Γράφει η Ειρήνη Αϊβαλιώτου
Μια παράξενη και γοητευτική ιστορία αγάπης παίζεται στο θέατρο «Faust». Πρόκειται για το “Blink” του Phil Porter, σε σκηνοθεσία του Τάσου Πυργιέρη. Αξίζει να παρακολουθήσετε αυτή την παράσταση, κάνοντας ταυτόχρονα μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σε μια πολύ ζωντανή γειτονιά, τόσο για την ασυνήθιστη ιστορία που περιγράφει και για τη σκηνοθετική της προσέγγιση, όσο και για τις υπέροχες ερμηνείες των δύο ηθοποιών του, του Θάνου Λέκκα και της Παναγιώτας Βιτετζάκη.
Μέσα σε περίπου 80 λεπτά και αυτό το κωμικό, έξυπνο και ευαίσθητο κείμενο, σκηνοθετημένο απίστευτα ευρηματικά, θα σας μεταφέρει στον κόσμο δύο διαφορετικών και συμπαθέστατων νέων ανθρώπων. Ένα αγόρι και κορίτσι βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο, ακόμη και όταν δεν είναι στο ίδιο δωμάτιο.
Η γραφή του Phil Porter είναι τόσο απροσδόκητη και τόσο δεξιοτεχνική που, ενώ οι ήρωες που μας παρουσιάζει είναι τόσο ευάλωτοι, όσον αφορά τη μοναχικότητά τους και τη θλίψη της ζωής τους, σου δημιουργεί απρόσμενα αισθήματα τρυφερότητας και ταύτισης.
Κωμωδία
Μια έξυπνη κωμωδία, οξεία και κοφτερή σαν λεπίδα, την οποία χαρακτηρίζουν οι συνεχείς ανατροπές, η κατάρριψη των δεδομένων, η αποκάλυψη της προσωπικής μάσκας, η ακύρωση κάθε ομοιότητας. Ένα κείμενο, που παρά την κεφάτη του διάθεση και το χιούμορ του, ξεβολεύει το θεατή, τον τοποθετεί μπροστά στις ανασφάλειές του, ώστε να αναρωτηθεί, να ψάξει τη βαθύτερη αλήθεια για τον εαυτό του, αλλά και για την πραγματικότητα.
Καθώς μας λέει και ο Πίντερ, που οι γεμάτες νόημα παύσεις του έργου μάς τον θυμίζουν: «Δεν υπάρχει απόλυτος διαχωρισμός ανάμεσα στο πραγματικό και στο μη πραγματικό ούτε ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Ένα πράγμα δεν είναι κατ’ ανάγκην είτε αληθινό είτε ψεύτικο. Μπορεί να είναι ταυτόχρονα αληθινό και ψεύτικο».
Ιστορία αγάπης
Το “Blink” είναι μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης. Μια ιστορία μοναχικότητας και αναζήτησης. Μια ιστορία δύο αμήχανων, εσωστρεφών, πληγωμένων ανθρώπων που συναντώνται με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Είναι μια αστεία, σκοτεινή και εκπληκτική εξερεύνηση του τι σημαίνει ανθρώπινη σύνδεση στην ψηφιακή εποχή.
Η Σόφι και ο Τζόνα ζουν στο σύγχρονο Νότιο Λονδίνο. Είναι δύο νέοι στην πρώτη μετεφηβική τους νιότη οι οποίοι μετακόμισαν στη μεγάλη πόλη από την επαρχία για να αποδράσουν από τα οικογενειακά τους τραύματα.
Η εσωστρεφής Σόφι, που βρίσκεται σε περίοδο πένθους για την απώλεια του πατέρα της, ήρθε από τη νήσο Μαν, που είναι διεθνώς γνωστή για τη φυλή γάτας με κομμένη ουρά και ο εξίσου εσωστρεφής και ο ντροπαλός Τζόνα μέχρι τότε ζούσε σε μια «θρησκευτική κοινότητα». Η ανατροφή του σε αυτή τον έχει μετατρέψει σε «παρατηρητή» άλλων ανθρώπων. Απασχολούμενος ως νυχτοφύλακας στο συλλογικό αγρόκτημα της θρησκευτικής κοινότητας, περνούσε κάθε νύχτα για πέντε χρόνια παρέα με ένα παλιό ρολόι και μια κάμερα. Η παρακολούθηση είχε γίνει ένα είδος συνήθειας γι’ αυτόν.
Εν τω μεταξύ, η Σόφι απολύεται από την εταιρεία όπου εργάζεται λόγω έλλειψης κοινωνικότητας. Ευτυχώς ο πατέρας της τής άφησε μια μικρή κληρονομιά, μια διώροφη κατοικία.
Όταν ο Τζόνα μετακομίζει στον πρώτο όροφο της ιδιοκτησίας της μέσω μιας υπηρεσίας ενοικίασης, η Σόφι του στέλνει ανώνυμα μια οθόνη ενδοεπικοινωνίας, ώστε να μπορεί να τη βλέπει. Στην αρχή ο Τζόνα δεν έχει ιδέα πού ζει αυτή η μυστηριώδης και όμορφη κοπέλα, αλλά απολαμβάνει να την παρακολουθεί και απολαμβάνει να παρακολουθείται και ο ίδιος από αυτήν. Κάπως έτσι ξεκινά μια ιδιόρρυθμη κι ανομολόγητη σχέση. Είναι ο δικός τους τρόπος να εκφράσουν το ερωτικό τους ενδιαφέρον.
Ένα ατύχημα στο δρόμο θα τους φέρει πιο κοντά, αναγκάζοντάς τους να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Το πόσο κοντά θα έρθουν όμως, είναι το βασικό ζήτημα που θέτει το έργο. Το ερώτημα είναι αν η Σόφι και ο Τζόνα είναι σε θέση να ομολογήσουν και να ζήσουν έναν έρωτα.
Μπορεί το ατύχημα να δίνει ανάσα και ενθουσιασμό στη σχέση, λόγω της φροντίδας που παρέχει ο Τζόνα στη Σόφι, γρήγορα όμως το ζευγάρι γλιστρά σε ένα παράξενο και δυσλειτουργικό δεσμό.
Οι ανθρώπινες σχέσεις
Η ανικανότητά τους να επικοινωνήσουν, η αποξένωση των νέων, η υπερβολική συστολή τους, η αδυναμία τους να εκφράσουν την ερωτική τους επιθυμία και η ανάγκη επιστράτευσης ενός γκάτζετ ώστε να ανακαλύψει ο ένας τον άλλον, όλα μαζί και καθένα ξεχωριστά συνοψίζουν τις προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις της εποχής μας, και μιας γενιάς που μεγαλώνει στις χαώδεις και απρόσωπες μεγαλουπόλεις αντιμετωπίζοντας την καθημερινότητά της με απάθεια, ατολμία και αδυναμία να κάνει το επόμενο βήμα. Μια αδυναμία που δεν τους επιτρέπει να είναι ενεργοί, δραστήριοι, μάχιμοι, ζωντανοί. Όπως έλεγε όμως και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Το πάθος αξίζει περισσότερο από την απάθεια». Οι ψυχές τους γίνονται ψυχές αιωρούμενες που πετούν σαν πουλιά τραυματισμένα. Μέχρι να μάθουν την τέχνη της ζωής.
Από την άλλη ας θυμηθούμε πως το άγγιγμα, η αγκαλιά, η σωματική επαφή είναι ένας αρχέγονος και θεμελιώδης τύπος επικοινωνίας, είναι μια έκφραση αγάπης.
Συναντάμε όμως στη ζωή και ανθρώπους για τους οποίους η τρυφερότητα και η αγάπη πρέπει να εκφράζονται με έναν πιο «διανοητικό» τρόπο: με τη συνομιλία, τις ματιές, με στιγμές που περνούν μαζί με τον άλλο χωρίς την παραμικρή σωματική επαφή.
Το «Blink», η παράσταση του Τάσου Πυργιέρη, μπορεί να είναι και μια ευκαιρία ώστε να ξεπεράσουμε αυτό που φαίνεται, το προφανές, να δούμε σε βάθος και να ανακαλύψουμε ποιες είναι στην πραγματικότητα οι προθέσεις και τα συναισθήματα που έχουν οι άνθρωποι γύρω μας, ακόμα και όσοι κρύβονται κάτω από μια μεταμφίεση πολύ διαφορετική από τη δική μας.
Η παράσταση
Γεμάτο, χορταστικό, απολαυστικό το «Blink» του Φιλ Πόρτερ ως θεατρική εμπειρία είναι ευχάριστη και ικανοποιητική από όποια σκοπιά κι αν αποφασίσεις να τη δεις, είτε ως κοινωνικό γεγονός είτε απλώς ως μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τις ζωές δύο διαφορετικών από μας ανθρώπων.
Είναι έργο γλυκό στον πυρήνα του, ή μάλλον με μια ποιότητα τόσο γλυκόπικρη που δεν σε μπουχτίζει. Αν και θεωρείται ρομαντική κωμωδία, ο έξυπνος και συναρπαστικός του διάλογος αποφεύγει τις πιθανές συναισθηματικές παγίδες του ρομαντισμού.
Συνδυάζει όμορφα την απλότητα με τον προβληματισμό, την αισιοδοξία με την απαισιοδοξία, το προσωπικό με το κοινωνικό, το ανάλαφρο με το σοβαρό, τον συναισθηματισμό με τον ρεαλισμό. Διατρέχεται από κατανόηση, ειλικρίνεια, τρυφερότητα, καλοσύνη, αμεσότητα και αγάπη.
Η θεατρική δουλειά που δημιούργησε ο Τάσος Πυργιέρης, με τη γνωστό του μεθοδικό και ευφάνταστο τρόπο σκέψης, είναι γρήγορη και φρέσκια, ατμοσφαιρική, κομψή και συγκινητική.
Οι ερμηνείες
Οι δύο πρωταγωνιστές έχουν μια αρμονία και μια πολύ καλή χημεία μεταξύ τους. Είναι δε από τα πιο όμορφα και αέρινα πλάσματα που μπορεί να δει κανείς αυτό τον καιρό στις αθηναϊκές σκηνές.
Ο Θάνος Λέκκας, έξοχος, δημιουργεί μια αστραφτερή παρουσία στο ρόλο του κοινωνικά αμήχανου νεαρού άνδρα που μεγάλωσε σε μια θρησκευτική κοινότητα και πραγματικά δεν έχει καμία ιδέα για το πώς να συμπεριφέρεται έξω από τα τείχη της. Είναι αστείος και γνήσιος. Ένας χαρακτήρας που μπορεί να φανεί απειλητικός αν τον αναλάμβανε κάποιος άλλος, γίνεται αγαπητός και γλυκός με το δυναμικό και αυτόνομο παίξιμο του Θάνου Λέκκα. Ο Τζόνα του έχει χιούμορ, λεπτεπίλεπτη πονηριά, λυρική φινέτσα, ταμπεραμέντο, γοητευτικούς τόνους φωνής και εξαίρετη κίνηση.
Από την άλλη οι μεταμορφώσεις της Παναγιώτας Βιτετζάκη κατά τη διάρκεια της παράστασης είναι λαμπροί τόσο ως προς την πιστότητα όσο και ως προς την κωμικότητα. Η Παναγιώτα Βιτετζάκη με τον απίστευτο πλούτο των εκφραστικών της μέσω αγγίζει πειστικότατα τη Σόφι και ιδιαίτερα αγγίζει την απεικόνιση της θλίψης του χαρακτήρα της. Η ερμηνεία της είχε τη χάρη ενός δροσερού πίδακα αλλά και τη θεσπέσια ανεπιτήδευτη αφέλεια της εφηβείας. Ήταν μια αληθινή έκπληξη.
Οι συντελεστές
Χάρη στην ευρυμάθεια και τη σκηνοθετική ευελιξία του Τάσου Πυργιέρη που είχε τη συνδρομή των δύο ταλαντούχων βοηθών του, Σοφίας Καστρησίου και Μικαέλας Ζώτου, χαρήκαμε μια ευφυή, πολύχρωμη, γοργή, επιμελημένη, ποιητική παράσταση, που το κλειδί της ήταν η ισορροπία.
Θεατρικότατη, εύληπτη και με πνοή η μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου – Παγκουρέλη.
Μη τερπνότητα, ψυχή και φαντασία η κίνηση του Βασίλη Σκαρμούτσου.
Η μουσική του Δημήτρη Μαραμή με τις εκφραστικές κλιμακώσεις της σε μαγεύει και σε παρασύρει.
Έξοχα τα κοστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη, απολύτως ταιριαστά με τους χαρακτήρες.
Τα ευπροσάρμοστα σκηνικά αντικείμενα συνετέλεσαν στην καλαίσθητη παρουσίαση της ιστορίας και καθόρισαν το βαθμό αντικειμενικότητας στην παρουσίαση αυτής της ασυνήθιστης ιστορίας. Οι δε διακριτικοί φωτισμοί της Μαριέττας Παυλάκη βοήθησαν στη ροή της δράσης.
Το Blink παρουσιάζεται στο Θέατρο Faust. Δείτε το. Η στυλάτη ιστορία των δύο μοναχικών ανθρώπων, που ζουν στα περιθώρια της κοινωνίας, θα σάς υπενθυμίσει ότι μερικές φορές είναι αρκετό απλά να γνωρίζουμε ότι εκείνος που χρειαζόμαστε είναι εκεί, κάπου… κοντά.
Ο συγγραφέας
Ο Φιλ Πόρτερ, γεννημένος το 1977, είναι βραβευμένος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και λιμπρετίστας. Τα έργα του απευθύνονται κυρίως στο νεανικό κοινό καθώς οι ήρωες τους είναι σχεδόν πάντα νέοι. Το Blink έκανε πρεμιέρα στις 2 Αυγούστου 2012 στο Traverse Theatre στο Εδιμβούργο και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Soho Theatre στο Λονδίνο. Το 2014 παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του ετήσιου Brits Off Broadway Festival στη Νέα Υόρκη. Στην Ελλάδα παρουσιάζεται για πρώτη φορά.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου – Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης
Ηθοποιοί: Παναγιώτα Βιτετζάκη και Θάνος Λέκκας
Μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη
Δραματολόγος: Σέβη Ματσακίδου
Καλλιτεχνική σύμβουλος: Ελένη Γκίνη
Κίνηση: Βασίλης Σκαρμούτσος
Ειδικός συνεργάτης: Ειρήνη Ιορδανίδου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σοφία Καστρησίου, Μικαέλα Ζώτου
Φροντιστήριο: Βασιλική Τσιλιγκρού
Φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης
Δ/vση φωτογραφίας trailer: Γιώργος Δασκαλόπουλος
Νομικός Συνεργάτης: Δημήτρης Καλοχαιρέτης
Παραγωγή: Α.Μ.Κ.Ε. «Ο κύβος»
Πληροφορίες
Θέατρο Faust – Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, Αθήνα
Τηλ. 210 3234095
Από 10 Ιανουαρίου έως 2 Φεβρουαρίου 2020
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο 21:00 Κυριακή, ώρα 18:00
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
12 € κανονικό
10 € φοιτητικό
5 € ατέλειες
