Του Παναγιώτη Μήλα
«Μια ηθοποιός με άπειρες δυνατότητες, με μέλλον, που προχωρά ώριμα και ανέρχεται σταθερά. Έδωσε έντονο ενδιαφέρον στο ρόλο της με φυσικά μέσα, με σκηνική άνεση, με δυναμική ρεαλιστική κίνηση και ένα εξαίρετο κράμα τόλμης και αθωότητας».
Στο Catisart.gr στις 24 Ιανουαρίου του 2017 είχε γράψει τα παραπάνω λόγια η Ειρήνη Αϊβαλιώτου για την Γεωργιάννα Νταλάρα που πρωταγωνιστούσε τότε στο «Ρομπέρτο Τσούκο», σε σκηνοθεσία της Άντζελας Μπρούσκου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν».
***
Στη διάρκεια του χρόνου που πέρασε διαπίστωσα κι εγώ την τόλμη και την αθωότητα της Γεωργιάννας Νταλάρα βλέποντας [με αρκετή ζήλεια, δεν το κρύβω] τα έργα της που είναι πολύχρωμες ζωγραφιές αρχιτεκτονικά δομημένες. Είναι ζωγραφιές – ποιήματα και κείμενα που φοριούνται, τραγουδιούνται, κεντιούνται και τυπώνονται σε ρούχα κι αντικείμενα.
Παρά το δαιδαλώδες στήσιμο αυτών των έργων, αυτό που τελικά κερδίζει ο θεατής είναι η απόλυτη ηρεμία και η ψυχικά ανάταση από τη γενική συμμετρία τους.
***
Όμως εκεί που έκανα τη βόλτα μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρέθηκα στη σελίδα του Γιώργου Νταλάρα όπου ο αγαπημένος τραγουδιστής καλωσόριζε το ντεμπούτο της κόρης του στο τραγούδι με τα εξής λόγια:
«Περήφανος προκατειλημμένα… Καλή αρχή, Γιωργιάννα! Μπράβο, Δημήτρη»!
Μπήκα στον πειρασμό να ακούσω το τραγούδι.
*Στα 3 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα που διαρκεί το «Would your ego hide behind?» ένιωσα κάτι μαγικό. Κάτι που είχα να το νιώσω από τότε που άκουσα για πρώτη φορά το «Bird on the wire» του Leonard Cohen: Αναμνήσεις, καθαρή σκέψη, συγκίνηση, τη δροσιά της θάλασσας, τα αρμυρίκια, το άρωμα από τα κρινάκια της άμμου, το απαλό αεράκι. Ένοιωσα τρυφερότητα, γαλήνη, νοιάξιμο για το σήμερα, ενδιαφέρον για το αύριο, μια μεγάλη αγκαλιά για τον συνάνθρωπο…
Όλα αυτά μέσα μόνο σε 3 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα.
*Μέσα σε αυτά τα 3 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα, στους στίχους και στις νότες του «Paramatman» είδα και πάλι τα χρώματα των ονειρικών ζωγραφικών έργων της Γεωργιάννας.
*Μετά από 3 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα κατάλαβα επίσης το συγκρατημένο «Περήφανος προκατειλημμένα»… με το οποίο ο Νταλάρας υποδέχτηκε την κόρη του στο χώρο του τραγουδιού. Αν δεν ήταν κόρη του σίγουρα θα υμνούσε το πρώτο της τραγούδι, όμως ως ευτυχής πατέρας περιορίστηκε σε ένα πολύ σεμνό καλωσόρισμα.
***
Το «Paramatman» είναι ένα αγγλόφωνο ποίημα, γραμμένο από τη Γεωργιάννα Νταλάρα. Το ερμήνευσε η ίδια. Το μελοποίησε ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Δημήτρης Μεζές από τη Θεσσαλονίκη.
Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Μάρκου Δεληβοριά και η επεξεργασία του videoclip του Θωμά Κατσικαδάκου.
***
«Paramatman»
A Poem by Georgianna Dalara
Music: Dimitris Mezes
Could one recognise your strength just by peeking at your hands?
Have you realized time bends?
Can you ever miss true friends?
Would your matrix make amends?
Are you scared of backward bends?
If you’ re not, come to my circus.
Rather, sorry:
Would you truthfully suspect that you’ re worthy of my friends?
Would I recognise your mission idly skimming through your words?
Here, confess,
and do sincerely,
have you hummed the songs of birds?
Real poets abound in beauty.
But are here to fuck your mind.
Could your hobby fit my duty?
Rather,
do you know you represent
just a median for mankind?
Would you candidly divulge
that you’ ve mostly been just blind?
Would your ego hide behind?
What does one do with one’s silence?
Bribe my god to feed your science.
Though he won’t –
and quite upfront.
Would your eyes admit your truth?
Have you grasped yet your own soul?
Paramatman is my name –
drink my blood while I chew cole.
Paramatman was your name –
but you wrote it with my hands.
Paramatman was the truth
so I’ ll lend you what you stole.
I’ ll forgive you though you’ re cold.
But I’ ll wonder ever after:
Will you wait until you’ re old?
Are you bold?
Or are you sold?
Time’s a myth –
guess you’ ve been told.
Life’s so simpler than you thought:
-Read your Rumi.
-Go to bed.
-Have Christ’s bread.
-Ignore the dead.
***
Direction, Photography: Markos Delivorias
Editing: Thomas Katsikadakos
