Μετά την έκδοση διαφόρων ποιημάτων της και το ανέβασμα του θεατρικού της έργου «Μνήμες Περίστροφα», η Σίλια Κατραλή – Μινωτάκη προχωρά με τόλμη στο επόμενο βήμα: Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Διάσπαση Προσευχής» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Ηρόδοτος”.
Πρόκειται για ένα δράμα, με έντονες κοινωνικές αναφορές, στο οποίο η συγγραφέας επιχειρεί «κατάδυση» στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, αναλύοντας τους ενδογενείς αλλά και εξωγενείς παράγοντες που την επηρεάζουν βαθιά.
Η Σίλια Κατραλή Μινωτάκη αφήνει γυμνή και απροστάτευτη (;) την ηρωίδα της ενώπιον του αναγνώστη. Τη βάζει να εκφέρει λόγο σε πρώτο πρόσωπο, κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή της: Μιλά για τα τραύματα της παιδικής της ηλικίας και για όσα σημάδεψαν την ενήλικη πορεία της. Για τις αποφάσεις που πήρε, τη λύτρωση που επεδίωξε, τις αμαρτίες της και την αναγέννηση που ήρθε μέσα από αυτές.
Όλα αυτά γίνονται στο προσκήνιο, γιατί στο παρασκήνιο η συγγραφέας επιχειρεί έναν φιλοσοφικό στοχασμό πάνω σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά θέματα, αλλά και στη δύναμη του έρωτα, της μοίρας, του θανάτου, του παρελθόντος που στοιχειώνει το μέλλον και της ελπίδας ότι η ζωή τελειώνει μονάχα με την παραίτηση και την ανελευθερία.
Το βιβλίο με λόγο οικείο και συνάμα στιβαρό έχει κινηματογραφική πλοκή, «καλοφωτισμένες» σκηνές μέσα από τις οποίες προκύπτουν αβίαστα εικόνες. Ίσως γιατί και η ίδια η συγγραφέας είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματός της «Διάσπαση Προσευχής» αλλά και την πρώτη επίσημη παρουσίαση του στην Αθήνα, η πολυσχιδής Σίλια Κατραλή – Μινωτάκη μιλά στο catisart.gr για τη συγγραφική της περιπέτεια και για όλα όσα έχει αποκομίσει μέχρι τώρα από αυτή.
Το πρώτο σας μυθιστόρημα «Διάσπαση Προσευχής» είναι ένα φιλοσοφικό δράμα με μικρά παράθυρα αισιοδοξίας. Θεωρείτε πως υπάρχει φωτεινή πλευρά ακόμη και στην πιο ζοφερή κατάσταση;
* Πάντα υπάρχει μια λεπτή γραμμή αισιοδοξίας στον ορίζοντα. Όλα λίγο πολύ λειτουργούν με τρόπο κωμικό. Ή αυτό νομίζω. Εγώ στη ζωή μου διακωμωδώ όλες τις καταστάσεις ακόμα και τις πιο σοβαρές. Συμβαίνει. Ίσως είναι και μία άμυνα αυτή των ανθρώπων. Σίγουρα όμως μπροστά και πίσω από κάθε «δράμα» υπάρχει μια νότα αισιοδοξίας και ενθουσιασμού. Οποιαδήποτε κατάσταση αλλάζει και γίνεται θλιβερή, είναι καταδικασμένη να αλλάξει ξανά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Τι θα θέλατε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο;
* Την ελπίδα. Την αμφιβολία. Την αναζήτηση. Την «εκτός βάρους» αίσθηση.
Ποια ανάγκη σας ώθησε να γράψετε αυτό το μυθιστόρημα;
* Ήθελα να επικοινωνήσω τα παραπάνω. Να ανοίξω μία πόρτα. Η ανάγκη να μιλήσεις πηγάζει συνήθως από μια βαθύτερη επιθυμία της ευθύνης. Η ευθύνη είναι περίεργο πράγμα. Άλλοι την κουβαλάνε από πάντα μέσα τους κι άλλοι δε θα καταφέρουν ποτέ να την πάρουν όσο και να προσπαθήσουν. Η ευθύνη είναι μεγάλο πράγμα, όποιος έχει νιώσει αυτό το αίσθημα σίγουρα καταλαβαίνει. Πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι. Πρώτα απ’ όλα απέναντι στους εαυτούς μας και στους άλλους. Η ευθύνη του καθενός είναι σίγουρα να λέει αυτά που εννοεί και να εννοεί αυτά που λέει. Κι ο χρόνος θα δείξει αν είναι σωστές οι αποφάσεις. Η ανάγκη να μιλήσω για αυτήν την ευθύνη με ώθησε να γράψω αυτό το βιβλίο. Και κάποια στιγμή ευελπιστώ να αλλάξουν όλα σ’ αυτόν τον κόσμο από ευθύνη.
Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει, κατά τη γνώμη σας, ένα βιβλίο επιτυχημένο;
* Η αλήθεια. Η γνώση. Και η επικαιροποίηση της γνώσης.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο προσόν που πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας;
* Να είναι αληθινός. Άμεσος. Και επίκαιρος. Να λέει τα πράγματα όπως πρέπει να ακουστούν. Χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς φίλτρα. Με απόλυτη ενσυναίσθηση της δύναμής του.
Εκπροσωπείτε μια γενιά ανθρώπων που καλούνται να δημιουργήσουν και να κάνουν τα πρώτα τους βήματα εν μέσω της γενικευμένης κρίσης. Τι θα λέγατε στους συνομηλίκους σας που βλέπουν το μέλλον αβέβαιο; Εσείς η ίδια είστε αισιόδοξη;
* Το μέλλον το φτιάχνουμε εμείς. Αν εμείς είμαστε αβέβαιοι θα δημιουργήσουμε ένα μέλλον αβέβαιο. Όλα κινούνται επειδή τα κινούμε εμείς. Ακόμη και ο χρόνος κινείται διαφορετικά για τον καθένα μια δεδομένη στιγμή. Σ’ αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι η ευθύνη για το μέλλον είναι πρώτα από όλα ατομική. Και ύστερα ομαδική. Πρώτα απ’ όλα ο καθένας μας πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του για να αλλάξει τον κόσμο. Κι έτσι υπάρχει αισιοδοξία. Πώς γίνεται να μην υπάρχει; Αφού όλα κινούνται ραγδαία. Κι εμείς είμαστε εδώ για να τα «ζωγραφίζουμε» με τα δικά μας χρώματα. Όπως νιώθουμε κάθε φορά. Μπορούμε και καλύπτεται κι αυτό από μόνο του, δεν μπορεί παρά να είναι αισιόδοξο.
Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου σας πλησιάζει. Πείτε μας λίγα πράγματα γι’ αυτή.
* Είναι μια παράξενη εμπειρία. Δεν το είχα ξανακάνει. Είναι πολύ όμορφο να φτιάχνεις κάτι και να το παρουσιάζεις στον κόσμο. Γενικά μου αρέσει να μοιράζομαι συναισθήματα και στιγμές με τον κόσμο. Η εμπειρία μου μέσω του θεάτρου είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από μια παρουσίαση βιβλίου. Όταν οργανώνεις μια παρουσίαση βιβλίου είναι σαν να τελειώνει ένα κεφάλαιο και να αρχίζει ένα άλλο. Το αφαιρείς από πάνω σου, το προσθέτεις στη «βιβλιοθήκη του σύμπαντος». Είσαι αποδεσμευμένος από αυτό. Δεν σου ανήκει και δεν του ανήκεις πια. Ανήκει στον κόσμο. Κι εσύ είσαι έτοιμος να γράψεις το επόμενο.
Info: Η παρουσίαση του βιβλίου «Διάσπαση Προσευχής» της Σίλιας Κατραλή-Μινωτάκη θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 29/11 στις 19:30, στον Πολυχώρο “Poems & Crimes” (Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι, τηλ.: 210 322 8839). Ερωτήσεις στη συγγραφέα θ’ απευθύνει η δημοσιογράφος Χριστίνα Διαμαντοπούλου, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Αλεξάνδρα Ούστα.
«Διάσπαση Προσευχής»: Ένα ψυχολογικό, κοινωνικό μυθιστόρημα που καθηλώνει
* Η Σίλια Κατραλή Μινωτάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Είναι συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτις. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Ίασμος» του Βασίλη Διαμαντόπουλου, ενώ σπουδάζει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Το 2015 έκανε το πρώτο συγγραφικό της βήμα με το θεατρικό έργο «Μνήμες Περίστροφα», το οποίο ανέβηκε σε δική της σκηνοθεσία, σε κεντρική σκηνή της Αθήνας. Μέχρι στιγμής έχουν δημοσιευτεί διάφορα ποιήματά της. Η «Διάσπαση Προσευχής» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Η ίδια έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις («Διηγήματα του Τσέχωφ», σκηνοθεσία Ταμίλα Κουλίεβα κ.ά.), στον κινηματογράφο («Έτερος Εγώ», “Not Now” κ.ά.), καθώς και στην τηλεόραση («Μοντέρνα Οικογένεια»-MEGA, «Βροχή πάνω στην Πέτρα»-ντοκιμαντέρ ΝΕΡΙΤ κ.ά.).
