Γιάννης Ρίτσος, «Άγνωστη θύμηση»
«Τα μεσημέρια, κάποτε, ανάμεσα στο θόρυβο
των τζιτζικιών, των νερών, των πουλιών, της αεραντλίας,
γίνεται μια άξαφνη σιωπή κυκλική, σαν ένα αλώνι
όπου λυχχνίσαν, οι άλλες εποχές, μεγάλα στάχυα
ολόχρυσα, άγνωστα, που μας θρέψαν αγνώριστα.»
(Γ. Ρίτσος, Ποιήματα, τ. 4ος, Κέδρος)