«Για σένα έχω γεννήσει και έχω σκοτώσει», λέει η Μήδεια στο «Υλικό Μήδειας» του Μίλερ. Μήδεια, η μυθική γυναίκα που φορά το ένδυμα του έρωτα ως άλλο της δέρμα. Λωρίδες κόκκινου υφάσματος στη σκηνή, θέατρο θανάτου, μαύρο του δράματος στα κοστούμια, κύκλος νεκρών πάνω στην πέτρα, αίμα βασιλικό, εγκαταλελειμμένα όνειρα, απατηλές προσδοκίες και μια τεράστια προδοσία. Η θεατρική ομάδα με τον ευφάνταστο τίτλο Mprikia Kollame, που ήρθε στο Off Off Athens του θεάτρου “Επί Κολωνώ” από τη συμπρωτεύουσά μας, τη Θεσσαλονίκη, μας παρουσίασε το “Μηδείαμά” της. Ένα… μειδίαμα νεανικής έμπνευσης και προσπάθειας.
“Ήταν κάποτε ένα αγόρι που δεν είχε τίποτα στον κόσμο.
Ήταν και ένα κορίτσι που τα δηλητήρια κατείχε”.
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω το 1996 μια εκπληκτική ερμηνεία της σπουδαίας Άλα Ντεμίτοβα, η οποία ήταν, ούτως ή άλλως, συνταρακτική. Η παράσταση αυτή έχει χαράξει τη μνήμη μου. Η αίγλη της γυναίκας, η δυναμική της προσωπικότητας, το φωτοστέφανο της ηθοποιού και κυρίως εκείνο το φως που δίνει στον άνθρωπο η βύθιση στα εσώτερα του είναι του. Βέβαια, μια τέτοιου είδους ερμηνεία απαιτεί ηθοποιούς διδαγμένους και έμπειρους που να μπορούν να μυηθούν σε αυτές τις προσεγγίσεις των ρόλων. Τίποτα όμως στην τέχνη δεν είναι απαγορευτικό. Όταν μάλιστα η προσπάθεια είναι ειλικρινής και καλοπροαίρετη. Ούτε δικαιούμεθα να κάνουμε συγκρίσεις γιατί θα ήταν άδικες και ατυχείς.
“Τ’ αγόρι από τα πάτρια τα δώματα το πήρε το κορίτσι,
ξένη σε ξένη γη να την πάει…”
Το “Μηδείαμα” των παιδιών, ας μου επιτραπεί η έκφραση, από τη Νύμφη του Θερμαϊκού ήταν μια τολμηρή και αυθόρμητη επανερμηνεία από τις Μήδειες του Ευριπίδη, του Σενέκα και ταυτόχρονα από το «Υλικό Μήδειας» του Χάινερ Μίλερ (Γερμανία, 1929-1995). Υπάρχει βέβαια και η «Μήδεια» του Ανούιγ, καθώς και μερικές ακόμα λιγότερο γνωστές. Άφθονο το υλικό για τη Μήδεια και δικαίως.
“Μα το αγόρι πόθησε του βασιλιά την κόρη.
Οπλίζει χέρι και ψυχή και τα παιδιά σκοτώνει”.
Η Μήδεια η βάρβαρη, η περιφρονημένη, που θέλει να σπάσει στα δύο την ανθρωπότητα. Αλειμμένη με το αίμα των εχθρών του εραστή της, η γυναίκα που τη χώρα της και το λαό της πρόδωσε για τον έρωτα ενός Έλληνα, ακούει τώρα τα ουρλιαχτά της Κολχίδας. Η Μήδεια η µάγισσα, η σοφή, το σκοτεινό και µυστηριακό πλάσµα που φορτίζεται από το µύθο της ανατολίτικης μαγγανείας.
“Και το αγόρι τ’ άφησε μες τους νεκρούς να κείται,
Χειρότερος ο θάνατος αυτών που πίσω μένουν…”.
Στην παράσταση δόθηκε έμφαση στο ερωτικό υπόβαθρο του ζεύγους. Η Μήδεια εκδικείται όχι μόνον τον άπιστο εραστή αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό που, από πάθος, αφέθηκε να ξεγελαστεί. Νιώθει στερημένη, προδομένη, στειρωμένη και ευνουχίζει τον Ιάσωνα σκοτώνοντας το γόνιμο σπέρμα του, τα παιδιά του και παιδιά της.
Η σκηνοθέτις Γιάννα Αναγνώστου, που έγραψε και το κείμενο, και οι νεότατοι ηθοποιοί, φοιτητές δραματικής σχολής ακόμη, Μαρία Αρβανίτη, Γιώργος Βραχνός, Βίκη Φραγκούδη, έδωσαν προτεραιότητα στην επεξηγηματική και εκφραστική συμπεριφορά του σώματος, το οποίο σε πολλά σημεία υπερκάλυπτε το λόγο. Το σώμα αξιοποιήθηκε ως στοιχείο που μιλά και προωθεί την πλοκή. Και οι τρεις ηθοποιοί είχαν σωματική ευγλωττία κι ένα αρκετά καλό επίπεδο αρμονίας στην κίνησή τους. Σωματοποίησαν το δράμα και τα ψυχολογικά κίνητρα των ηρώων με εκρήξεις παροξυσμού, δίχως όμως να καταφύγουν σε υπερβολές. Υπήρχε ζωντάνια στη σκηνή, ομοιογένεια στην ομάδα, γερό δέσιμο και ήταν εμφανής η έρευνα στον αρχαίο μύθο.
* «Μου χρωστάς έναν αδελφό Ιάσωνα» (Υλικό Μήδειας, Χάινερ Μίλερ).
* “Μηδείαμα”: στοχασμός, έκφραση, δημιουργία, συμπάθεια και χαμόγελο από νέους καλλιτέχνες.
* Μήδομαι / μέδομαι: στοχάζομαι, σχεδιάζω νοερώς, προετοιμάζω.
* Medicus: (λατινικά) γιατρός, αυτός που φροντίζει τον ασθενή.
Συντελεστές
Θεατρική Ομάδα Mprikia Kollame
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Γιάννα Αναγνώστου
Σκηνικά: Γιώργος Λαζαρούδης
Κοστούμια: Φανή Γώγου
Φωτισμοί/ Βοηθός σκηνοθέτη: Νικολίνα Γκάλλιου
Video: Λένα Σαλαμπάση
Φωτογραφία: Λένα Σαλαμπάση
Σχεδιασμός Οπτικής Επικοινωνίας: Gra- fistiki Creative
Κατασκευή σκηνικού: Γιώργος Λαζαρούδης, Mprikia Kollame
Οργάνωση παραγωγής: Νικολίνα Γκάλλιου, Βίκη Φραγκούδη
Έπαιξαν: Μαρία Αρβανίτη, Γιώργος Βραχνός, Βίκη Φραγκούδη
– Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά
Πληροφορίες
“Επί Κολωνώ”
Τηλ. 210 – 51.38.067
Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94
Κολωνός
Στάση μετρό Μεταξουργείο και μετά περίπου 8 λεπτά με τα πόδια.
