Του Παναγιώτη Μήλα
«Τι μου φέρατε … αυτόν τον μπαρμπα-Γιώργο»;
Με αυτή την ερώτηση απάντησε ο Φιλοποίμην Φίνος στην πρόταση του Νίκου Τσιφόρου να παίξει και η Ειρήνη Παπά στην ταινία του «Χαμένοι άγγελοι» το 1948.
Τελικά η 22χρονη Ειρήνη συμμετείχε και σε αυτή την ταινία αλλά και στην επόμενη, το 1951, τη «Νεκρή πολιτεία» σε σκηνοθεσία του Φρίξου Ηλιάδη.
Την παραπάνω – λανθασμένη όπως αποδείχθηκε – εκτίμησή του, την υπενθύμισε ως αστείο πλέον ο Φίνος στον Μιχάλη Κακογιάννη και το 1958, όταν ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τη «Φίνος Φιλμ» στην ταινία «Τελευταίο ψέμα» με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη.
«Παρόμοιους χαρακτηρισμούς είχε κάνει ο Φιλοποίμην για αρκετούς ηθοποιούς οι οποίοι στη συνέχεια και δούλεψαν μαζί του, και διέπρεψαν. Όσα είπε για την Ειρήνη ασφαλώς και δεν με επηρέασαν. Το αντίθετο μάλιστα».
Αυτά μου είχε πει ο Μιχάλης Κακογιάννης τον Μάιο του 2010 σε συνέντευξη που μού έδωσε για τη «Ναυτεμπορική».
Η δεύτερη συνεργασία του Κακογιάννη με τη «Φίνος» έγινε το 1962. Αυτή τη φορά όμως με την Ειρήνη Παπά, στην ταινία «Ηλέκτρα». Ήδη η Παπά από το 1952 μέχρι και το 1958 αφού είχε κάνει τα πρώτα της βήματα στη διεθνή της καριέρα γύρισε στην Ελλάδα για χάρη του Κακογιάννη.
«Για χάρη μου η Ειρήνη δεν είπε “όχι” όταν της ζήτησα να κόψει τα μαλλιά της. Δεν δίστασε να αλλάξει εντελώς την εμφάνισή της. Μου είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Θυμίζω ότι μαζί μου οι τρεις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε διεκδίκησαν Όσκαρ. Η “Ηλέκτρα” το 1962, ο “Ζορμπάς” το 1964 και η “Ιφιγένεια” το 1977. Ενώ το 1977 οι “Τρωάδες” πήραν το βραβείο του Διεθνούς Οργανισμού Ειρήνης».
Και συνεχίζοντας ο Κακογιάννης μου είπε: «Ακόμα και στην Επίδαυρο η Ειρήνη κέρδισε το κοινό το 1983 με την “Ηλέκτρα”. Καλλιτεχνικά ένιωσα τότε περισσότερη ικανοποίηση και από τις «Τρωάδες» το 1996 με τη Ζωή Λάσκαρη, και από τη “Λυσιστράτη” στη Μικρή Επίδαυρο, με τη Μάγια Μόργκενστερν, το 2005».
Κλείνοντας τη συνέντευξη ρώτησα τον Μιχάλη Κακογιάννη για τις γυναίκες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του.
Χωρίς δεύτερη σκέψη μου μίλησε για τη μητέρα του Αγγελική και τις αδελφές του Στέλλα και Γιαννούλα. Επίσης αναφέρθηκε με τα πιο θερμά λόγια στις άμεσες συνεργάτιδές του, την Ελένη, την Emily και την κυρία Φωτεινή. Όμως…
«Όμως, τρεις γυναίκες σημάδεψαν την επαγγελματική μου πορεία:
-Η Έλλη Λαμπέτη το 1954 στο «Κυριακάτικο ξύπνημα». Το 1956 στο «Κορίτσι με τα μαύρα», το 1958 στο «Τελευταίο ψέμα» και το 1961 στο «Χαμένο κορμί».
-Οπωσδήποτε η Μελίνα Μερκούρη το 1955 στη «Στέλλα» και
-Ασφαλώς η Ειρήνη Παπά.
*Η πρώτη, ήταν ένα τρυφερό και ερωτικό πλάσμα.
*Η δεύτερη, δυναμική και σαρωτική σε κάθε της ενέργεια.
*Η Ειρήνη με ενέπνεε. Η Ειρήνη είναι δημιουργός. Τρανή απόδειξη το κορυφαίο έργο της «Το Σχολείο της Αθήνας – Ειρήνη Παπά». Μόνο αυτή η γυναίκα ξέρει να ανοίγει δρόμους σε όσους θέλουν να την ακολουθήσουν. Γι’ αυτό την ευχαριστώ».
