7.1 C
Athens
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025

Δώρα Θωμοπούλου: Η πολιτεία απαξιώνει τον πολιτισμό και τον καλλιτέχνη, υποβιβάζοντάς τον…

Συνέντευξη στην Ειρήνη Αϊβαλιώτου

Όπως είχα γράψει, με είχε εντυπωσιάσει το 2016 η Δώρα Θωμοπούλου με τη δυναμική και ουσιαστική δουλειά της στους δύο ρόλους της στην παράσταση «La Cocinera» (Η Μαγείρισσα), στο «Αγγέλων Βήμα», σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου.

Από τότε πάντα την παρακολουθούσα με ενδιαφέρον μιας και η Δώρα, το κορίτσι από την Άνδρο, έχει στο DNA του πολλά στοιχεία από τη νησί της.

Συνδυάζει εποικοδομητικά την παράδοση με την πρόοδο. Αντιμετωπίζει με επιτυχία την τρικυμία. Δεν τη λυγίζουν τα μποφόρ ενώ παράλληλα ξέρει να εξασφαλίζει γαλήνη, απανεμιά και ασφάλεια στους συνεργάτες και στους μαθητές της.
Φέτος, με τη δική της «Ομάδα Θεάτρου La strada» και τη συνεργάτιδά της Βίκυ Θαλασσινού, παρουσιάζουν το έργο «Το κουτί», σε σκηνοθεσία της Ιωάννας Ρούσσου, στον Τεχνοχώρο «Fabrica».

Με αυτή την αφορμή είχα τη χαρά να συνομιλήσω μαζί της,

Ας δούμε ποιες είναι οι απόψεις της για το συγκεκριμένο έργο, για τον πολιτισμό και τις παθογένειες που υπάρχουν στο χώρο του αλλά και τα σχέδιά της για το καλοκαίρι που έρχεται.

ΔΩΡΑ, θα ήθελα να μου πεις μια αγαπημένη ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;

*Θυμάμαι έντονα την πρώτη μου κοπάνα από το σχολείο, στην Α’ Δημοτικού. Μια μέρα η δασκάλα μας έλειπε, στη θέση της εμφανίστηκε μια άλλη που δεν τη συμπάθησα, πήρα την τσάντα μου και έφυγα, ενώ περιπλανιόμουν για ώρες στα στενά της Χώρας στην Άνδρο. Τώρα, ανατρέχοντας, φαντάζομαι τον πανικό που είχα προκαλέσει στους άλλους.

ΓΙΑΤΙ αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο;

*Αγαπώ το θέατρο από παιδί. Από πάντα με φανταζόμουν πάνω σε μια σκηνή. Ήθελα να μπορώ να ζήσω χιλιάδες ζωές σε μία.

ΠΟΙΑ ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολούθησες στη ζωή σου;

*Ήταν η παράσταση της Ξένιας Καλογεροπούλου στο θέατρο «Πόρτα», ο «Μορμόλης». Ακόμη θυμάμαι τα έντονα συναισθήματα και τη μαγεία που μου προκάλεσε. Νομίζω πως όταν τελείωσε η παράσταση δεν ήθελα να φύγουμε από το θέατρο.

ΠΟΙΟΙ υπήρξαν οι αγαπημένοι σου δάσκαλοι;

*Ήταν πολλοί. Κρατώ στη μνήμη μου τον αγαπημένο φίλο, δάσκαλο και σκηνοθέτη Χρήστο Τσάγκα που ήταν πολύ σημαντικός για μένα, και τον Σοτιγκί Κουγιατέ [Sotigui Kouyate], πρωταγωνιστή του Πίτερ Μπρουκ. Έμαθα πολλά και από τους δύο. Δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας, όμως για μένα είναι πάντα παρόντες.

ΣΤΟ ημερολόγιό σου ποια μέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;

*Το βάπτισμά μου στη σκηνή, στο θέατρο «Ελεύθερη Έκφραση», στο έργο «Η θυσία του Αβραάμ» του Βιτσέντζου Κορνάρου σε σκηνοθεσία του αγαπημένου Ιάκωβου Ψαρρά.

ΤΙ ΡΟΛΟ μπορεί να παίξουν στη ζωή μας ένα τρανζίστορ, δύο γυναίκες και μια χωματερή;

*Στη ζωή αυτών των δύο γυναικών που ερμηνεύουμε, ένα τρανζίστορ παίρνει τη θέση του «Κουτιού» από το Μύθο της Πανδώρας και ανασύρει, κάθε φορά που το ανοίγουν ή ανοίγει από μόνο του, σπαράγματα ιστορίας, ντοκουμέντα και άλλες συμφορές από το σύγχρονο γίγνεσθαι. Αυτές οι δύο γυναίκες, είναι πλάσματα άχρονα και αλλόκοτα, closhards, που «διασκεδάζουν» τις δυστυχίες της ανθρώπινης ύπαρξης σε έναν παράλογο κόσμο, με χιούμορ και στωικότητα.

Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ τι πρόσημο μπορεί να έχει στην καθημερινότητά μας;

*Ο κακός εννοούμενος ανταγωνισμός έχει αρνητικό πρόσημο και δυστυχώς κυριαρχεί στην εποχή μας, δημιουργώντας μας αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις για τους γύρω μας, τις ζωές τους και τις επιτυχίες του καθενός. Μακάρι να μπορούσαμε να τον βγάλουμε από την καθημερινότητά μας.

ΠΟΙΟ είναι το αποτύπωμα που σου έχει αφήσει «Το κουτί»;

*Στο «Κουτί», εμείς, με αφορμή το Μύθο της Πανδώρας, ακροβατούμε ανάμεσα σε ιστορικά γεγονότα, αληθινές ιστορίες αλλά και αποκυήματα φαντασίας, θίγοντας θέματα που σχετίζονται με το μίσος, την κακία, τη βία, τον πόλεμο, τη δυστυχία, τη μοναξιά, τη συκοφαντία, το ψέμα, τα γηρατειά και τις ασθένειες, προσμένοντας πάντα την ελπίδα να φανεί. “Το Κουτί” κλείνει με μια αισιόδοξη ματιά, φωτίζοντας την ελπίδα, που ρίχνει φως στην πορεία μας.

Η ΕΛΠΙΔΑ και η προσμονή για το καλύτερο ρίχνουν φως στο δρόμο μας;

*Η ελπίδα είναι αυτή που μας κρατάει ζωντανούς, ρίχνει φως στο δρόμο μας και πυροδοτεί τα όνειρά μας. Η αίσθηση πως όλα θα πάνε καλά μας δίνει κουράγιο και πίστη να αντέχουμε τις δυσκολίες, να ξεκινάμε από την αρχή, να συνεχίζουμε…

ΠΟΣΟ λυτρωτική είναι η ανάγκη για το δικό μας χώρο;

*Η αίσθηση της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης είναι πάντα λυτρωτική. Όλοι μας έχουμε ανάγκη το δικό μας χώρο για να εκφραστούμε, να αναστοχαστούμε, να κρατήσουμε την ιδιωτικότητά μας.

Ο,ΤΙ εκτυλίσσεται στα μάτια των θεατών θα μπορούσε να είναι η παράσταση ενός παράξενου τσίρκου;

*Ερμηνεύουμε δύο πλάσματα άχρονα και αλλόκοτα που θα μπορούσαν να είναι δύο ηρωίδες του Ιονέσκο ή του Μπέκετ, ή δύο κλόουν σε ένα φανταστικό τσίρκο ή δύο άστεγες σε μια μεγαλούπολη. Οι δύο ηρωίδες πορεύονται μαζί στη ζωή, μένοντας πάντα εγκλωβισμένες στο χώρο – μη χώρο, όπου βρίσκονται, γιατί δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Αυτός ο χώρος θα μπορούσε να είναι μια μικρογραφία του παράλογου κόσμου μας.

ΠΟΣΟ εύκολο είναι να ξεφύγουμε από τα αόρατα σύνορα;

*Είναι πολύ δύσκολο. Γιατί αυτά τα αόρατα σύνορα, αυτούς τους φραγμούς, τα εμπόδια, τα βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Και το πιο δύσκολο πράγμα είναι να ξεφύγουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό.

ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ να βρεις στο δικό σου «Κουτί της Πανδώρας»;

*Περιμένω και ‘γω, τι άλλο; Την ελπίδα φυσικά!!! Και τη δύναμη να συνεχίσω να ονειρεύομαι και να ενθουσιάζομαι, όπως κάνουν τα παιδιά, κλείνοντας τα μάτια στην ασχήμια και τη δυστυχία που μας περιβάλει.

ΤΙ ΘΑ ήθελες να σχολιάσεις για την καλλιτεχνική δημιουργικότητα σήμερα στην Ελλάδα;

*Οι Έλληνες δημιουργοί είναι πολλοί και αξιόλογοι, όταν τους δίνεται η ευκαιρία και το επιτρέπουν οι συνθήκες να δημιουργήσουν. Δεν είναι εύκολο πράγμα να παραμένει κανείς δημιουργικός στην Ελλάδα του σήμερα. Η ίδια η πολιτεία απαξιώνει τον πολιτισμό και τον καλλιτέχνη, υποβιβάζοντας τον καλλιτεχνικά, μισθολογικά και ακαδημαϊκά. Σήμερα ο καλλιτέχνης αντιμετωπίζεται περίπου ως χομπίστας. Επομένως χρειάζεται μεγάλο πάθος, προσπάθεια και πείσμα για να είναι κάποιος ενεργός καλλιτεχνικά σήμερα.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ μπορεί να θεωρηθεί και μέσο θεραπείας και λύτρωσης για τον άνθρωπο;

*Ναι το θέατρο μπορεί να δώσει λύτρωση, αυτοθεραπεία και ανακούφιση. Μπορεί να μη γίνεται να αλλάξει τις συνθήκες της ζωής μας, αλλά μπορεί να φωτίσει την ψυχή μας με την καθαρτική και παρηγορητική του δύναμη.

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ καλλιτέχνης οφείλει να είναι πολιτικοποιημένος, κατά τη γνώμη σου, ή όχι;

*Ναι ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι πολιτικοποιημένος, εφόσον ανήκει σε ένα κοινωνικό σύνολο που οι πράξεις του είναι πολιτικές. Η απολιτίκ στάση δεν μας έχει βοηθήσει πολύ ως κοινωνία. Οφείλουμε όλοι να συμμετέχουμε και να διεκδικούμε το καλύτερο.

ΠΟΙΟ είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

*Δεν μπορώ να διαλέξω ένα ανάμεσα στα πολλά που αγαπώ…

ΥΠΑΡΧΟΥΝ προσωπικότητες που θαυμάζεις;

*Υπάρχουν πολλές προσωπικότητες που μπορεί να θαυμάσει κανείς. Περισσότερο πια νομίζω πως θαυμάζω τους αφανείς ήρωες, πίσω από τις μεγάλες προσωπικότητες που όλοι γνωρίζουμε, που είναι πάντα στο πλευρό τους, να στηρίξουν το όραμα ή μια μεγάλη ιδέα.

ΜΕ ΤΙ θυμώνεις και με τι γελάς;

*Θυμώνω με την κακία, το κόμπλεξ, την εμπάθεια και την αγένεια. Γελάω με τις ερωτήσεις και τις απορίες των μικρών μου μαθητών που κάθε μέρα με εκπλήσσουν.

ΤΙ ζηλεύεις και τι λατρεύεις;

*Ζηλεύω τους ανέμελους ανθρώπους που ζουν χωρίς άγχος και σκοτούρες και λατρεύω να βλέπω ανθρώπους χαρούμενους και ερωτευμένους.

ΠΟΙΑ είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

*Με την ομάδα μου, την «Ομάδα Θεάτρου La strada» και τη συνεργάτιδά μου Βίκυ Θαλασσινού, συνεχίζουμε τις παραστάσεις μας, που απευθύνονται σε παιδιά και ταξιδεύουν στα σχολεία. Έχουμε στείλει τις προτάσεις μας στο πρόγραμμα «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» για το καλοκαίρι και προετοιμάζουμε τις παραστάσεις μας για την επόμενη σεζόν. Έχουμε προγραμματίσει παραστάσεις γνωστών ή λαϊκών παραμυθιών, κουκλοθεάτρου και δρώμενων με παραδοσιακά ήθη και έθιμα από όλη την Ελλάδα για τα Χριστούγεννα και τις Απόκριες. Παράλληλα συνεχίζω να διδάσκω το μάθημα της θεατρικής αγωγής. Φέτος είναι ή πρώτη μου χρονιά στην ειδική εκπαίδευση.

ΤΕΛΟΣ, Δώρα, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;

*Αγαπώ τα ζώα, χωρίς να είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη μαζί τους. Δεν συμβιώνω με κάποιο ζωάκι. Οι περισσότεροι φίλοι μου, όμως έχουν ζωάκια, οπότε βρίσκονται με κάποιο τρόπο στην καθημερινότητά μου.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ γι’ αυτή τη συνομιλία.

*Κι εγώ ευχαριστώ το Catisart για τη φιλοξενία.

«Το Κουτί» …κρύβει ένα τρανζίστορ, δύο γυναίκες, μια χωματερή και τη ζωή

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -