και γιατί να κυνηγήσουν τον «κλέφτη» αν για πρώτη φορά, έστω μες στη γύμνια τους, νιώθουν μία ανεξήγητη λύτρωση;
Η σκηνοθεσία συνδιαμορφώθηκε από τα μέλη της ομάδας. Κατ’ αυτό τον τρόπο, δημιουργήσαμε μια παράσταση, μέσα στην οποία ο καθένας αναγνωρίζει προσωπικά κομμάτια δημιουργίας και έχει δημιουργήσει χώρο για τα πυροτεχνήματα του νικητή, το φόβο της μοναξιάς και της απομόνωσης, τον καημό μιας πληγωμένης γυναίκας, ακόμα και τον επινίκειο ερωτικό χορό σε ποπ ήχους.
Η σκηνική αποτύπωση της κάθε εικόνας, επιτυγχάνεται με τη χρήση επτά διπλών παραβάν, σε διαφορετικούς γεωμετρικούς σχηματισμούς. Με τη χρήση πολυμορφικών κοστουμιών και μικρών αντικειμένων (props), αλλάζουμε ρόλους από σκηνή σε σκηνή, ενώ όσοι δεν συμμετέχουν στην κεντρική δράση, παρακολουθούν και συνδιαμορφώνουν την ατμόσφαιρα του εκάστοτε επεισοδίου, λειτουργώντας βοηθητικά στην αφήγηση, μέσω της μουσικής ή του προσωπικού βιώματος.
Με τη χρήση ενός ακορντεόν και επτά φωνών, η αφήγηση γίνεται πιο στοχευμένη. Η δύναμη επτά φωνών είναι αποκαλυπτική και ήταν ο λόγος που την εμπιστευτήκαμε. Διασκευάσαμε και χρησιμοποιούμε ποικιλόμορφα ένα μουσικό μοτίβο, κατά βάση ακαπέλα και σε πολυφωνικούς συνδυασμούς. Χρησιμοποιήσαμε ως βασικό μουσικό μοτίβο της παράστασης, τη διασκευασμένη μελωδία του φολκ ρωσικού τραγουδιού “Korobeiniki”, πιο γνωστή ως μελωδία του Tetris, ένα κομμάτι σύνδεσής μας με τη Ρωσία του 19ου αι. Τα πολυμορφικά και πολύχρωμα κοστούμια σε αντίθεση με τα μονόχρωμα παραβάν, δημιουργούν εικόνες και ζωντανά κάδρα, δημιουργώντας ταυτόχρονα δύο επίπεδα αφήγησης, μπροστά και πίσω από τα σκηνικά.
Το ГЛУМ είναι ο ήχος της βουτιάς στη θάλασσα, από ψηλό βράχο, που φοβάσαι πριν πέσεις, ενώ οι φίλοι σου είναι ήδη στο νερό και σου λένε “Έλα!”. Είναι ένα αθώο παιδικό ψέμα, προτιμότερο να πεις στους γονείς ότι στο σπίτι μπήκαν κλέφτες και με την απειλή όπλου έκλεψαν ένα βάζο όλο κι όλο, παρά να παραδεχτείς ότι έσπασες παίζοντας μπάλα στο σαλόνι και πέταξες τα κομμάτια στα σκουπίδια. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ο κόσμος που ζούμε είναι πιο γελοίος από ένα σατιρικό έργο. Είναι η προσπάθεια να συναντηθούν επτά διαφορετικοί κόσμοι στο “τι είναι απάτη τελικά;”.
Βιογραφικά στοιχεία της ομάδας
C. for Circus – Ομάδα Θεάτρου
Η ομάδα C. for Circus δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 2008 στη Θεσσαλονίκη και τα τέσσερα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται κυρίως στην ΑΘήνα. Αποτελείται από τα ιδρυτικά μέλη Παναγιώτη Γαβρέλα, Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρη Κίτσο, Μαρία – Ελισάβετ Κοτίνη, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Παύλο Παυλίδη, Νατάσα Ρουστάνη, Γιωργή Σφυρή, Σπύρο Χατζηαγγελάκη, με τελευταία προσθήκη στο δυναμικό της τον Νικόλα Παπαδομιχελάκη.
Έχει συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ, όπως τα “Αισχύλεια”, το “Bob theater festival” κ.ά., ενώ το 2016 συμμετείχε στο Itaka – International Sekspir Festival της Σερβίας, με το έργο “Με το ίδιο μέτρο” του W. Shakespeare. Παραστάσεις της ομάδας έχουν ανέβει σε θέατρα, όπως το “Bios”, “Από μηχανής θέατρο”, “Skrow”, “Αυλαία”, “Blackbox” κ.ά. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες, όπως ο Ryszard Nieoczym, ο John Britton, η Αλίκη Δουρμάζερ κ.ά.
Παραστάσεις της ομάδας
«ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΤΡΟ», W. Shakespeare
25 Ιουλίου 2016, Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας, «Αισχύλεια»
2 Ιουλίου 2016, 3rd Itaka Sekspir Festival, International Shakespeare Festival, Cortanovci, Serbia
4 – 5 Ιουνίου 2016, ΜΙΕΤ
9 Μαΐου 2016, “BIOS”, BOB Festival
15 Φεβρουαρίου – 26 Απριλίου 2016, Θέατρο «Από μηχανής»
«ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ», C. for Circus
10 Μαΐου 2014, Bob Theatre Festival, «BIOS»
5 – 9 Φεβρουαρίου και 14 – 16 Απρίλη 2014, Θέατρο «Αυλαία»
17–27 Οκτωβρίου 2013, Θέατρο «Skrow»
Τέσσερις ιστορίες βασισμένες στο «Κάτι άλλο» της Κάθριν Κέιβ, το «Μελαγχολικό θάνατο του Στρειδάκη» του Τιμ Μπάρτον, την «Καλή οικογένεια» του Γιόακιμ Πίρινεν και το «Χρυσό Δράκο» του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ. Η παράσταση ανέβηκε στο BIOS και στο Skrow στην Αθήνα, καθώς και στο Θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη.
«ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΙΝΦΑΝΤΑ», O. Wilde
1-3 Μαρτίου 2013, Φεστιβάλ «Ανοιχτή σκηνή – Θεατρικές φωνές της πόλης», Θέατρο «Άνετον»
Μία διασκευή από την ομάδα πάνω στο ομώνυμο παραμύθι του Oscar Wilde. Ανέβηκε στο Φεστιβάλ «Ανοιχτή Σκηνή-Θεατρικές Φωνές της Πόλης», στο θέατρο «Άνετον» τον Μάρτιο του 2013.
«ΑΠΟΓΡΑΦΗ», C. for Circus
Φεστιβάλ «Δημήτρια» με θέμα την απογραφή πληθυσμού στο Θέατρο «Άνετον» (2011)
«ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ», Μ. Maeterlinck
18 Νοεμβρίου – 25 Δεκεμβρίου και 18 Μαρτίου – 17 Απριλίου 2011, Θεατρικός χώρος C. for Circus
«Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ», Κ. Ισαακίδης
Η παράσταση “Σ’ αυτόν τον τόπο όλες οι ιστορίες είναι αληθινές” συμμετείχε στο 8ο Φεστιβάλ Θεάτρου της Κορίνθου “Βασίλης Ρώτας”, τον Αύγουστο του 2010, όπου απέσπασε:
2ο βραβείο καλύτερης παράστασης
Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας
(Κώστας Conie Ισαακίδης)
Βραβείο α’ γυναικείου ρόλου
(Δήμητρα – Μαρίνα Κουλιάκη)
Βραβείο β’ γυναικείου ρόλου
(Ειρήνη Μακρή)
Πληροφορίες
ГЛУМ
/ɡɫu:m/
C. for Circus
Πρεμιέρα Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου
promoteaser: #1 https://www.youtube.com/watch?v=v0REgi2Kbjc
#2 https://www.youtube.com/watch?v=nmUwpr8Eq7U
Παραστάσεις: Δευτέρα-Τρίτη στις 21.00
Τιμές εισιτηρίου: 12 ευρώ, 8 ευρώ φοιτητικό/ανέργων, 5 ευρώ ατέλεια
Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr
Έως τις 20 Φεβρουαρίου τα εισιτήρια θα διατίθενται στα 8€ με αγορά μέσω viva
Τηλέφωνο ταμείου: 21 0345 5020
Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι, 11854 Αθήνα
Προβολή – Επικοινωνία
Χρύσα Ματσαγκάνη | Τζένη Σερέτη
Πληροφορίες της παράστασης για το θέατρο «Αμαλία»
Θέατρο Αμαλία
Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου
Τ: 2310 888894
E: [email protected]
F: https://www.facebook.com/amaliatheatre/?ref=bookmarks
Παραστάσεις: 28-29-30 Απριλίου 2017
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00
Τιμές εισιτηρίου: Προπώληση 8, 00€ μέχρι την πρεμιέρα. Κανονικό 12, 00€, Φοιτητικό, ανέργων 10, 00€
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Reload, Media Markt, Seven Spots, 11876, και στο ταμείο του Θεάτρου Αμαλία
Ώρες ταμείου: Δευτέρα – Τρίτη 10:30-13:30, Τετάρτη έως και Κυριακή 17:30-21:00
Σύνδεσμοι
Teaser #1: ΕΔΩ
Teaser #2: ΕΔΩ
Teaser #3: ΕΔΩ
Facebook page της ομάδας: F/B
