Μια κυβερνοπάνκ πολιτική κωμωδία από την ομάδα UBUNTU παρακολούθησα στο θέατρο «104». Ένα δημιουργικό εργαστήριο μύησης στη μεθοδολογία και στις πρακτικές του μέλλοντος. Βασισμένη σε λογοτεχνικά ερεθίσματα, ελεύθερη έκφραση, πειραματισμό, εξερεύνηση, η παράσταση προσφέρει τις αισθητικές και κοινωνικές πτυχές της σύγχρονης τέχνης στο θεατή. Κάθε ερέθισμα αποτελεί μια αφορμή για να μετασχηματιστεί η έμπνευση σε καλλιτεχνική δημιουργία. Mια απρόσμενη κωμωδία με τίτλο «Νιου Γουόρλντ», γεμάτη εκπλήξεις και στοχασμό.
Προσμένουμε το μέλλον. Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πώς θα είναι ο κόσμος μας 18 χρόνια μετά, το έτος 2031 μ.Χ.; Θα μας ευχαριστεί να ταξιδεύουμε στα βάθη του χρόνου ψάχνοντας τις χαμένες μας ρίζες; Τις πνευματικές, τις ριζωμένες βαθιά; Πόσο ξάστερο μυαλό θα έχουμε; Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουμε σε ποιον ανήκε νωρίτερα η μασέλα του Τζορτζ Ουάσιγκτον; Τι συμβαίνει «όταν μαγειρεύεις πάνω στη φωτιά»; Ποιο είναι το παγκόσμιο ετήσιο ρεκόρ στις απλήρωτες υπερωρίες; Στην καρδιά μας τι θα έχουμε; Αγάπη, πάθος για ζωή, για το συνάνθρωπο, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία; Μάλλον όχι. Τότε θα υπάρχει το «Σπερματόριο». Τι είναι το «Σπερματόριο»; Γιατί απαγορεύονται οι λέξεις «χορός», «διαζύγιο», «δεινόσαυρος»; Πώς καταφέρνουμε να είμαστε όλοι ίσοι; Τι είναι ο Πόλεμος; Η Αυτοδιάθεση; Η Ειρήνη; Η Γνώση; Η Άγνοια;
Δομημένη σαν μια σειρά από επιθεωρησιακά νούμερα, αντλώντας από τη stand up comedy, το λεγόμενο θέατρο της επινόησης (devised theatre) και τη σάτιρα, η νεανική παράσταση της ομάδας UBUNTU, εμπνευσμένη από τα μυθιστορήματα «1984» του Τζορτζ Όργουελ και «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Άλντους Χάξλεϊ και μέσα από άρθρα εφημερίδων, καταγραφή των νέων trends, προσωπικά κείμενα, εφαρμογές κινητών και ηλεκτρονικών υπολογιστών, αποφάσεις του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και δημοφιλή τραγούδια, οραματίζεται και αναπαριστά με χιούμορ, κέφι, ταχύτητα και πολιτική ματιά πώς θα είναι ο νέος κόσμος μας, ο «Νιου Γουόρλντ», με μια κεντρική υπόθεση εργασίας:
Τι θα γινόταν αν όλα συνέχιζαν όπως σήμερα; Ωμοφαγία, γιόγκα, χάθα γιόγκα, πιλάτες και ζούμπα, new age φιλοσοφία, λέξεις και φράσεις, όπως «κάρμα – συμπαντική αρμονία – αυτοβελτίωση – συνειδητότητα», εφήμερο σεξ, sites γνωριμιών, τεχνητή γονιμοποίηση, αποξένωση, υπερπληθώρα πληροφοριών, εξειδίκευση, στρεβλή αγορά εργασίας, «πολιτικώς ορθό», μέσα κοινωνικής δικτύωσης, reality τηλεπαιχνίδια, ρετρό και φλούο χρώματα, ίσως να αποτελούν ένα νέο «Μεγάλο Αδελφό», ένα νέο καταναγκασμό που μας επιβάλλεται χωρίς προηγούμενη μας σκέψη…
Η παράσταση «Νιου Γουόρλντ» είναι η αγωνία των νέων μπροστά στην απέραντη ερημιά. Μπροστά στη δύναμη που δεν υπηρετεί το πνεύμα. Ένα κάλεσμα για μια ανθρώπινη επαφή. Για αντίσταση στο προνόμιο της απεριόριστης ελευθερίας των τυράννων. Σε μια αστική τάξη που τοποθετεί πολύ χαμηλά τα ιδανικά της και δεν έχει καμιά ελπίδα για επιβίωση.
Υπάρχει λύση που να χαλαρώνει το άγχος για το αύριο;
Βαριά σαν μαύρη σκιά πέφτει πάνω μας η αγωνία για το μέλλον του πολιτισμού μας.
Ωστόσο, παρακολουθώντας την καυστική κριτική και την οξύνοια της σκέψης νέων ανθρώπων, φτερουγίζει μέσα μας συγκινητική η ελπίδα για ένα ελεύθερο καλύτερο αύριο, που δεν θα αποτελεί καθόλου πολυτέλεια μέσα στην πνευματική φτώχεια και τα καλούπια της τεχνοκρατικής μας εποχής.
Η σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη είναι έξυπνη, ζωηρή, σπαρταριστή, με γρήγορα φτερουγίσματα και δυναμικό ρυθμό.
Οι ηθοποιοί Μάγια Ανδρέου, Άρης Λάσκος, Σωτήρης Μεντζέλος, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελεάνα Στραβοδήμου έχουν εκπληκτική θεατρική αντίληψη, αμεσότητα, ισορροπία, επικοινωνία και όμορφη σκηνική παρουσία. Θαυμάσιοι και εξαιρετικά ταλαντούχοι. Επινοητικοί και πνευματώδεις.
Μια παράσταση που μας ξεναγεί σε έναν κόσμο που δε θα θέλαμε ποτέ και για τίποτα να ζήσουμε.
Εκτός αν ζούμε ήδη και δεν το ξέρουμε. Κι ας λέγεται ότι το μέλλον μας είναι εξασφαλισμένο.
«Ύστατη επανάσταση»
Σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, το 1962, ο σπουδαίος συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ σκιαγραφούσε το όραμά του για την «ύστατη επανάσταση», όπως την ονόμαζε. Μιλούσε για μία τεχνολογικο-επιστημονική δικτατορία, στην οποία οι άνθρωποι θα «ντρεσάρονται» κατά τέτοιο τρόπο ώστε να απολαμβάνουν το καθεστώς της δουλείας τους, μη φέροντας την παραμικρή αντίσταση στην «κυριαρχούσα τάξη των ολιγαρχών».
Επίσης, μιλάει για το βιβλίο του «Brave New World» και το συγκρίνει με το «1984» του Τζορτζ Όργουελ, χαρακτηρίζοντας την τεχνική του τελευταίου πολύ ξεπερασμένη για να εφαρμοστεί.
«Από την επόμενη γενιά και στο μέλλον θα υπάρξει μία φαρμακολογική μέθοδος που θα κάνει τους ανθρώπους να λατρεύουν τη δουλικότητά τους, παράγοντας μία δικτατορία δίχως δάκρυα και αντίσταση… Αυτός ο τύπος ανθρώπου θα αποσπάται από κάθε επιθυμία για εξέγερση, μέσω προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, βελτιστοποιημένης από φαρμακολογικές μεθόδους. Και αυτή θα είναι η τελευταία επανάσταση».
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη
Κείμενο – Δραματουργική επεξεργασία – Μουσική επιμέλεια: Η ομάδα
Παίζουν οι: Μάγια Ανδρέου, Άρης Λάσκος, Σωτήρης Μεντζέλος, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελεάνα Στραβοδήμου
Σκηνικά – κοστούμια: Χαράλαμπος Νικολάου
Πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Τζιμέας
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αναστασίου
Γραφικά: Φώτης Καλαφάτης
Πληροφορίες
Θέατρο “104”
Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 9.15 μ.μ.
Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Φοιτητικό: 8 ευρώ
Ατέλεια – Άνεργοι: 5 ευρώ
Μια παραγωγή της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Θεάτρου UBUNTU
Ομάδα UBUNTU
Η ομάδα UBUNTU πρωτοσυναντήθηκε το Μάρτιο του 2012, με άλλο όνομα τότε (τη μαθηματική πράξη 3+3=7), για τις ανάγκες συμμετοχής στο φεστιβάλ «Επινοώντας την παράσταση» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Στόχος η από του μηδέν συγγραφή, σκηνοθεσία και παρουσίαση ενός θεατρικού έργου… Οι συνθήκες όμως –η πολύ καλή παρέα, η ωραία δουλειά, η όποια επιτυχία στην πρώτη παρουσίαση– και κυρίως οι περισσότεροι κοινοί στόχοι: η δημιουργία μιας ομάδας με σκοπό την πρόταση νέων θεατρικών παραστάσεων, εμπνευσμένων από τη ζωή ή αναφερόμενων σε αυτήν, η ανάγκη για τη διατύπωση δικών τους όρων και η δίψα για θέατρο, οδήγησαν στη μετονομασία πρώτα (ε, μεγάλα παιδιά είμαστε) και στη δημιουργία με νομική υπόσταση πια της ομάδας UBUNTU, από τον Οκτώβριο του 2012. Να σημειώσουμε πως η UBUNTU δεν είναι μια θεατρική ομάδα σταθερή, με την τυπική έννοια του όρου (μόνιμα μέλη, κτλ.) αλλά μια συνθήκη συνεργασίας στην οποία προστίθενται μέλη – άνθρωποι που συνεννοούνται μεταξύ τους, διευρύνεται και παίρνει μορφή ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της κάθε θεατρικής παράστασης.
Με δύο παραγωγές – η πρώτη άμεσα στο BIOS στη Cinemateque, και η δεύτερη από τα μέσα Ιανουαρίου στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου – δύο έργα πολιτικά, με σαφείς αναφορές στο σήμερα, τη ζωή μας, την κοινωνία μας, το ένα διασκευή ενός γνωστού μυθιστορήματος, της «Χαμένης τιμής της Καταρίνα Μπλουμ» του Heinrich Boll, και το άλλο εξ ολοκλήρου καινούργιο, γραμμένο από την ομάδα, η UBUNTU κάνει την αρχή της στο θεατρικό χώρο…
