Όπου να κοιτάξουμε μέσα στο σπίτι μας, θα δούμε μια ολόκληρη γκάμα από έπιπλα. Θα βρούμε καναπέδες, καρέκλες, τραπέζια και τόσα άλλα. Μερικά έχουν μια μεγάλη ιστορία πίσω τους, άλλα είναι πιο πρόσφατες επινοήσεις. Όλη τους η ύπαρξη, η εφεύρεση του καθενός από αυτά, έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση και μιας ανάγκης του ανθρώπου.
Οι ανάγκες του ανθρώπου δεν είναι σταθερές στην Ιστορία, αλλά αλλάζουν και επεκτείνονται συνεχώς. Κάποτε στον άνθρωπο, έφτανε να εξασφαλίσει τον άρτο τον επιούσιο και ένα κάπως πιο προστατευμένο μέρος για να περάσει τη νύχτα μακριά από τον κίνδυνο των άγριων θηρίων. Σήμερα οι ανάγκες του περιλαμβάνουν, μέσα σύγχρονης επικοινωνίας, όπως τα τηλέφωνα κάθε τύπου και σύγχρονα μέσα μετακίνησης, μέσα που δεν μπορούσαν να βρίσκονται ούτε στη φαντασία ανθρώπων παλιότερων εποχών. Η εξέλιξη των αναγκών είναι αυτό που κινεί την ανθρώπινη κοινωνία, αλλάζει συνεχώς τον προσανατολισμό της παραγωγής. Η παραγωγή δεν είναι παρά μια μάχη με τη φύση, μια συνεχής εξέλιξη στη χρήση στοιχείων από τη φύση, έτσι έχουμε και συνέχεια νέα υλικά να κάνουν την εμφάνισή τους. Από τις χοντροκομμένες πέτρες που χρησιμοποιούνταν ως εργαλεία, στα σημερινά υπερυλικά! Αυτή η πορεία, εξελίσσει γενικά και την αίσθηση του ανθρώπου για το ωραίο, παρότι η αντίληψη αυτή μπορεί να παρουσιάζει μια σχετική ανεξαρτησία. Όλα αυτά αλλάζουν και το πώς βλέπουμε το σπίτι μας.
Το σπίτι ξεκινώντας ως ένας χώρος-καταφύγιο από εχθρικά ζώα και τα ακραία στοιχεία της φύσης, έχει σήμερα μεταβληθεί σε ένα χώρο που περνάμε πολλές ώρες και η αντίληψή μας για αυτό έχει αλλάξει. Το ίδιο έχει αλλάξει και η άποψή μας για το περιεχόμενο του σπιτιού, δηλαδή την επίπλωση.
Τα πρώτα έπιπλα τα συναντάμε στις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες που επιτυγχάνουν κάποιο υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού. Στην αρχαία Αίγυπτο κάνουν την εμφάνισή τους τα κρεβάτια, αρχικά ένα ξύλινο πλαίσιο με ιμάντες στη μέση που μπορούσαν να προστατεύσουν από σερνόμενα ζώα, που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα σε περιοχές κοντά στους τροπικούς. Ακολούθως εμφανίζονται θρόνοι και σκαμνιά. Οι θρόνοι προορίζονταν για άτομα της ανώτερης κάστας και είχαν ήδη διακόσμηση με ζωόμορφες μορφές, ενώ πολλές φορές ήταν επίχρυσα. Στις κοινωνίες της Μέσης Ανατολής είχαμε εμφάνιση μοτίβων που τα βρίσκουμε μέχρι και σήμερα στην επιπλοποιία. Στην αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο και τη Ρώμη κυριαρχεί το ανάκλιντρο, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τόσο για ξεκούραση τη μέρα, όσο και ως κρεβάτι τη νύχτα! Αναπτύσσονται τα πρώτα φορητά τραπέζια.
Τα ξύλο είναι το βασικό υλικό κατασκευής. Στο δυτικό Μεσαίωνα, το βασικό έπιπλο είναι το μπαούλο, που μπορεί να έχει ποικίλες χρήσεις, από αποθηκευτικός χώρος μέχρι τραπέζι και κάθισμα, εμφανίζονται και μεγαλύτεροι χώροι αποθήκευσης όπως οι ντουλάπες.
Πραγματική τομή στην ανάπτυξη της επιπλοποιίας, συμβαίνει στην αναγεννησιακή Ιταλία. Το στυλ γίνεται περίπλοκο και όλο το βάρος πέφτει στη μορφή, η οποία είναι στενά συνδεμένη με την αρχιτεκτονική αλλά και τις άλλες τέχνες της εποχής που μας έχουν δώσει καλλιτεχνικά αριστουργήματα. Η ιταλική επιπλοποιία επηρεάζει όλη την Ευρώπη για χρόνια. Ακόμα πιο πολυτελείς ρυθμοί εμφανίζονται στη Γαλλία. Μετά τη βιομηχανική επανάσταση εμφανίζονται δύο τάσεις. Η αναπαραγωγή κλασικών μοτίβων στα έπιπλα και η χρήση πιο μοντέρνων μορφών, που συνήθως έχουν να κάνουν και με τη χρήση άλλων από το ξύλο, υλικών. Οι τάσεις αυτές είναι κυρίαρχες και σήμερα.
