Έγινε μουσείο το παλιό εργοστάσιο της καναδικής πλευράς του ποταμού Νιαγάρα, με την υδροηλεκτρική τεχνολογία του Nikola Tesla.
Του Σ. Μακρινού
Κείμενο και φωτογραφίες
Στο παλιό εργοστάσιο της καναδικής πλευράς του ποταμού Νιαγάρα, η υδροηλεκτρική τεχνολογία των αρχών του 20ου αιώνα με την παραγωγή ηλεκτρισμού από την τρομερή δύναμη του νερού και τη μεταφορά του ηλεκτρισμού σε μεγάλες αποστάσεις χάρη στον Nikola Tesla (ίσως το μεγαλύτερο μυαλό όλων των αιώνων) που ανάμεσα σε άλλα έλυσε αυτό το πρόβλημα με την ανακάλυψη του εναλλασσόμενου ρεύματος, έγιναν μουσείο.
Αποκορύφωση των παλιών αυτών κτηριακών εγκαταστάσεων το επισκέψιμο τούνελ βάθους 50 και μήκους 700 περίπου μέτρων, μέσω του οποίου τα νερά που κινούσαν κάποτε τις τουρμπίνες των ηλεκτρογεννητριών, κατέληγαν ξανά στο ποτάμι.
Αξιοσημείωτο ότι και τα σημερινά μοντέρνα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, 100+ χρόνια αργότερα, βασίζονται στο ίδιο τεχνολογικό concept!
Αξιοσημείωτο επίσης ότι σε αντίθεση με τα σημερινά τούνελ που η κατασκευή τους γίνεται εύκολη με διάφορους “μετροπόντικες”, τσιμέντα και σίδερα, το τούνελ αυτό φτιάχτηκε με την τεχνολογία των τελών του 18ου, δηλαδή με φτυάρια, αξίνες, δυναμίτη και με μάστορες που ήξεραν να δουλεύουν και να χτίζουν μόνο με ξύλα, τούβλα και πέτρες.
Τέλος να πούμε ότι τα σημερινά μοντέρνα καναδικά εργοστάσια παραγωγής ρεύματος (2 μονάδες), βρίσκονται περίπου 12 χιλιόμετρα πιο κάτω από τους καταρράκτες, κοντά στην εκβολή του ποταμού Νιαγάρα στη λίμνη Οντάριο.
Οι τουρμπίνες τους τροφοδοτούνται από υπόγεια τούνελ μήκους περίπου 13 χιλιομέτρων που περνάνε κάπου 140 μέτρα κάτω από την σημερινή πόλη του Νιαγάρα.
Αυτά το εργοστάσια, μαζί με τα αντίστοιχά τους στην αμερικανική πλευρά του ποταμού, καλύπτουν το 25% των αναγκών ηλεκτρικής ενέργεια της Επαρχίας του Οντάριο και της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, αντίστοιχα.
Για τις ανάγκες των εργοστασίων αυτών η ροή του νερού στους καταρράκτες κατά την διάρκεια του 24ώρου αυξομειώνεται.
Αργά την νύχτα που οι περισσότεροι τουρίστες κοιμούνται (αλλά και ξύπνιοι να ήταν δύσκολα θα το παρατηρούσαν), η ροή νερού στους καταρράκτες είναι μειωμένη και η παραγωγή ρεύματος από τα εργοστάσια στο φουλ. Μελέτες έχουν δείξει ότι η αυξομείωση αυτή δεν επηρεάζει το οικοσύστημα και ότι η υδροηλεκτρική παραγωγή εξακολουθεί να είναι από τις πιο φιλικές για το περιβάλλον.
Ίσως όμως στο τέλος να έχουν δίκιο οι οικολόγοι και οι αυτόχθονες της περιοχής που για τις ανθρώπινες επεμβάσεις αυτές δεν δείχνουν να έχουν και τις καλύτερες διαθέσεις.
Αυτά όλα όμως θα μπορούσαν να είναι η αρχή ενός άλλου κεφαλαίου αφήγησης με τίτλο “Ο άνθρωπος και η Φύση” ή κάτι παρόμοιο…
Σημ. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, με μπλε χρώμα είναι οι ηλεκτρογεννήτριες του 1905.
