Του Παναγιώτη Μήλα
Ήταν μια εποχή που το ραδιόφωνο ήταν το μόνο μέσο για να παρακολουθούμε τους αγώνες ποδοσφαίρου.
Τότε μετέδιδαν μόνο ένα ματς, δεν ήταν όπως τώρα που υπάρχουν συνδέσεις με όλα τα γήπεδα στα οποία την ίδια ώρα διεξάγονται αγώνες.
Εκείνα τα χρόνια ο Μιχάλης Γιαννακάκος και ο Νίκος Φώσκολος ήταν μπροστά στο μικρόφωνο ενώ τα χωμάτινα γήπεδα τα «όργωναν» οι άσοι της Κυριακής, ο «μαυροκίτρινος μάγος» Κώστας Νεστορίδης, ο «πράσινος μπουλντόζας» Βαγγέλης Πανάκης και ο «ερυθρόλευκος Λορέντζο» Γιώργος Δαρίβας.
Ο τρίτος πήγε να συναντήσει τους δύο πρώτους. Έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2024 σε ηλικία 98 ετών.
Θα τον αποχαιρετήσουμε την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου, το μεσημέρι στις 2, στο Κοιμητήριο της Καισαριανής.
Χαρακτηριστική είναι και η συμμετοχή του με την Εθνική ομάδα. Στις 28 Νοεμβρίου 1948 στον αγώνα Τουρκία-Ελλάδα 2-1, στην Κωνσταντινούπολη του δόθηκε το παρατσούκλι «Λορέντζο». Πήρε μέρος σε 16 αγώνες και πέτυχε 4 γκολ. Μάλιστα 3 γκολ πέτυχε σε έναν αγώνα με αντίπαλο την εθνική ομάδα της Τουρκίας.
Στο ιστορικό γήπεδο της Λεωφόρου, την Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 1952 στον αγώνα για το Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου μπροστά σε 19.000 θεατές η Ελλάδα κέρδισε 3-1 την Τουρκία. Με την εθνική μας έπαιζαν οι: Πεντζαρόπoυλoς, Ρωσσίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Φυλακτός, ∆αρίβας, Παπαγεωργίου, Μπέµπης (αρχηγός), ∆ρόσος. Προπονητές: Αντώνης Μηγιάκης, Κώστας Νεγρεπόντης.
Ο Δαρίβας έβαλε τα γκολ στο 15΄, 44΄ και 80΄ ∆αρίβας. Στο 85΄ μείωσε ο Ρετζέπ.
Ο αγαπημένος «Λορέντζο» των φιλάθλων ως Πρόεδρος των βετεράνων ποδοσφαιριστών της ομάδας τραγουδούσε μέχρι τέλους – ακόμα κι όταν ήταν στον «Ευαγγελισμό» – τον πρώτο ύμνο των «ερυθρολεύκων»:
«Ένα, δύο, τρία, γκολ παντού πανικός, θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός»…
***
Ο Δαρίβας – που δεν ήταν και το πρώτο μπόι – γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1926. Έπαιζε στη δεξιά πλευρά της επίθεσης και με τον Ολυμπιακό και με την Εθνική.
Ήταν ταχύτατος και με δεξιοτεχνική ντρίμπλα. Με τον Ολυμπιακό κατάκτησε οκτώ πρωταθλήματα (1948, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958) κι έξι Κύπελλα Ελλάδας (1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958).
Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ το 1951 και δεύτερος το 1949 και το 1953, ενώ σημείωσε γκολ σε πέντε τελικούς Κυπέλλου.
Ξεκίνησε από τη Νίκη Πλάκας, όπου έπαιξε την τριετία από 1943 έως το 1946. Στη συνέχεια και μέχρι το 1958 έπαιξε στον Ολυμπιακό και ολοκλήρωσε την παρουσία του στα ελληνικά γήπεδα με τη φανέλα της Δόξας Πειραιά τη σεζόν 1958-59.
Το 1971 και το 1975 ήταν υπηρεσιακός προπονητής των «ερυθρολεύκων» και σήκωσε το Κύπελλο Ελλάδος ενώ μετά τον β’ γύρο της περιόδου 1974-75 ήταν ο προπονητής που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ως τεχνικός εργάστηκε επίσης στους συλλόγους Κάδμος Θηβών, Εθνικός Αστέρας, Παναιγιάλειος, Φωστήρας, Βύζαντας Μεγάρων, ΑΟ Χαλκίδας, Ηλυσιακός, Ατρόμητος, Απόλλωνας Καλαμαριάς και Τρίκαλα.
