Εγώ, η γυνή, εγώ, δεν μπορώ πια να διεκδικώ
μια μητέρα από σάρκα, έναν πατέρα από οστά
Εγώ η Γυνή, οφείλω να είμαι
το δημιούργημα του εαυτού μου
Pat Parker (Αφροαμερικανίδα ποιήτρια και ακτιβίστρια)
Ποίημα που από κραυγή και έκκληση, γίνεται προσκλητήριο και οργή, και τελικά δύναμη και γροθιά.
Έχω αποκτήσει πολλές αδερφές.
Και αν μία ξυλοκοπηθεί,
βιαστεί, ή δολοφονηθεί,
δεν θα έρθω ντυμένη πένθιμα.
Δεν θα διαλέξω τα κατάλληλα λουλούδια.
δεν θα γιορτάσω τον θάνατό της
& δεν θα έχει καμία σημασία
αν είναι Μαύρη ή λευκή-
αν της αρέσουν οι γυναίκες ή οι άντρες.
Θα έρθω με τις πολλές αδερφές μου
και θα στολίσω τους δρόμους
με τα έντερα εκείνων των αδερφών
που σκότωσαν τις γυναίκες τους.
Δεν μπορώ πια να πνίγω την οργή μου
στο αλκοόλ &να προσέρχομαι
ευλαβικά στις δίκες ανδρών.
Θα έρθω στις αδερφές μου
όχι από καθήκον,
θα έρθω δυνατή.
Πατ Πάρκερ
