«Elizadeth», ανελέητη σάτιρα, απελευθέρωση και διασκέδαση με τον παράλογο χώρο του θεάτρου

***

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Ποιοι είναι αυτοί που κάποια βράδια στο Βοτανικό ενσαρκώνουν ήρωες φανταστικούς που σε κάνουν να λύνεσαι από τα γέλια; Και πόσο φανταστικοί είναι αυτοί οι ήρωες; Και ποιος πολύπλευρος και ευφάνταστος σκηνοθέτης τους σκηνοθέτησε; Είναι οι Σαράντος Γεωγλερής, Δήμητρα Κολλά, Παντελίτσα Λοΐζου, Πάνος Μπρατάκος, Γιώργος Σεϊταρίδης, Αλκμήνη Σταθάτου, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Τάσος Τζιβίσκος, Φωτεινή Τσακίρη και σκηνοθέτης τους ένας επινοητικός καλλιτέχνης και σεμνός εργάτης του θεάτρου, ο Δημήτρης Καρατζιάς.

Πρόκειται για τη διασκευή του «Βασιλικοί μετά τρούλου» του Χάρη Ρώμα. Το «Elizadeth», στον πολυχώρο Vault Theatre Plus, είναι μια θεότρελη κωμωδία και ταυτόχρονα ένα καυστικό και ειρωνικό σχόλιο πάνω στις σχέσεις των ηθοποιών και των συντελεστών μιας παράστασης, καθώς και στη ματαιοδοξία που επικρατεί στον κόσμο του θεάτρου.
Μια παράσταση που απευθύνεται σε κάθε κοινό, χωρίς ελιτίστικες διακρίσεις. Παράσταση με έμπνευση και καλπάζουσα φαντασία. Το κοινό δεν ζητάει το ρεαλισμό της καθημερινότητας αλλά το ανέφικτο, το διαφορετικό, το αντιφατικό. Πώς είναι δυνατόν να επιζητάς ένα ρεαλισμό που σε βυθίζει σε μια ασήμαντη πραγματικότητα, την οποία ήδη μπορεί να βιώνεις; Στο «Elizadeth», επί σκηνής δημιουργείται ένα φαντασιακό κλίμα ανελέητης σάτιρας, απελευθέρωσης και διασκέδασης, που σε παραπέμπει σ’ έναν αλλιώτικο, ακραία παράλογο κόσμο. Τα παρασκήνια της προετοιμασίας μιας παράστασης μπορεί να εξελιχθούν σ’ έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο και… νοσηρό χώρο. Οι πρόβες μοιάζουν με επαρχιώτικο πανηγύρι, οι ηθοποιοί είναι ένα μείγμα ματαιοδοξίας, κυνισμού και προκλητικότητας, που δεν ενδιαφέρονται καθόλου ούτε για την ηθική ούτε για τη σεμνότητα. Οι αναταραχές, οι συγκρούσεις, οι κακίες, οι διενέξεις, οι τρικλοποδιές, οι ανταγωνισμοί είναι σε ημερήσια διάταξη. Όλα αυτά παρουσιάζονται με τόσο κωμικό τρόπο στη σκηνή που πρέπει να είναι κανείς από σίδερο ή από πέτρα για να αντισταθεί και να μη γελάσει.
Κάποτε θεωρούσαν ότι όσο πιο μεγάλο είναι το ταλέντο των συντελεστών μιας παράστασης, τόσο πιο επίφοβο γινόταν το θέατρο. Ε, τότε αυτή η παράσταση είναι ένας μεγάλος και ολέθριος πειρασμός.

Μια γοητευτική ψυχαγωγία, πολύ επικίνδυνη. Διότι όλοι οι συντελεστές είναι απίστευτα ταλαντούχοι. Ο Δημήτρης Καρατζιάς που σκηνοθετεί με δαιμονικό ρυθμό την παράσταση. Η Φωτεινή Τσακίρη που υποδύεται την παρανοϊκή συγγραφέα με δύναμη, ένταση και φοβερό χιούμορ. Μια εξαιρετική και καλλιεργημένη ηθοποιός που φέρει εις πέρας με πλήρη επιτυχία ένα ρόλο κόντρα στην προσωπικότητά της. Οι Σαράντος Γεωγλερής, Παντελίτσα Λοΐζου, Πάνος Μπρατάκος, Αλκμήνη Σταθάτου, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Τάσος Τζιβίσκος είναι απολαυστικοί στους περίπλοκους ρόλους τους. Καλλιτέχνες με εκπληκτική σκηνική συμπεριφορά, κωμικότητα και φαντασία. Ο Γιώργος Σεϊταρίδης είναι ηθοποιός επιπέδου. Έχει θεατρικότητα, αμεσότητα, αντίληψη και γίνεται απευθείας αρεστός στο κοινό.

Η Δήμητρα Κολλά με ενθουσίασε. Σπάνια και συναρπαστική. Διαπρέπει στη σκηνή. Είναι αστείρευτη. Η κίνησή της, οι εκφράσεις της, η οξύνοιά της, η επινοητικότητά της, η επικοινωνία της με τους συμπαίχτες της και το κοινό δηλώνουν μια ανεξάντλητη κωμική φλέβα. Πιστεύω πως είναι μια γνήσια αριστοφανική ηθοποιός. Με έμπνευση η μουσική σύνθεση του Μάνου Αντωνιάδη και απόλυτα ταιριαστή η επιλογή των τραγουδιών. Λειτουργικά τα κοστούμια του Σίμου Παπαναστασόπουλου. Αφαιρετικά, λιτά και καλοφτιαγμένα τα σκηνικά της Δέσποινας Χαραλάμπους.

H υπόθεση

Αθήνα, 2015. Πέντε χρόνια μετά την έκρηξη της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και η ανεργία στον κλάδο των ηθοποιών έχει φτάσει στο 92%. Οι τηλεοπτικές σειρές έχουν αφανιστεί, το Εθνικό Θέατρο πέρασε στην κατοχή του ΙΚΕΑ, η Λυρική και το Κρατικό έγιναν σούπερ μάρκετ, οι πρωταγωνιστές του θεάτρου και της τηλεόρασης τώρα ψήνουν σουβλάκια, καθαρίζουν σκάλες, παίζουν κιθάρα και ακορντεόν στους δρόμους, πουλάνε λαχεία, προκειμένου να επιβιώσουν.
Κι ενώ το ένα θέατρο κλείνει μετά το άλλο κι ελάχιστοι θίασοι πια καταφέρνουν να ανεβάζουν παραστάσεις, ένας ηθοποιός καλείται να συγκεντρώσει μια ομάδα συναδέλφων του σε ένα μικρό θέατρο για να τους ανακοινώσει ότι θα ανέβει η «Μαρία Στούαρτ» του Σίλερ και αυτοί έχουν επιλεγεί για τη διανομή.
Μόνο που πρέπει να μαζέψει το κουράγιο του και να τους αποκαλύψει επίσης ότι το έργο θα ανέβει υπό τη μορφή αμφιλεγόμενου μιούζικαλ. Το διασκευάζει μάλιστα μια ανισόρροπη συγγραφέας, που οι πάντες απεχθάνονται και η οποία -άγνωστο προς το παρόν πώς- βρήκε ένα σύλλογο για να χρηματοδοτήσει την παράστασή της. Θα καταφέρει να τους πείσει να συμμετάσχουν στο «τερατούργημά» της και με ποιο τίμημα; Είναι η οικονομική κρίση, η πείνα και η ανέχεια αρκετή για να ξεπουληθούν σταδιοδρομίες, ήθη και αρχές;
Τι γίνεται όμως όταν και οι ηθοποιοί έχουν τα θέματά τους; Όταν ανεκδιήγητοι χαρακτήρες, προβληματικοί, με εθισμούς, απωθημένα και νευρώσεις καλούνται να υπηρετήσουν ένα ανεκδιήγητο έργο, σε ανεκδιήγητη χρονική περίοδο, με το χειρότερο σκηνοθέτη που κυκλοφορεί, σε ανεκδιήγητο θεατρικό χώρο, υποχρεώνονται λόγω κρίσης να ανεβάσουν ένα ανιστόρητο «ιστορικό» έργο μιας ανεκδιήγητης συγγραφέως; Και ποιοι είναι οι μυστηριώδεις χορηγοί που δεν φείδονται χρημάτων για να παρουσιαστεί το θεατρικό ανοσιούργημα;
Ετερόκλητα πρόσωπα εμφανίζονται επί σκηνής. Το καθένα με τα κουσούρια του. Πάνω από όλα όμως προεξάρχουν οι παιδικές αρρώστιες των θεατρίνων. Μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετισμοί, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη.
Οι θεατές παρακολουθούν τη δημιουργία της ιδιότυπης παράστασης από την αρχή μέχρι το τέλος της, μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες που μπορεί κανείς να φανταστεί. Όλα αυτά με απίθανο γέλιο, καταιγιστικούς ρυθμούς, τρελές εξελίξεις και ανατροπές.
«Oποιαδήποτε τρανταχτή ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική!», επισημαίνεται στο πρόγραμμα της παράστασης. Γεγονός που, για ευνόητους λόγους, έχει τη σημασία του.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά τη σεζόν 2007-08 με τίτλο «Βασιλικοί μετά Τρούλου» στο θέατρο «Μπροντγουέι» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μυριανθόπουλου με τους Μαρία Γεωργιάδου, Ζωζώ Ζάρπα, Δημήτρη Καρατζιά, Χριστίνα Λοΐζου, Φωτεινή Ντεμίρη, Χάρη Ρώμα, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Φανή Σπανού, Πρόδρομο Τοσουνίδη, Ευτυχία Φαναριώτη.
Με τη σημερινή της μορφή η παράσταση ανέβηκε τη σεζόν 2010-11, με τίτλο «Elizadeth», στο θέατρο «Ράγες» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, με τους Πολυξένη Σάββα, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Αναστάση Κολοβό, Δήμητρα Κολλά, Δημήτρη Καρατζιά, Μελίνα Κυριακοπούλου, Τάσο Τζιβίσκο, Αλκμήνη Σταθάτου και Αλέξανδρο Παρίση.

Ηθοποιοί

Σαράντος Γεωγλερής, Δήμητρα Κολλά, Παντελίτσα Λοΐζου, Πάνος Μπρατάκος, Γιώργος Σεϊταρίδης, Αλκμήνη Σταθάτου, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Τάσος Τζιβίσκος, Φωτεινή Τσακίρη

Συντελεστές

Συγγραφέας: Χάρης Ρώμας
Διασκευή κειμένου – σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθανασία Κούσουλα
Μουσική σύνθεση – διασκευές τραγουδιών: Μάνος Αντωνιάδης
Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Μπρατάκος
Σκηνικά – αφίσα – φωτογραφίες: Δέσποινα Χαραλάμπους
Επιμέλεια κοστουμιών: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Επιμέλεια κίνησης – χορογραφίες: Βιβή Ρωμανά
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας.
Παραγωγή – Video παράστασης: Γιώργος Κωμάκης – Χρήστος Κοντέος

Πληροφορίες

Πού: Πολυχώρος Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Βοτανικός (τηλ. 213 0356472)
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 40 λεπτά