Σε ταραγμένους καιρούς έζησε ο καλλιτέχνης ukiyoe, Kawase Hasui (1883-1957) αλλά κανείς δεν θα το δει αυτό στα έργα του. Συχνά αναφέρονται σε αυτόν ως ποιητή με το πνεύμα ταξιδιώτη και ο Hasui ταξίδευε στην Ιαπωνία αναζητώντας νοσταλγικά τοπία και σκηνές καθημερινότητας που έκρουαν χορδή στην καρδιά του.
Απεικονίζοντας συχνά το γαλήνιο και το εγκαταλελειμμένο, η τέχνη του Hasui ήταν ίσως ο τρόπος του να διαχειριστεί τις δραματικές αλλαγές στην Ιαπωνία: μια ταχεία και ευρεία κίνηση προς τα εμπρός να εκσυγχρονιστεί και να εμπλακεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Γεννημένος το 1883 στο Τόκιο, ο Hasui ήταν παραγωγικός και επιδραστικός καλλιτέχνης του κινήματος shin hanga (new print). «Τον ενέπνεε το αεράκι και περνούσε τις μέρες του ταξιδεύοντας με τον ήλιο, τα σύννεφα και τη βροχή, ζωγραφίζοντας το τοπίο και των τεσσάρων εποχών της Ιαπωνίας.
O Χασούι Καγιάσε (Hasui Kawase, 川瀬 巴水) υπήρξε καλλιτέχνης, ένας από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς ζωγράφους της σύγχρονης Ιαπωνίας. Ήταν ένας διακεκριμένος σχεδιαστής του κινήματος shin-hanga (νέες εκτυπώσεις), του οποίου οι καλλιτέχνες απεικονίζανε παραδοσιακά θέματα με στυλ που επηρεάζεται από τη δυτική τέχνη. Όπως πολλές προηγούμενες εκτυπώσεις ukiyo-e, τα έργα του ήτανε συνήθως τοπία, αλλά εμφάνιζαν ατμοσφαιρικά εφέ και φυσικό φωτισμό. Σχεδίασε περίπου 620 τέτοιες εκτυπώσεις σε μια σταδιοδρομία διαρκείας σχεδόν 40 χρόνων. Προς το τέλος της ζωής του, η κυβέρνηση τον αναγνώρισε σαν ζωντανό εθνικό θησαυρό για τη συμβολή του στον ιαπωνικό πολιτισμό.
Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1883, με το όνομα Hasui Bunjiro στο Rogetu-cho στη Σίμπα Ward (τώρα Shimbashi), Τόκιο. Από νέος ακόμα, ονειρεύτηκε μια καριέρα τέχνης. Ο θείος του, απ’ τη πλευρά της μητέρας του, ήταν ο Kanagaki Robun (1829–94), Ιάπωνας συγγραφέας και δημοσιογράφος, που παρήγαγε το πρώτο περιοδικό manga. Ο Hasui πήγε στη σχολή του ζωγράφου Aoyagi Bokusen ως νεαρός. Ο πρώτος δάσκαλός του ήταν ο Saburosuke Okada (1869-1939) που του δίδαξε ακουαρέλα κι ελαιογραφία και ζωγραφική δυτικού στυλ με την ομάδα τέχνης Hakubakai (Εταιρεία Λευκών Ιπποδρομιών) -που ιδρύθηκε από τον καλλιτέχνη Seiki Kuroda (1866-1924). Στην ηλικία των 19 ετών, ο Hasui εξέθεσε τα έργα του στην έκθεση ζωγραφικής Tatsumi και έλαβε αναγνώριση για τα έργα του. Σκιαγράφησε τη μορφή της φύσης, αντιγράφει τις αποτυπώσεις ξύλου των δασκάλων του και σπούδασε ζωγραφική με πινέλο με τον Araki Kanyu. Η οικογένειά του δεν ήτανε πολύ χαρούμενη για τις φιλοδοξίες του και τον εμπόδισε με πολλούς τρόπους. Τον ήθελαν να εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση. Η σύγκρουση απομακρύνθηκε όταν η αδερφή του παντρεύτηκε έναν υπάλληλο του καταστήματος κι ανέλαβε την επιχείρηση. Η πτώχευσή της, όταν ήταν 26 ετών, τον απελευθέρωσε τελείως για ν’ ασκήσει την τέχνη του.
Περίπου αυτή τη στιγμή, ο Hasui υπέφερε επίσης από πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της κακής όρασης. Ο Hasui μετακόμισε στη Shiobara, μια πόλη βόρεια του Τόκιο, για να ζήσει με τη θεία του και να ανακάμψει στην ύπαιθρο που ήτανε γεμάτη με φυσικές ιαματικές πηγές. Στη Σιομπάρα, λοιπόν, επιδόθηκε στη γραφική θέα και σκιαγράφησε το άφθονο τοπίο.
Πλησίασε τον Kiyokata Kaburagi (1878-1972) για να τον διδάξει, αλλ’ αυτός κρίνοντας ότι είναι μεγάλος θέλησε να τον απομακρύνει διακριτικά, έτσι τον παρότρυνε να μελετήσει ζωγραφική δυτικού τύπου, το οποίο έκανε με τον Okada Saburōsuke για 2 χρόνια. Δύο χρόνια μετά υπέβαλε ξανά αίτηση ως μαθητής στον Kaburagi, που τον δέχτηκε αυτή τη φορά. Αυτός ήταν υπεύθυνος που του απένειμε τ’ όνομα Hasui, το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως “νερό που αναβλύζει από μια πηγή“, για να ευθυγραμμιστεί με το επώνυμο Hasui “Kawase” που σημαίνει “ποταμός ορμητικός” και προέρχεται από το δημοτικό σχολείο του, σε συνδυασμό μ’ ένα ιδεόγραμμα του οικογενειακού του ονόματος.
Ωστόσο, ο ζωγράφος Nihonga Imamura Shiko (1880-1916) λέγεται ότι είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στον Hasui. Επίσης, κατά τη διάρκεια των καλλιτεχνικών του χρόνων, ο Hasui διατήρησε τη σχέση του με το θέατρο kabuki. Ο θείος του Hasui ήταν ο γνωστός συγγραφέας του θεατρικού κόμικ kabuki, Kanagaki Robun (1829-1884) και ο Hasui έκανε τις καλύτερες σχέσεις του, σχεδιάζοντας προσωπογραφίες για το περιοδικό Engei shashincho στη 10ετία του 1920 και σχεδίασε σκηνικά αργότερα στη ζωή του.
Αφού είδε μια έκθεση του Shinsui Itō‘s, Eight Views of Lake Biwa, ο Hasui πλησίασε τον εκδότη της, Shōzaburō Watanabe, ο οποίος του παρέδωσε να σχεδιάσει τρεις πειραματικές εκτυπώσεις που δημοσίευσε τον Αύγουστο του 1918. Η σειρά Δώδεκα Προβολές Του Τόκιο, Οκτώ Προβολές Του Νοτιοανατολικού και τα πρώτα Αναμνηστικά Ταξιδιού, 16 κομμάτια, που ακολουθήσανε το 1919, το καθένα επανεκδίδει δύο εκτυπώσεις κάθε φορά. Ο Hasui κέρδιζε τα προς το ζην αρχικά μέσω του σχεδιασμού sashi-e (εικονογραφήσεις βιβλίων), εικονογραφήσεων περιοδικών, αφισών και προτύπων για φύλλα πριν από την πραγματική απογείωση του έργου του.
Είχαν στενή και δια βίου συνεργασία με τον εκδότη Watanabe που ήταν ο εμπνευστής και οδήγησε την εμπορική δύναμη του κινήματος shin hanga. Όταν η παραδοσιακή παραγωγή του ukiyo-e έχασε την αίγλη της, λίγοι καλλιτέχνες που λιμοκτονούσανε μαζευτήκανε γύρω του κι αυτός τους έδωσε προμήθειες για εκτυπώσεις. Η επιχειρηματική ιδέα του Watanabe ήταν να προωθήσει αυτές τις εκτυπώσεις σε λάτρεις της τέχνης.
Το 1918, ο εκδοτικός οίκος Watanabe Shōzaburō ανέθεσε στον Hasui να αρχίσει να παράγει σχέδια εκτύπωσης, μια συνεργασία μεταξύ του εκδοτικού οίκου και του Hasui που θα συνεχιζόταν μέχρι τη δεκαετία του 1950. Ο Hasui δημοσίευσε έργα βασισμένα στην πατρίδα του Shiobara όπως η σειρά Shiobara Okanemichi (The Okane Path at Shiobara), Sojoji no Yuki (Snow at Sojoji Temple), Tokyo Junikagetsu (δώδεκα μήνες του Τόκιο), Azabu Ninohashi no Gogo (Απόγευμα στο Ninohashi in Azabu), Shiba Zojoji (Ναός Shiba Zojoji), Shin Tokyo Hyakkei (εκατό απόψεις του Νέου Τόκιο) και Shiba Daimon no Yuki (Χιόνι στο Shiba Daimon). Εκείνη την εποχή, ο Watanabe ήταν η κορυφαία δύναμη και παραγωγός εκτυπώσεων shin-hanga.
Η συλλογή 12 σκηνών του Hasui, Μια Συλλογή Σκηνών Της Ιαπωνίας που ξεκίνησε το 1922, έμεινε ημιτελής. Τότε συνέβη κάτι φοβερό. Την 1η Σεπτεμβρίου 1923, η Ιαπωνία επλήγη από έναν από τους χειρότερους σεισμούς στην ιστορία. Περίπου 140.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον σεισμό του Κάντο και ως αποτέλεσμα των πυρκαγιών που έπληξαν την περιοχή για μέρες. Το επίκεντρο του σεισμού, που βρισκόταν στις περιοχές Τόκιο, Γιοκοχάμα και Κάντου, κατέστρεψε το εργαστήριο του Watanabe. Το τυπογραφείο του καταστράφηκε από τη φωτιά και μαζί του όλα τα μπλοκ εκτύπωσης της Kawase, συμπεριλαμβανομένων των τελικών ξύλινων μπλοκ για τις ακόμη μη διανεμημένες εκτυπώσεις και τα σκίτσα του Hasui. Επίσης καταστράφηκε το σπίτι του καλλιτέχνη και μαζί του τα σκίτσα του κι άλλα προσωπικά έργα ως αποτέλεσμα του σεισμού κι έπρεπε να ξεκινήσουν ξανά από το μηδέν. Όλη η δουλειά του Hasui που προηγήθηκε του σεισμού είναι λιγοστή και με μεγάλη ζήτηση. Αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που ο Χασούι θα χάσει το σπίτι του, τη δεύτερη φορά από τις αεροπορικές επιδρομές στο Τόκιο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Hasui ταξίδεψε τις περιοχές Hokuriku, San’in και San’gd αργότερα το 1923 και στην επιστροφή του, το Φεβρουάριο του 1924 ανέπτυξε τα σκίτσα του στην τρίτη σειρά του Souvenirs Οf Travel. Σπούδασε ζωγραφική ukiyo-e κι ιαπωνικού στυλ στο στούντιο του Kiyokata Kaburagi. Επικεντρώθηκε κυρίως στη δημιουργία υδατογραφιών ηθοποιών, της καθημερινής ζωής και των τοπίων, πολλά από αυτά δημοσιεύθηκαν ως εικονογραφήσεις σε βιβλία και περιοδικά τα τελευταία χρόνια της περιόδου Meiji και της πρώιμης περιόδου Taishō. Προηγουμένως, το ukiyo-e ήταν ένα είδος μαζικού καταναλωτικού προϊόντος. Αυτή η λειτουργία δεν είχε καμία πιθανότητα έναντι της φωτογραφίας και με την αλλαγή του 19ου στον 20ό αιώνα φάνηκε να είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί. Στη διάρκεια των 40 ετών της καλλιτεχνικής του καριέρας, συνεργάστηκε στενά με τον Watanabe, εκδότη κι υποστηρικτή του κινήματος shin-hanga. Τα έργα του έγιναν ευρέως γνωστά στη Δύση μέσω του Αμερικανού γνώστη Robert O. Muller (1911–2003). Το δημοσιευμένο έργο του Hasui μέσω του Watanabe ήταν εξαιρετικά δημοφιλές και κερδοφόρο, ειδικά έντυπα που εξήχθησαν στις ΗΠΑ. Το 1930, ο Hasui παρουσίασε 92 εκτυπώσεις στην ετήσια έκθεση Toledo Museum Art στο Τολέδο του Οχάιο. Ο Αμερικανός κι ειδικός τέχνης Muller πίεσε επίσης να αναγνωριστεί και να συλλεχθεί το έργο του στην Αμερική.
Το 1956, ονομάστηκε Ιαπωνικός Εθνικός Θησαυρός. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Hasui παρήγαγε επίσης ελαιογραφίες, παραδοσιακούς κρεμαστούς κυλίνδρους και μερικά byōbu (πτυσσόμενες οθόνες). Το 1956 λοιπόν, η επιτροπή της ιαπωνικής κυβέρνησης για τη διατήρηση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς περιλάμβανε το έντυπο Hasui, το ναό Zojo στο χιόνι, ως άυλο πολιτιστικό θησαυρό -τη μεγαλύτερη τιμή για καλλιτέχνες στη μεταπολεμική Ιαπωνία. Επιπλέον, το 1957, λίγο πριν από το θάνατό του, ο Hasui ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που εκτιμήθηκε από την ιαπωνική κυβέρνηση ως ζωντανός εθνικός θησαυρός -η υψηλότερη και παλαιότερη καλλιτεχνική τιμή που μπορεί να λάβει στην Ιαπωνία. Η κυβερνητική επιτροπή για τη διατήρηση των άυλων πολιτιστικών θησαυρών είχε την πρόθεση να τιμήσει τη παραδοσιακή χαρακτική μέσω των βραβείων στους Hasui κι Ito Shinsui το 1953. Επειδή το έργο των καλλιτεχνών απαιτούσε συνεργασία μεταξύ σχεδιαστών, χαράκτη κι εκτυπωτή, διατυπώθηκαν αντιρρήσεις σχετικά με την εξαίρεση μεμονωμένων συμμετεχόντων για αναγνώριση. Ως εκ τούτου, ανέθεσαν στους καλλιτέχνες να κάνουν νέες εκτυπώσεις, η παραγωγή των οποίων τεκμηριώθηκε προσεκτικά. Ο βιογράφος του Hasui, Narazaki Munishige, ήταν ένας από αυτούς που κατέγραψαν τη διαδικασία.
Ήταν ο άρχοντας των τοπίων με την τέχνη του. Διάσημα τοπία του είναι οι νυχτερινές του σκηνές και τα σχέδια που δείχνουν πτώση ή βροχή από χιόνι. Όπως κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν μπόρεσε να δημιουργήσει διαθέσεις με τα σχέδιά του. Οι τοπικές εκτυπώσεις του καλλιτέχνη δεν δείχνουν ποτέ τους ανθρώπους. Αντίθετα, ένας έρημος δρόμος δημιουργεί γαλήνια, αλλά παράξενα κι απόκοσμα συναισθήματα.
Τα έργα του φυλάσσονται επί του παρόντος σε διάφορα μουσεία παγκοσμίως, όπως το Βρετανικό Μουσείο, το Μουσείο Τέχνης του Τολέδο, το Μουσείο του Μπρούκλιν, το Μουσείο Τέχνης της Ινδιανάπολης, το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, το Πόρτλαντ Μουσείο Τέχνης, το Μουσείο Τέχνης της Κομητείας του Λος Άντζελες, το Μουσείο Τέχνης του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν, το Ινστιτούτο Τέχνης της Μινεάπολι, το Μουσείο Τέχνης του Στάνλεϊ, το Μουσείο Τέχνης Walters, το Ινστιτούτο Τέχνης Κλαρκ, το Μουσείο Τέχνης του Κλήβελαντ το Nelson- Το Μουσείο Τέχνης Atkins και το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βιρτζίνια.
Ο Kawase εργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά σε εκτυπώσεις τοπίου και αστικού τοπίου βάσει σκίτσων κι υδατογραφιών που έκανε στο Τόκιο και κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ιαπωνία. Ωστόσο, οι εκτυπώσεις του δεν είναι απλώς εκτυπώσεις meishō (διάσημα μέρη) που είναι χαρακτηριστικές των παλαιότερων κυρίων αντιπροσώπων του ukiyo-e, όπως οι Hiroshige και Katsushika Hokusai (1760-1849). Οι εκτυπώσεις του διαθέτουν τοποθεσίες που είναι ήρεμες και σκοτεινές στην αστικοποίηση της Ιαπωνίας. Είναι γνωστός διεθνώς για τις γαλήνιες και ποιητικές του εκτυπώσεις τοπίου που απεικονίζουν εύγλωττα κι αριστοτεχνικά αυγή, σούρουπο, χιόνι, βροχή, νυχτερινή νύχτα και φως του φεγγαριού.
Δεν δημιούργησε τις εκτυπώσεις του στο σπίτι του. Η πηγή ήταν τα σκίτσα του Χασούι που έφτιαξε επιτόπου. Ο καλλιτέχνης πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας για έναν μόνο σκοπό: για να τραβήξει τη γραφική θέα “ζωντανά”. Πίσω στο πανδοχείο του, πρόσθεσε χρώμα στα σκίτσα. Αυτό ήταν το αρχικό υλικό που έλαβαν οι ξυλουργοί κι οι εκτυπωτές όταν ο Hasui επέστρεψε στο Τόκιο. Το στυλ του είναι μια επιπλέον εξήγηση γιατί τα σχέδιά του δείχνουνε σπάνια τους ανθρώπους. Ήταν δύσκολο να σχεδιαστούν, καθώς δεν ήταν στατικά. Ο Hasui συμμετείχε σε όλη τη διαδικασία παραγωγής της κοπής των μπλοκ (ένα για κάθε χρώμα συν ένα μπλοκ κλειδιών για τα περιγράμματα). Αλλά το τελικό προϊόν ήταν το αποτέλεσμα της ομαδικής εργασίας του, του χαράκτη, του εκτυπωτή και του τελευταίου αλλά όχι λιγότερο σημαντικό του εκδότη. Κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι ειδικά το Watanabe είχε μάλλον ξεχωριστές ιδέες πώς θα έπρεπε να μοιάζει ένα shin hanga για να πουλήσει καλά. Ο ίδιος ο Hasui σχολίασε ότι μερικά από τα έντυπα φαίνονταν καλύτερα και μερικά χειρότερα από τα αρχικά του σχέδια.
Το 1920 ο Hasui σχεδίασε την πρώτη του χιονισμένη εκτύπωση. Οι σκηνές του χιονιού είναι από τις πιο πρωτότυπες και καλύτερες από τις δουλειές του. Αργότερα θυμότανε: “Στα προηγούμενα έργα μου υπάρχουν νέες εκφράσεις στη χαρακτική και τις μορφές: οι τεχνίτες συνήθιζαν να παραπονιούνται“. Είπε επίσης για τη σχέση μεταξύ σχεδιαστών και ζωγράφου:
“Στη περίπτωση της εκτύπωσης πρέπει ν’ αλληλεπιδρούμε πολύ στενά. Ένας λιγότερο έμπειρος μπορεί να σπαταλήσει 7 ή 8 δοκιμαστικές εκτυπώσεις πριν έχει μια πετυχημένη. Αν κάποιος είναι έμπειρος, μπορούμε να αποφασίσουμε για την τελική εκτύπωση μετά από 2 ή 3 δοκιμές. Συμβαίνει περιστασιακά ότι παρά τις καλύτερες προσπάθειες, δεν παράγεται μια επιτυχημένη εκτύπωση. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι της σύνθετης τέχνης. Απαιτεί τηλεπαθητική επικοινωνία. Εκτός αν όλα τα μέρη είναι πλήρως συντονισμένα, η διαδικασία δεν θα λειτουργήσει. Όταν το μυαλό μου και το μυαλό των τεχνιτών συμφωνούν πλήρως, μπορεί να δημιουργηθεί μια καλή δουλειά“.
Ο Hasui δημοσίευσε τα περισσότερα έντυπά του μέσω του εκδοτικού οίκου Watanabe αλλά και μέσω των εκδοτικών οίκων Isetatsu, Bijutsusha, Doi Teiichi, Kawaguchi and Sakai και Tokyo Shobido. Ο Hasui υπέγραψε τις εκτυπώσεις του με το επώνυμό του – “Hasui” καθώς και μια ποικιλία από κόκκινες σφραγίδες που έγραφαν “sui”. Ο Hasui ταξίδεψε εκτενώς στη χώρα καταγωγής της Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών Hokuriku, San-in και Sanyo. Δημιούργησε μικρά σκίτσα και νερομπογιές που χρησιμοποιήθηκαν ως αναφορά για μεγάλες, τελικές εκτυπώσεις. Οι περισσότερες εκτυπώσεις του επικεντρώθηκαν σε θέματα τοπίου και φύσης. Ο Hasui ήταν ο κύριος του φωτός και του βάθους για να απεικονίσει σκηνές από χιόνι, βροχή, νύχτα και φως του φεγγαριού. Σχεδόν καμία από τις εκτυπώσεις του δεν παρουσίασε φιγούρες, με εξαίρεση ένα άτομο στο παρασκήνιο. Ωστόσο, η εκτέλεση των φυσικών σκηνών και τοπίων του Hasui ήταν αρκετή για να τραβήξει ποιητική και συναισθηματική απόκριση χωρίς να συμπεριληφθούν φιγούρες. Ορισμένοι ιστορικοί τέχνης και συλλέκτες εικάζουν ότι οι εκτυπώσεις που περιλαμβάνουν μια μοναχική φιγούρα περιέχουν ένα βαθύτερο νόημα -είτε μια έκφραση της μοναξιάς του καλλιτέχνη, την αδυναμία του να αποκτήσει παιδιά με τη σύζυγό του Mume, ή με σκοπό να απεικονίσει το μεγαλείο της φύσης πάνω από τον άνθρωπο. Τα σχέδια, οι πίνακες κι οι εκτυπώσεις του εμφανίζουνε παραδοσιακές ιαπωνικές τεχνικές κι αρετές. Το έργο του προκαλεί επίσης ηρεμία, και γαλήνη με τις άψογες, απλές κι ισορροπημένες συνθέσεις του.
Ο Hasui θεωρούσε τον εαυτό του ρεαλιστή και χρησιμοποίησε την εκπαίδευσή του στη δυτική ζωγραφική στις συνθέσεις του. Όπως κι ο Χιροσίτζε, έφτιαξε ταξίδια και τοπία, αν και στα θέματα του ήτανε λιγότερο γνωστές τοποθεσίες που αποδίδονται με νατουραλιστικό φως, σκιά κι υφή, χωρίς τις λεζάντες και τους τίτλους, που ήταν τυπικά σε τυπωμένες ύλες της εποχής του Χιροσίτζε. Μας άφησε ένα μεγάλο σώμα από εκτυπώσεις ξύλου και ακουαρέλες: πολλές από αυτές συνδέονται με τις εκτυπώσεις ξύλου. Επίσης, παρήγαγε ελαιογραφίες, παραδοσιακούς κρεμαστούς κυλίνδρους και μερικά byōbu (αναδιπλούμενες οθόνες).
Θεωρείται ένας από τους τελευταίους καλλιτέχνες της παραδοσιακής ιαπωνικής τέχνης τοπίου. Κανένας καλλιτέχνης δεν πέτυχε την κληρονομιά του Hasui. Στη πραγματικότητα, θεωρείται ένας από τους καλλίτερους εκτυπωτές τοπίου από την Utagawa Hiroshige (1797-1858). Μετά το θάνατό του, ο Watanabe διανέμει την τελική εκτύπωση του Hasui σε φίλους και οικογένειες σε μια υπηρεσία μνημείων -μια εκτύπωση στην οποία είχε εργαστεί ο καλλιτέχνης ενώ ήταν κοντά ο θάνατός του σε νοσοκομειακό κρεβάτι.
Ο Χασούι Καγιάσε πέθανε 7 Νοέμβρη 1957, σε ηλικία 74 ετών από καρκίνο κι η κηδεία του έγινε με όλες τις αρμόζουσες τιμές! Το 1979 ο Ναραζάκι δημοσίευσε μια βιογραφία και συνέταξε τον πρώτο κατάλογο raisonné. Μια έκθεση 180 εκτυπώσεών του πραγματοποιήθηκε στο Τόκιο το 1982. Το 1982 λοιπόν, παρουσιάστηκε στο Τόκιο μια αναδρομική έκθεση των 180 από 620 εκτυπώσεις του Hasui. Ο κατάλογος για την αναδρομική έκδοση είχε τον τίτλο “Kawase Hasui: The End of the Line For Ukiyo-e“. Το 2004 και το 2005, το Μουσείο Τέχνης Carnegie στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας πραγματοποίησε μια αναδρομική έκθεση του έργου του Hasui με τίτλο Kawase Hasui: Τοπία της σύγχρονης Ιαπωνίας. Επιπλέον, το 2009, το Ινστιτούτο Τεχνών της Μινεάπολης αποτίει φόρο τιμής στον Hasui με την έκθεση Woodblock Prints από τον Kawase Hasui. Δύο βιβλία Kawase Hasui και οι σύγχρονοί του: Το κίνημα Shin Hanga (New Print) in Landscape Art, γραμμένο από τον Irwin J. Patcher και εκδόθηκε από το Μουσείο Τέχνης Everson το 1986 και Visions of Japan: Τα αριστουργήματα του Kawase Hasui, από τον Kendall H. Brown και δημοσιεύθηκε από την Hotei Publishing το 2004, αναλύοντας σε βάθος το έργο και την κληρονομιά του Hasui.
Ο Ιάπωνας ιστορικός τέχνης και συγγραφέας Muneshige Narazaki επαίνεσε το έργο του Hasui: “Αν κι ο Hasui δεν είναι γνωστός στην Ιαπωνία, είναι διάσημος στο εξωτερικό. Οι Hokusai, Hiroshige και Hasui είναι οι τρεις μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της Ιαπωνίας“. Ο Ναραζάκι επίσης σεβάστηκε τον Χασούι αναφερόμενος σ’ αυτόν ως “Καλλιτέχνης του Χιονιού“, υποδηλώνοντας την απαράμιλλη ικανότητά του ν’ απεικονίζει τοπία χιονιού στις εκτυπώσεις του. Η δουλειά του Hasui με την πάροδο των ετών έχει κερδίσει την προσοχή και την τριβή με τους συλλέκτες, συμπεριλαμβανομένου του καθυστερημένου CEO της Apple, Steve Jobs, που συνέλεγε εκτενώς τα έντυπά του. Τα έργα του βρίσκονται σε πολλές συλλογές και μεγάλα μουσεία, όπως το Μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο, το Μουσείο Τέχνης του Κλήβελαντ, τα Μουσεία Τέχνης του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, το Μουσείο Τέχνης της Ινδιανάπολης, το Μουσείο Τέχνης του Λος Άντζελες, το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο και Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Τόκιο, μεταξύ άλλων.
