Κάτι έπαθα-κάτι έχασα
-καμμιά μέρα δεν είναι πια σαν
άλλη μέρα.
Είναι σαν η άλλη μέρα να κοιτάζεται
στον καθρέφτη-κοιμάμαι και ξυπνάω
μέσα στον καθρέφτη της προηγούμενης
μέρας-κάτω απο τόννους Λυπημένου
και Αμίλητου Νερού- κι όσο πιο πολύ
ρουτίνα γίνονται όλα τόσο λιγότερα
καταλαβαίνω-τότε που δεν ήξερα αν πήγαινα
ή αν ερχόμουνα ήξερα κάτι καλύτερα-
γι’αυτό ζούσα μέσα σε βαλίτσες-
ερωτευόμουνα τις γωνίες των δρόμων-
όλες μου τις αναπνοές τις έχω
ξανααναπνεύσει-τυφλά ψάρια θα
μου φάνε τα μάτια.-
*Από το Timeline της Σοφίας Σεραφιμίδη στο facebook.
Πηγή:
Το κόσκινο
∼•∼
Φωτογραφία: Hong Kong – © Mariana Bisti, Greece, Commended, Open, Architecture (Open competition), 2018 Sony World Photography Awards
∼•∼
Η Μαρία Μήτσορα γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Παρίσι (Σορβόννη και Vincennes), όπου κατέθεσε μια εργασία της πάνω στη δυναμική των μικρών ομάδων. Έχει ταξιδέψει από τον Πολικό Κύκλο έως την Αϊτή, από το Πεκίνο έως τη Νικαράγουα των Σαντινίστας, τον Ορινόκο και τη Σάντα Φε ντε Μπογκοτά. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων “Άννα, να ένα άλλο” (Άκμων, 1978, β’ έκδ. Πατάκης, 2007), “Από τη μέση και κάτω” (Πατάκης, 2014) και τα μυθιστορήματα “Σκόρπια δύναμη” (Οδυσσέας, 1982), “Περίληψη του κόσμου” (Κέδρος, 1985), “Ο ήλιος δύω” (Οδυσσέας, 1996), “Καλός καιρός/μετακίνηση” (Πατάκης, 2005), καθώς και το αυτοβιογραφικό αφήγημα “Με λένε λέξη” (Πατάκης/σειρά “Η κουζίνα του συγγραφέα”, 2008). Διηγήματά της και ταξιδιωτικά της κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
