Περί αυτογνωσίας. Μήπως όπως είμαστε, είμαστε καλύτεροι;
Γάτα μου αγαπημένη γιατί είσαι μουτρωμένη;
– Δεν μ’ αρέσει η ουρά μου ούτε το νιαούρισμά μου.
Μοιάζω με χοντροπατάτα. Αχ, γιατί να είμαι γάτα!
– Να σε κάνω παπαγάλο; Λέγε γρήγορα Μαγδάλω!
Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι τι θα ήθελες να είσαι;
– Κάτι καλύτερο από γατί. Μόνο που μάγε μου δεν ξέρω τι.
– Άμπρα Κατάμπρα και λάδι και ξύδι πλοίαρχος γίνε και φύγε ταξίδι!
– Φοβάμαι τον ωκεανό! Κάνε με κάτι στεριανό!
– Καλά. Άμπρα Κατάμπρα πιλάφι και πουρές γίνε μαϊμού Μαγδάλω
και κάνε μου χαρές!
– Μπρος γκρεμός και ζούγκλα πίσω. Όχι! Δεν μπορώ να ζήσω μες στης
μπανανιάς τα φύλλα και να παντρευτώ γορίλα!
– Άμπρα Κατάμπρα και σκόρδα πλεξούδα γίνε ή μέλισσα ή πεταλούδα!
– Το πρόβλημά μου πάλι δεν το έλυσα. Καθόλου δεν μ΄αρέσει να ‘μαι
μέλισσα. Πετάω στον αέρα και ζαλίζομαι, μυρίζω τα λουλούδια και φταρνίζομαι!
– Άμπρα Κατάμπρα πάλι και μήλο και αχλάδι γίνε λαγός και πήδα συνέχεια στο λιβάδι!
– Πώς σου ήρθε; Πρώτα πρώτα δεν μ’ αρέσουν τα καρότα!
– Άμπρα Κατάμπρα τότε και δυο αβγά μελάτα γίνε ξανά Μαγδάλω η όμορφή μου γάτα!
– Ζήτω! Ξανάγινα γάτα! Να με πειράζεις σταμάτα.
– Γάτα μου αγαπημένη είσαι ευχαριστημένη;
– Πάρα πολύ! Το αλάτι δος μου κι άσε με να ‘μαι ο εαυτός μου. Δεν θέλω να ‘μαι
τίποτ’ άλλο παρά η γάτα η Μαγδάλω!
Μαριανίνα Κριεζή
