Γράφει η θεατρολόγος Μαρία Μαρή
«Η Λίμνη Των Κύκνων x» είναι μια παράσταση του Βασίλη Βουτετάκη επηρεασμένη από το ομώνυμο παραμύθι. Ένα έργο με συμβολισμούς για τις καταπιεσμένες επιθυμίες.
Το έργο
Ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος που δεν είναι ευχαριστημένος από τη ζωή που έχει ζήσει, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να επισκεφθεί ένα Ινστιτούτο αλλαγής, με το ψευδώνυμο Οντέτ, το οποίο δανείζεται από το παραμύθι της Λίμνης των Κύκνων.
Εκεί θα συναντήσει μια κατάσταση παράλογη που θα τον βάλει σε μια σειρά από δοκιμασίες ενώ αγωνιά για το τι πρόκειται να του συμβεί.
Μια μαύρη κωμωδία με χιούμορ, σασπένς, hardcore στιγμές και μυστήριο.
Η παράσταση
Ο ήρωας του έργου φανερά ανήσυχος βρίσκεται στην αίθουσα αναμονής μιας κλινικής περιμένοντας τον γιατρό για να τον βοηθήσει να αλλάξει αυτό που έχει γίνει και να διεκδικήσει το δικαίωμά του να ζήσει, όπως είχε ονειρευτεί και δεν το έχει καταφέρει ως τώρα.
Φορά μάσκα στο πρόσωπό του, όπως και η γραμματέας του γιατρού, που τον έχει υποδεχτεί και πυρπολείται από τις απανωτές του ερωτήσεις για το πότε θα τον δει ο γιατρός και αν η διαδικασία αλλαγής είναι επώδυνη.
Εκείνη γράφει συνεχώς, ενώ ακούγεται ο ήχος του μολυβιού της, επίμονος και εκνευριστικός. Ο Οντέτ περιεργάζεται τον χώρο, νιώθει αμήχανα, θέλει να διαβάσει τα περιοδικά του χώρου, ρωτά για τη γάτα του γραφείου της γραμματέως, γιατί νομίζει ότι είναι ταριχευμένη.
Μαθαίνει ότι την έχουν πολλά χρόνια και τη λένε «Χιονάτη» επειδή είναι λευκή. Είναι τρομερά ανυπόμονος.
Στις συνεχείς ερωτήσεις για το πότε θα τον δεχθεί ο γιατρός η γραμματέας γίνεται επιθετική, λέγοντάς του να φύγει, αν δεν μπορεί να περιμένει.
Εκείνος φοβάται μήπως πονέσει, ενώ σωστά του επισημαίνει εκείνη ότι «για να είναι εδώ, είναι προετοιμασμένος για ό,τι συμβεί προς το καλύτερο».
Εκείνος της δηλώνει ότι θέλει να αλλάξει ζωή, γιατί ό,τι είχε ονειρευτεί μέχρι τώρα συνέβαινε στους άλλους και ποτέ σε εκείνον. Θέλει να μην περνά πια απαρατήρητος.
Επιθυμία του ήταν να γίνει χορευτής. Εκείνη πολύ όμορφη και θελκτική αρχίζει να χαϊδεύεται και να κάνει ερωτικές κινήσεις πάνω στο γραφείο της.
Της λέει ότι το κανονικό του όνομα είναι Τομ, αλλά επέλεξε να λέγεται Οντέτ γιατί νιώθει ότι αυτό τον εκφράζει περισσότερο.
Του προσφέρει ποτό. Εκείνος δεν πίνει αλκοόλ, δεν χαλαρώνει ποτέ. Πώς θα πέσουν οι αντιστάσεις από έναν τόσο άκαμπτο άνθρωπο;
Τελικά στο πλαίσιο της αλλαγής του αρχίζει να πίνει. Ομολογεί ότι δεν έχει κάνει ποτέ σεξ, αλλά θα ήθελε να ερωτευτεί με πάθος, να γίνει ευτυχισμένος, να αποκτήσει παιδιά.
Με την εμφάνιση του γιατρού ξεκινά ένας χορός μεταμφιεσμένων, καθώς και ο γιατρός φορά μια περούκα κλόουν. Ο χορός έχει στόχο να πέσουν οι μάσκες και ο Οντέτ να βρει τον πραγματικό του εαυτό.
Χορεύουν με τον ήχο της μουσικής της Λίμνης των Κύκνων και ο Οντέτ νιώθει ότι θέλει να πετάξει σαν κύκνος και να αλλάξει.
Του κάνουν ερωτήσεις και εκείνος απαντά ειλικρινά γιατί «όποιος λέει ψέματα πέφτει μες τα αίματα και όποιος λέει αλήθεια έχει τον θεό βοήθεια».
Ο γιατρός είναι το alter ego της γραμματέως. Η «θεραπεία» του Οντέτ έχει ξεκινήσει από την αίθουσα αναμονής. Ξαφνικά ο Οντέτ γίνεται ανυπόμονος, νιώθει ότι χάνει χρόνο από τον μελλοντικό του εαυτό.
Έχει καταπιεστεί από την οικογένειά του και δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από τα τραύματα που του δημιούργησαν. Δεν έγινε χορευτής και δουλεύει σε μια δουλειά που δεν του αρέσει, ενώ μισεί το αφεντικό του.
Παίζουν το παιχνίδι θάρρος – αλήθεια και ο Οντέτ είναι φανερά καταπονημένος. Φοβάται να είναι ευτυχισμένος και τελικά ζηλεύει την ευτυχία των άλλων. Φοβάται να ζήσει, είναι μπλεγμένος σε έναν ιστό αράχνης, που δεν τον αφήνει να προχωρήσει.
Ο Οντέτ (Απόστολος Μαλεμπιτζής) περνά από διάφορα στάδια και γίνεται η μαριονέτα στα χέρια της γραμματέως και του γιατρού, όπως είχε επιτρέψει να γίνει και από τους γονείς του. Περνά από τον φόβο, στην αψήφισή του και τελικά στην παραδοχή της αδυναμίας του να αλλάξει.
Ο γιατρός (Βασίλης Βουτετάκης), συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου, γίνεται ο καθρέφτης του αδιεξόδου του Οντέτ και τον οδηγεί να κατανοήσει ότι μόνο μέσα από την τέχνη μπορεί να απελευθερωθεί κάποιος και να αποδεχθεί εν τέλει τον εαυτό του.
Η ερωτική, πανέμορφη γραμματέας (Βασιλεία Φουρλή) είναι ο καταπιεσμένος πόθος του Οντέτ, είναι αυτό το ανεκπλήρωτο απωθημένο και γι΄αυτό γίνεται βασανιστική, ενώ παράλληλα είναι θελκτική.
Ο Βασίλης Βουτετάκης δημιουργεί ένα θέαμα με χορό, με έντονη κίνηση και χρώμα. Εντυπωσιάζει σε αντίστιξη της θαμπής φιγούρας του Οντέτ. Μόνο ό,τι είναι αυθεντικό και αληθινό μπορεί να επιβιώσει. Καθετί κίβδηλο είναι καταδικασμένο στην αφάνεια.
***
«Η Λίμνη Των Κύκνων x», από τον Βασίλη Βουτετάκη. Παράσταση επηρεασμένη από το γνωστό παραμύθι
