“Κράτα την αγάπη στην καρδιά σου. Μια ζωή χωρίς αγάπη μοιάζει με ανήλιαγο κήπο όπου τα λουλούδια έχουν μαραθεί”.
Όσκαρ Ουάιλντ
Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Πολλοί συγγραφείς έχουν εμπνευστεί από ξενοδοχεία. Το ιδανικό ξενοδοχείο για τον Στάινμπεκ βρισκόταν στο Ποζιτάνο, για τον Καπότε στην Ταορμίνα και το αγαπημένο του Κοκτό ήταν στη Νίκαια…
Ο Χέμινγουεϊ, η Αγκάθα Κρίστι, ο Όσκαρ Γουάιλντ, ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, ο Προυστ, ο Τολστόι, ο Γκαίτε, ο Τόμας Μαν, ο Σκοτ Φιτζέραλντ και ο Εξιπερί χρωστούν πολλές δημιουργικές εικόνες και στιγμές του έργου τους σε ξενοδοχεία όπου γης.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς βρέθηκε νεκρός στις 24 Φεβρουαρίου του 1983, στο δωμάτιο που είχε νοικιάσει στο ξενοδοχείο «Elysee» στη Νέα Υόρκη, έχοντας σφηνωμένο στον λαιμό του έναν φελλό. Ο Λωτρεαμόν, συγγραφέας από την Ουρουγουάη με γαλλική καταγωγή, έζησε κυρίως σε φτηνά ξενοδοχεία του Παρισιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, στο ίδιο ξενοδοχείο, σε διαφορετικά δωμάτια.
Να μην πούμε δε για τα πάμπολλα θεατρικά έργα που διαδραματίζονται σε ξενοδοχείο. Ενδεικτικά θα αναφέρω το έργο του Αλμπέρ Καμύ «Η παρεξήγηση», που αναφέρεται στην εξορία του ανθρώπου στον άφιλο κόσμο και το «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος» του Φεντώ, με τις κωμικές καταστάσεις, τα μπερδέματα των προσώπων, τις συζυγικές απάτες.
Η γοητεία των ξενοδοχείων
Καμιά φορά αναλογίζομαι τι ελκύει τους συγγραφείς στις διαμονές τους σε ξενοδοχεία. Πιστεύω πολλά στοιχεία, όπως η αίσθηση της φιλοξενίας, της απόστασης από τους οικοδεσπότες, το οικείο και ταυτόχρονα ξένο στοιχείο της διαμονής, η απόκοσμη γαλήνη των στρωμένων με βαριές μοκέτες διαδρόμων που μεταφέρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, σαν την πιο γόνιμη ηρεμία για δημιουργία και χαλάρωση.
Πολλές φορές οι ηχητικοί κραδασμοί του βήματος των άλλων επισκεπτών ενός ξενοδοχείου απορροφώνται σαν σβησμένος ήχος του περάσματος κάποιας σκιάς, μιας ψευδαίσθησης που φέρνει ασφάλεια και δίνει τροφή στη φαντασία.
Ένα ξενοδοχείο είναι ο οικότοπος της λήθης και της χαρούμενης μοναξιάς για πολλούς ανθρώπους.
Μυστικά και ψέματα
Αφορμή των σκέψεών μου για τα ξενοδοχεία στάθηκε η παρακολούθηση μιας εύστοχης, ευαίσθητης και έξυπνης παράστασης, που παρακολούθησα στο «Μικρό Γκλόρια», πρόσφατα. Πρόκειται για το «Hotel Marina» των Ιερώνυμου Πολλάτου, Γεράσιμου Μιχελή, Σέβης Ματσακίδου.
Η εταιρεία παραγωγής «Τα ταξιδιάρικα πουλιά» επαναλαμβάνει την επιτυχημένη παράσταση «Hotel Marina», που την περσινή σεζόν είχε παρουσιαστεί στο «Από Μηχανής Θέατρο», φέτος στο κομψό θέατρο «Μικρό Γκλόρια» για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Γι’ αυτό μην καθυστερήσετε να την παρακολουθήσετε.
Η σκηνοθεσία είναι του εξαίρετου Χρήστου Σουγάρη, που τιμήθηκε από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής, με το βραβείο Κάρολος Κουν, νέου δημιουργού 2018.
Στο λόμπι, στο μπαρ και στα δωμάτια ενός ξενοδοχείου, συναντιούνται άνθρωποι διαφορετικοί με ολόιδιες επιθυμίες. Φιλοξενούμενοι σ’ αυτό το ξενοδοχείο, φιλοξενούμενοι και στην ίδια τους τη ζωή. Άνθρωποι περαστικοί. Η τυχαία συνεύρεσή τους φέρνει στο φως αποκαλύψεις. Μυστικά και ψέματα χρόνια κρυμμένα, ανασφάλειες, όνειρα και μια κοινή ανάγκη: Όλοι λαχταρούν για την αγάπη, όλοι χρειάζονται την αποδοχή. Του ενός από τον άλλον. Όπως είναι, γι’ αυτό που είναι.
Ξενοδοχείο ημιδιαμονής
Η παράσταση, σε δραματουργική επεξεργασία Σέβης Ματσακίδου, Χρήστου Σουγάρη και του θιάσου, εκτός των άλλων σκιαγραφεί πορτρέτα και ανθρώπινες σχέσεις και μεταφέρει την αγωνία της για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ένα κτήριο με διαφορετικές ταυτότητες και διακριτικά στοιχεία. Στο παρελθόν υπήρξε ξενοδοχείο ημιδιαμονής, τώρα φιλοδοξεί να γίνει ένα μοδάτο ξενοδοχείο – μπουτίκ. Στους νοτισμένους τοίχους του έχουν εγγραφεί δάκρυα και φαντασιώσεις, βίαια ξεσπάσματα, αναμνήσεις, ινδάλματα της ηδονής, πνιχτά βογγητά ευχαρίστησης, έρωτες περαστικοί και έρωτες μοιραίοι. Πίσω από τη διακόσμηση κάθε δωματίου υπάρχει ένα μήνυμα, ένα κεφάλαιο μιας ιστορίας. Ένα κύτταρο, όπως όλα τα κύτταρα ενός ζωντανού οργανισμού. Γέννηση και φθορά σε αιώνιες κυκλικές διαδρομές. Το ίδιο με τον χρόνο.
Η αγάπη
«Θα’ θελα κι εγώ κάποιος να μ’ αγαπήσει γι’ αυτό που είμαι», λέει η τρανς Βανέσα στο έργο.
Μπορούμε εύκολα να πούμε «σ’ αγαπώ»; Τι μας κάνει να ρωτάμε τον ερωτικό μας σύντροφο αν μας αγαπά; Αντιλαμβανόμαστε άραγε όλες οι γενιές την αγάπη με τον ίδιο τρόπο; Υπάρχει παλιός και νέος τρόπος προσέγγισής της;
Η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων χρειάζεται αρκετό χρόνο, εμπιστοσύνη και οικειότητα για να δημιουργηθεί. Βασίζεται στο χρόνο που περνάμε με το σύντροφό μας για να τον γνωρίσουμε, να μοιραστούμε τα ενδιαφέροντά μας και τις απόψεις μας. Η αγάπη εμφανίζεται όταν γνωρίζουμε τον άλλο τόσο καλά ώστε να τον σεβόμαστε για αυτό που είναι και να τον θαυμάζουμε.
Το πάρτι, το δωμάτιο 11, το Batida, batida, batida batida de coco -ένα ωραίο μοτίβο που επαναλαμβάνεται στο έργο. Η Οριάνα η ρεσεψιονίστ, που πιστεύει ότι οι άνδρες είναι σαν τα πορτοκάλια. Έχουν βιταμίνες και ιχνοστοιχεία αλλά πρέπει να τα πιεις γρήγορα! Η ωκυτοκίνη, που αναφέρεται επίσης στην παράσταση, είναι η ορμόνη της αγάπης, της εμπιστοσύνης, του σεξ, του τοκετού και της συναισθηματικής σύνδεσης. Μια ορμόνη που δεν παύει να εκπλήττει τους ερευνητές. Αστείες σκηνές με χάρη που προκαλούν μειδίαμα και συμπάθεια.
Σπονδυλωτό έργο
Το «Hotel Marina» είναι ένα σύγχρονο σπονδυλωτό έργο βασισμένο σε φανταστικά γεγονότα αληθινών ανθρώπων. Όπως πληροφορηθήκαμε, το κείμενο προέκυψε από συνεντεύξεις καθημερινών ανθρώπων που θέλησαν να μιλήσουν για εκείνα που τους πονούν και αυτά που τους γαληνεύουν, ανοίγοντας την καρδιά τους στους συντελεστές της παράστασης, αποδεικνύοντας ότι κάθε σ’ αγαπώ κρύβει και μία ξεχωριστή ιστορία και κάθε ιστορία εμπεριέχει διαφορετικές αλήθειες, φόβους και αναζητήσεις.
Η πρώτη ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, η Ουρανία, που το έχει πουλήσει σε επενδυτές, τώρα πια απασχολείται ως καμαριέρα. Φαίνεται να παλεύει με το παρελθόν της, αλλά δεν θέλει να ξεφύγει κιόλας από αυτό. Η ρεσεψιονίστ είναι μια νέα, φιλόδοξη γυναίκα που δεν αφήνει χώρο στη ζωή της για την αγάπη, ο μπάρμαν ένας νέος άνδρας που ακόμα διστάζει να πει το “σ’ αγαπώ”.
Η Τάνια και ο Χρήστος είναι ένα ζευγάρι που αγαπιέται πολύ. Φαίνεται, όμως, ξεκάθαρα ότι ακόμα και αυτοί δυσκολεύονται να διαχειριστούν την αγάπη τους. Έρχονται στο ξενοδοχείο γιατί ήταν η πρώτη ερωτική τους φωλιά και πιστεύουν ότι θα αναθερμάνουν εκείνες τις παλιές συγκινήσεις τους. Μια τρανς, η Βανέσα, πληρώνει βαρύ τίμημα γιατί απλώς είναι ο εαυτός της.
Ως θεατές παρακολουθήσαμε στιγμές ζωής και αλήθειας και χαρακτήρες όχι εξωραϊσμένους αλλά απολύτως ανθρώπινους, με τα φωτεινά τους σημεία και τους δαίμονές τους που τους κυνηγούν. Άνθρωποι ευάλωτοι, ανασφαλείς, πληγωμένοι. Ανάμεσα στα δωμάτια, τους διαδρόμους, το μπαρ και τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου εκτυλίσσονται ερωτικά δράματα αλλά και απολαυστικές στιγμές με σκηνές γεμάτες χιούμορ και τρυφερότητα.
Ιδιωτική και συζυγική ζωή
Σ’ αυτή τη γοητευτική παράσταση, οι συντελεστές ανασηκώνουν με μαεστρία το παραπέτασμα της ιδιωτικής ζωής που φαντάζει απρόσιτη και παρακολουθούμε ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, ιδιαίτερες περιπτώσεις και ηθικά διλήμματα.
Πυκνό το τέμπο δράσης, ολότελα πικρό και υποδόριο το χιούμορ, υψηλή η αισθητική και η έντονη επικοινωνία μεταξύ της σκηνής και της πλατείας ένα ακόμα από τα προτερήματα της παράστασης. Δίχως να είναι πρωτοποριακό το έργο, έχει μια έντονη ιδιοτυπία, που το ξεχωρίζει από τις λογής λογής κωμωδίες της ρουτίνας, και προπάντων φέρει τη σφραγίδα των ασυνήθιστα ξεχωριστών ερμηνειών.
Στο «Hotel Marina» ανακαλύπτεις στοιχεία, κρυφές πλευρές, θα έλεγα, που είναι ουσιαστικά για τις ανθρώπινες σχέσεις. Πολυεπίπεδες σχέσεις και ίντριγκες εντείνουν σταδιακά την ένταση και τη δομή της ιστορίας. Η παράσταση έχει το θάρρος να στήσει ένα ολόκληρο σπονδυλωτό έργο με φρέσκια πνοή, αλλά και να αγγίξει ένα θέμα, αυτό της συζυγικής ζωής, για το οποίο σπάνια θα βρεις άνθρωπο παντρεμένο που να μη θεωρεί τον εαυτό του ειδήμονα. Τα υπόλοιπα θα τα δείτε επί σκηνής.
Οι συντελεστές
Ο Γεράσιμος Μιχελής είναι ένας θαυμάσιος ηθοποιός με πείρα και άνεση. Στο ρόλο του Χρήστου αφήνεται, δίνεται, παραχωρείται, αλλά την ίδια στιγμή είναι και πολιορκητικός κριός του ευαίσθητου ανδρισμού. Εξαιρετική η ερμηνεία του!
Η υπέροχη Μυρτώ Γκόνη είναι μια ηθοποιός με μέλλον αλλά και μια πανέμορφη γυναίκα – αμαζόνα. Στο ρόλο της Τάνιας είναι άμεση, συγκεντρωμένη, θεατρικά ώριμη. Εύγε της!
Η Μαίρη Σαουσοπούλου, καίρια, με τη μεγάλη της θητεία στο θέατρο, έλαμψε στο ρόλο της καμαριέρας. Φωνή, στάση, βλέμμα, κίνηση, δημιούργησαν έναν τύπο αναγνωρίσιμο και οικείο. Χαρήκαμε που την είδαμε!
Ο Διονύσης Μπουλάς, αεικίνητος, με παλλόμενη ενέργεια, ορμητικός και θεατρικά εύπλαστος έπλασε μια έξοχη Βανέσα. Θερμά μπράβο.
Νέοι, ταλαντούχοι, εύστοχοι, αξιόπιστοι, γλυκύτατοι οι Διονυσία Σακελλαρίου, Σωτήρης Χατζηαγόρου μας κατέκτησαν με το παίξιμό τους.
Λειτουργικά, ευκίνητα και καλαίσθητα τα σκηνικά του Γιάννη Θεοδωράκη. Την αρμονική κίνηση υπογράφει η Γεωργία Αβασκαντήρα, την ενδιαφέρουσα ρυθμική παρέμβαση της μουσικής ο Βασίλης Τζαβάρας, τους λειτουργικούς φωτισμούς ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου. Βοηθός σκηνοθέτη είναι η δραστήρια Σοφία Καστρησίου.
«Hotel Marina»: Ένα καλογραμμένο θεατρικό πόνημα, με φινετσάτη σκηνοθεσία από τον ικανότατο Χρήστο Σουγάρη.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Συγγραφική ομάδα: Ιερώνυμος Πολλάτος, Γεράσιμος Μιχελής, Σέβη Ματσακίδου
Δραματουργική Επεξεργασία: Σέβη Ματσακίδου, Χρήστος Σουγάρης και ο θίασος
Σκηνοθεσία: Χρήστος Σουγάρης
Σκηνικά: Γιάννης Θεοδωράκης
Κίνηση: Γεωργία Αβασκαντήρα
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Καστρησίου
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Μακιγιάζ: Κατερίνα Μιχαλούτσου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Τα Ταξιδιάρικα Πουλιά
Παίζουν: Γεράσιμος Μιχελής, Μαίρη Σαουσοπούλου, Διονύσης Μπουλάς, Μυρτώ Γκόνη, Διονυσία Σακελλαρίου, Σωτήρης Χατζηαγόρου
Πληροφορίες Παράστασης
Γκλόρια Μικρό
Ιπποκράτους 7 – Αθήνα
Τηλ. 210 3642334
Hotel Marina
2η Χρονιά Παραστάσεων
Παραστάσεις από 20 Σεπτεμβρίου έως 3 Νοεμβρίου 2019
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20.00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 14€
Μειωμένο: 8€
Ατέλειες: 5€
Διάρκεια παράστασης: 90’ χωρίς διάλειμμα
Προπώληση εισιτηρίων
Viva.gr και στο ταμείο του Θεάτρου
Δημόσιες σχέσεις & Επικοινωνία Παράστασης
Χρύσα Ματσαγκάνη
E: [email protected]
