Του Παναγιώτη Μήλα
Στις 14 Φεβρουαρίου του 2019 είχα γράψει το παρακάτω κείμενο…
Αριστοτέλης Σαρρηκώστας. Αποτυπώνει την Ιστορία…
«Πάντα στις εφημερίδες καμαρώνω τη δουλειά των φωτορεπόρτερ. Τρέχουν όλο το 24ωρο και φέρνουν τις δικές τους ειδήσεις που δεν χρειάζονται 1.000 λέξεις για να τις γράψουν. Οι φωτορεπόρτερ αποτυπώνουν κάθε στιγμή της Ιστορίας. Έχουν το «Ζην επικινδύνως» μέσα στο DNA τους. Σκαρφαλώνουν για να έχουν την καλύτερη θέση. Στριμώχνονται μέσα στον κόσμο. Διεκδικούν την ιδανική εικόνα. Αντιμετωπίζουν – ανεξάρτητα από εποχή – και τα δακρυγόνα. Κινδυνεύουν. Δεν σταματούν. Στη συνέχεια στον σκοτεινό θάλαμο για τις τελευταίες λεπτομέρειες. Στο εμφανιστήριο της Ιστορίας από τους κορυφαίους και αγαπημένους ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας. 40 χρόνια στο πεζοδρόμιο. 40 χρόνια μέσα στο λεύκωμα «Ζην επικινδύνως».
***
Όμως πριν λίγες ημέρες πήρα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο ένα θέμα από το εξαιρετικό περιοδικό «ΦΩΤΟ today».
Ήταν μια συνέντευξη που έδωσε ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας στη συνάδελφο Ιωάννα Βασδέκη.
Τίτλος:
Αριστοτέλης Σαρρηκώστας: 40 Χρόνια Αυτόπτης Μάρτυρας
Στις 1990 λέξεις της συνέντευξης ο Σαρρηκώστας αποκαλύπτει το μυστικό της επιτυχίας του και χωρίς να έχει δασκαλίστικη διάθεση μάς δίνει ένα σπουδαίο μάθημα ζωής.
Η δημοσιογράφος Ιωάννα Βασδέκη με μία λέξη «κλειδί» καταφέρνει να …ξεκλειδώσει τον Σαρρηκώστα και να της περιγράψει μοναδικές ιστορίες για γεγονότα και πρόσωπα.
Ο φωτορεπόρτερ μιλάει για τη μοιραία νύχτα στο Πολυτεχνείο, το βίντεο του Ολλανδού οπερατέρ Άλμπερτ Κουράντ και την βράβευσή τους από τον Πρόεδρο τη Δημοκρατίας.
Με τρόμο περνά από το μυαλό του η δεκαετία των μαχών στη Μέση Ανατολή.
Περιγράφει την επίσκεψη των Beatles στην Αράχωβα, της Μπριζίτ Μπαρντό στη Μύκονο, της Hillary Clinton στους Δελφούς, του Πελέ στην Αθήνα αλλά και του Εγκέλαδου στη Μεγαλόπολη.
Θυμάται όλους τους μεγάλους πολιτικούς της ελληνικής ιστορίας των τελευταίων πενήντα ετών και εξηγεί πώς έμεινε αεικίνητος πάνω από 40 χρόνια στη φωτοειδησεογραφία. Διηγείται τις πολιτισμένες μονομαχίες στη Βουλή μεταξύ Καραμανλή και Παπανδρέου.
Φυσικά δεν ξεχνάει τον δάσκαλό του στο επάγγελμα, τον κορυφαίο Κλεισθένη Δασκαλάκο.
Δίνει «εικόνες» δυο αγαπημένων γυναικών: Της Μελίνας και της Νταϊάνας.
Από τη ζωή του δεν έλειψαν ούτε οι βασιλιάδες, ούτε οι αυτοκράτορες. Με τη μηχανή του αποτύπωσε τη Δήμητρα Λιάνη και το φιλί της νίκης στον Ανδρέα Παπαναδρέου έξω από το εκλογικό κέντρο.
Εξηγεί για ποιο λόγο στα ξενοδοχείο ζητούσε μεγάλο μπάνιο χωρίς παράθυρα και περιγράφει το περιεχόμενο που είχαν οι έξι βαλίτσες που κουβαλούσε όταν έβγαινε για ρεπορτάζ.
Δεν ξεχνάει να πει για τις αλλαγές που έγιναν τα χρόνια που πέρασαν στο φωτορεπορτάζ. Με πίκρα λέει ότι για το ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού μπορούσε να τραβήξει μόνο έξι φωτογραφίες ενώ σήμερα – στην ψηφιακή εποχή – μετά από κάθε αγώνα ο γιός του ο Πάρης έχει τραβήξει 1500 καρέ.
Δίνει συμβουλές στους σημερινούς φοιτητές φωτορεπορτάζ. Μιλάει για το Harvard, την Oxford και το …πεζοδρόμιο
Τέλος αφού αναφερθεί στα τρία αγόρια του προτείνει δυο γυναίκες – ηρωίδες που, αντί γι αυτόν, θα έπρεπε εκείνες να πάρουν το βραβείο από τον Πρόεδρο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ «ΚΛΙΚ» ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
