Tης Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Η υψηλή τέχνη είναι συχνά μια πολύ εύθραυστη κατάσταση. Για κάποιους το λυρικό τραγούδι είναι γοητευτικό και αισθαντικό, αλλά για πολλούς Έλληνες θεατές είναι μια δύσκολη συνθήκη, καθότι το βρίσκουν ανιαρό και πληκτικό. Εν τούτοις στις συναυλίες της σοπράνο Αθηνάς Δημητρακοπούλου ξεχνάς τα πάντα. Η ονειρική φωνή της σε παρασύρει, δεν σε ενδιαφέρει αν το κάθισμά σου είναι άβολο ή αν ο διπλανός σου έχει γρίπη. Η ερμηνεία της είναι ένα μείγμα δέους και οικειότητας. Όπως μας λέει, η σχέση της με τη μουσική και το τραγούδι ήταν ανέκαθεν μονόδρομος. Την αίσθηση του δέους την ένιωσε κι αυτή όταν -παιδί ακόμα- άκουσε ένα μαδριγάλι από μια τετράφωνη χορωδία. Τότε πλησίασε αμέσως τον μαέστρο και ζήτησε να μπει στη χορωδία. Πρώτη φορά πέρασε την πόρτα του ωδείου, όταν την πήγε επιμένοντας η καλύτερή της φίλη. Έκτοτε αφιέρωσε τον εαυτό της στη μουσική -σωματικά, πνευματικά και συναισθηματικά. Το τραγούδι το αγαπά και το υπηρετεί με όλη της την καρδιά. Μέσα από το τραγούδι, μπορεί να δίνει ελπίδα στους ανθρώπους, να τους βοηθά να αισθάνονται αισιόδοξοι και να βρίσκουν τη δύναμη και τα καλά πράγματα που έχουν μέσα τους. Γιατί αυτό είναι που κάνει η μουσική. Αυτό είναι που δημιουργεί όταν τραγουδάει η Αθηνά Δημητρακοπούλου. Σαν να σταματάει να κυλάει η ζωή. Ξεχνάς τα καθημερινά προβλήματα, συνδέεσαι με την τέχνη και νιώθεις σαν να ζεις μία στιγμή μέσα στην αιωνιότητα. Ταυτίζεσαι μαζί της, θυμώνεις, ερωτεύεσαι, συμπάσχεις. Όποτε κι αν την παρακολουθώ, σε όποια παράσταση κι αν είναι, αποσπά θερμότατο χειροκρότημα από το κοινό. Είναι μια μαγική παρουσία, γεμάτη πάθος και ρομαντισμό. Η φωνή της συνδυάζει στιβαρότητα και λυρισμό, έκταση και τεχνική. Η υποκριτική της είναι υψηλότατης στάθμης. Η προσωπικότητά της αποτελεί το πρότυπο της λυρικής καλλιτέχνιδας, τόσο με το τραγούδι όσο και με την εν γένει συμπεριφορά της. Η μόρφωσή της στηρίζεται σε γερές βάσεις. Έχει κάνει από μαθήματα κινησιολογίας, υποκριτικής, ψυχολογίας μέχρι ξένες γλώσσες και σεμινάρια με τον Θόδωρο Τερζόπουλο, την ομάδα Complicite αλλά και τη Montserrat Caballé. Συνολικά αποπνέει μια υγιή αυτοπεποίθηση με πνευματικότητα και μια σπάνια γλυκύτητα και ευγένεια. Με τη μοναδική φίνα σωματικότητά της -ένας πραγματικός χορός χεριών και δαχτύλων είναι οι κινήσεις της- η κάθε της εμφάνιση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας ύμνος στην τέχνη, δοσμένος με τρυφερότητα και πραγματισμό. Κάθε ερμηνεία την υπερασπίζεται με ανεπιτήδευτο αυθορμητισμό, όπως ορίζει το μεγαλείο της απλότητας και της φυσικότητας. Όπως όταν έπαιξε το καλοκαίρι στη «Λυσιστράτη» του Μιχαήλ Μαρμαρινού στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, όπως όταν συμμετείχε στην παράσταση «Πελοποννησιακός Πόλεμος – Θουκυδίδη» της Ρούλας Πατεράκη στη Μικρή Επίδαυρο, όπως όταν την είχα πρωτοδεί σε ένα μοντέρνο μιούζικαλ στο «Faust». Πρόσφατα, έδωσε πνοή με το ζεστό και εκφραστικό της ηχόχρωμα στα τραγούδια του Θανάση Δρίτσα, σε μια θαυμάσια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Θεοχαράκη. Το κατάμεστο ακροατήριο ενθουσιάστηκε με την ευαισθησία της, την ποιότητά της και την επιμέλεια που έδειξε στην απόδοση των λεπτομερών αποχρώσεων του ποιητικού κύκλου «Στην άκρη των παραμυθιών». Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο catisart.gr, η Αθηνά μιλά με εμβρίθεια και καλλιέργεια, ευγένεια και διορατικότητα για πολλά θέματα της ζωής και της τέχνης. Για τη μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα, για την όπερα, για τα όνειρά της αλλά και για τον Άρη, το τσοπανόσκυλο που διάλεξε να ζήσει κοντά της, όταν εγκαταστάθηκε στην πόρτα της. Ένα τσοπανόσκυλο με διαίσθηση…
Διαβάστε τη.
* Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Οι ρίζες του πατέρα μου είναι από την Κωνσταντινούπολη και οι ρίζες της μητέρας μου από την Κεφαλονιά και την Κύπρο. Θυμάμαι τα καλοκαίρια πολύ παιχνίδι με τη θάλασσα, παιχνίδια με τα χώματα και το σπίτι μας πάντα γεμάτο κόσμο! Επίσης πολλά ταξίδια! Στον πατέρα μου άρεσαν πολύ τα ταξίδια και ταξιδεύαμε με το αυτοκίνητο κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα; Όπερα και κλασική μουσική ή και άλλου είδους μουσική;
* Η γιαγιά που γνώρισα ήταν από την Κεφαλονιά και τραγουδούσε πολύ! Και η μητέρα μου επίσης. Στο σπίτι ακούγαμε τα πάντα! Κλασική μουσική, ελληνικά τραγούδια, ξένα, παραδοσιακά… Θυμάμαι πολύ έντονα τον πατέρα μου πολλά κυριακάτικα πρωινά, που δεν πήγαινε στη δουλειά, να βάζει δυνατά μουσική και να μας ακούει όλη η γειτονιά! Του άρεσαν πολύ ενορχηστρώσεις του Paul Mauriat και όταν ενθουσιαζόταν με τις μουσικές που άκουγε, μετάτρεπε το τραπέζι σε ντραμς και τα κινέζικα ξυλάκια (chopstiks) σε μπαγκέτες. Θυμάμαι επίσης κάποτε έτυχε να βρεθώ σε μια πρόβα από μια τετράφωνη νεανική χορωδία. Τραγουδούσαν ένα μαδριγάλι, δεν θυμάμαι ποιο… Δεν μπορούσα να κάνω βήμα, ήταν κάτι αγγελικό, κάτι που ερχόταν από άλλο σύμπαν. Είπα πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνω οπωσδήποτε. Είναι αναγκαίο. Πήγα, βρήκα το μαέστρο. Μπήκα και εγώ στη χορωδία.
Πότε έκανες την πρώτη σου εμφάνιση στη σκηνή;
* Ξεκίνησε από το δημοτικό σχολείο που μου έδιναν να τραγουδήσω τραγούδια σε γιορτές και επετείους. Επίσημα η πρώτη φορά, ήταν όταν τραγούδησα με τη μεγάλη ορχήστρα της Νέας Ιωνίας, σε ένα αφιέρωμα για τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη. Θυμάμαι, ότι ένιωθα μεγάλη συγκίνηση όταν τραγουδούσα το Μαουτχάουζεν με τον συνθέτη να κάθεται στη πρώτη σειρά απέναντί μου.
Τι ονειρευόσουν όταν ξεκίνησες το τραγούδι και την υποκριτική; Πόσα από τα όνειρά σου έχουν σήμερα πραγματοποιηθεί;
* Να σας πω ότι λίγο τυχαία ξεκίνησα να σπουδάζω όπερα. Μάλιστα η καλύτερή μου φίλη από το σχολείο με πήγε στο ωδείο. Εγώ δεν τολμούσα. Φοβόμουν πολύ. Στην αρχή αποφάσισα να γραφτώ σε όλα τα είδη τραγουδιού που είχε το ωδείο. Όπερα, έντεχνο, βυζαντινό… Μετά κατάλαβα πως είναι διαφορετικές οι τεχνικές και καλύτερα να άρχιζα με το κλασικό τραγούδι που γυμνάζει τη φωνή πιο ολοκληρωμένα. Η υποκριτική ήταν παράλληλη επιθυμία, όμως δεν είχα την οικονομική ευχέρεια να κάνω τις σπουδές το ίδιο χρονικό διάστημα. Έτσι ξεκίνησα τις σπουδές στο θέατρο, αφού πρώτα ολοκλήρωσα τις σπουδές στο τραγούδι.
Τι σημαίνει για σένα ο Μιχαήλ Μαρμαρινός; Πώς σου δόθηκε ο ρόλος ανάμεσα σε άλλες σημαντικές ηθοποιούς στη «Λυσιστράτη», την οποία σκηνοθέτησε;
* Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός αποτελεί έμπνευση ζωής. Σε φέρνει αντιμέτωπο με τη βαθύτερη αλήθεια σου! Σου χαρίζει τα φτερά να ελευθερωθείς, να σε γνωρίσεις. Είναι ένας εξαιρετικός οδηγός και ένας πολύ διεισδυτικός εκπαιδευτικός με βαθύτατη αντίληψη. Σου δίνει το φιλικό χτύπημα στην πλάτη και σου λέει σε εμπιστεύομαι… δοκίμασε! «Μην περιμένετε από μένα να ακούσετε θα κάνεις αυτό ή εκείνο… Διηγηθείτε μου την ιστορία» μας έλεγε. Στην αρχή αυτή η ελευθερία με τρόμαξε… Αυτή η απλότητα της ελευθερίας σε γυρίζει πίσω από τον εαυτό σου για να σε επαναπροσδιορίσεις. Όμως πόσο πολύ βοηθάει στο να είσαι περισσότερο υπεύθυνος και δημιουργικός. Αυτό που δημιουργήσαμε ήταν μια παράσταση με λεπτότητα, πνεύμα και χιούμορ που έφερε μια νέα πρόταση για το πώς μπορεί να παρουσιάζονται τα έργα του Αριστοφάνη. Αισθάνομαι πολύ τυχερή για όλα όσα μοιράστηκε μαζί μας και για τις άγνωστες πλευρές μας που μας βοήθησε να ανακαλύψουμε. Ένας άνθρωπος με βαθύ σεβασμό για τη δημιουργικότητα και τον κόσμο που κάθε ηθοποιός με τον οποίο συνεργάζεται φέρει! Νιώθεις ότι αγαπάει τον κάθε συνεργάτη του. Σε αυτό το πλαίσιο, θέλεις να προσφέρεις το καλύτερό σου σε εκείνον, ως αντάλλαγμα για την ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης και υποστήριξης που σου προσφέρει όταν δουλεύεις μαζί του. Θυμάμαι την πρώτη φορά της συνάντησής του με όλο το θίασο μας αγκάλιασε έναν έναν και μας καλωσόρισε. Ακόμα και αυτή η ανταλλαγή της αγκαλιάς, είναι επικοινωνία και προσφορά! Όσα προέκυψαν στην παράσταση και όσα καταλήξαμε να αναλάβουμε στο ρόλο μας, ήταν αποτέλεσμα των προβών και της προετοιμασίας μας. Τι υπέροχο να μαθαίνεις πώς να ανακαλύπτεις τη λεπτότητα των ανθρώπων… Τις λεπτές γραμμές που καθορίζουν την ιστορία, την αλήθεια, τα όνειρα και τις ελευθερίες που τους συνθέτουν… Τι πλούτος αυτές οι πρόβες! Κάθε μέρα ανοιγόταν ένα καινούργιο σύμπαν. Ερχόμουν στις πρόβες με τέτοια λαχτάρα! Τι καινούργιο θα αποκαλυφθεί σήμερα; Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη στη ζωή για αυτή τη συγκυρία να συναντηθούμε όλοι σε αυτή την παράσταση! Τους όμορφους ανθρώπους που γνώρισα και που είχα την τύχη να συνεργάζομαι καθημερινά!
Υπάρχουν σήμερα Λυσιστράτες;
* Λυσιστράτη είναι η μάνα που ενώ δεν ξέρει κολύμπι μπαίνει μαζί με τα παιδιά της σε μια βάρκα που ξέρει ότι θα βουλιάξει για να τα σώσει από έναν πόλεμο. Λυσιστράτη είναι η γυναίκα που διεκδικεί ίσες ευκαιρίες στην εργασία, την εκπαίδευση, τη διανόηση, την εξέλιξη. Λυσιστράτη είναι η γυναίκα που αρνείται τη διαφθορά και τη βρώμικη πολιτική. Λυσιστράτη είναι η γυναίκα που αρνείται να αποτελεί αντικείμενο σεξισμού, αρνείται τη βία και την κακοποίησή της. Λυσιστράτη είναι η γυναίκα που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρνείται τον ρατσισμό, γιατί έχει τη διάκριση και την ανωτερότητα να αντιλαμβάνεται ακόμα και την αξία του ανθρώπου που δεν γνωρίζει. Διότι αντιλαμβάνεται το κάλλος του πολιτισμού, το κάλλος της ζωής! Λυσιστράτη είναι η γυναίκα που γεννά, που δημιουργεί, που ενώνει, που έχει ιδανικά και που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια. Εσείς τι λέτε; Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε; Εσείς βλέπετε να υπάρχουν Λυσιστράτες σήμερα;
Πώς ένιωσες όταν πάτησες στην ορχήστρα της Επιδαύρου;
* Ό, τι και να σας πω είναι λίγο μπροστά σε αυτή τη συγκίνηση. Ήταν πολύ έντονη από την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε εκεί. Η παράσταση ήταν κάτι μοναδικό! Ένιωσα ευγνωμοσύνη στη ζωή, που μου έδωσε αυτό το δώρο! Τα μάτια μου βούρκωναν κατά τη διάρκεια του έργου. Στην Επίδαυρο δώσαμε δύο παραστάσεις. Αφού τελείωσε και η δεύτερη, γύρισα στα καμαρίνια και έκλαψα πολύ… Δεν μπορούσα να σταματήσω. Είναι τόσο πολύ, να ξέρεις πως αυτά τα χώματα, κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν, τα πατούσαν οι ποιητές των έργων και οι άνθρωποι που τα πρωτόπαιξαν… Ο ηθοποιός ζει σε έναν άλλο χρόνο. Ζει στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον μαζί. Ζει στο πάντα! Ο χρόνος παίρνει άλλες διαστάσεις. Συρρικνώνεται και διογκώνεται μαζί, στο τώρα!
Φέτος το καλοκαίρι στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και περιοδεία με τη «Λυσιστράτη». Πριν από δύο χρόνια στη Μικρή Επίδαυρο σε παράσταση της Ρούλας Πατεράκη, επίσης συναυλίες και άλλες δράσεις στη ζωή σου, πόσο έχεις δουλέψει για όλα αυτά;
* Αν μου έλεγε κανείς 10 χρόνια πριν, ότι θα ζούσα αυτές τις εμπειρίες δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τον πιστέψω. Δούλεψα πολύ σκληρά όλα τα χρόνια των σπουδών, αλλά δεν ήξερα τι θα συμβεί. Όμως θυμάμαι ότι όταν επισκέφτηκα την Επίδαυρο πρώτη φορά σε μια εκδρομή, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να παίξω κάποτε σε αυτό το θέατρο. Είχα δώσει μια ανοιχτή υπόσχεση, που τη θυμήθηκα όταν ήρθαμε στην Επίδαυρο για τις πρόβες.
Τελικά τι σε ελκύει περισσότερο, το θέατρο ή το λυρικό τραγούδι;
* Το λυρικό τραγούδι είναι συνδυασμός πολλών τεχνών: μουσική, θέατρο, χορός… Είναι πολύ κοντινές μορφές τέχνης απλά η διαφορά είναι ότι στο λυρικό τραγούδι η μουσική έχει τον κύριο ρόλο και συνοδεύει πάντα τον λόγο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Οι σπουδές στο θέατρο έγιναν αργότερα, μα ένιωθα ότι το είχα ανάγκη. Από την άλλη μεριά το κλασικό τραγούδι και η μουσική γενικότερα έχουν πολύ μεγάλο χώρο στη ζωή μου και με βοήθησαν πολύ στο θέατρο. Ο χρόνος θα δείξει, τι θα συμβεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να βρίσκομαι μέσα στην τέχνη. Πιστεύω πως τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα συνεργάζονται όλο και περισσότερο οι τέχνες μεταξύ τους. Η μία θα συναντάει την άλλη και θα συνυπάρχουν. Το θέατρο θα έχει όπερα, η όπερα θα συνεργάζεται με τις εικαστικές τέχνες, οι μουσικές συναυλίες με το χορό κ.ο.κ. Περιμένω να συνεργαστούν πολλά διαφορετικά είδη τεχνών και αυτό λόγω ανάγκης καλλιτεχνικής για να γεννηθεί κάτι καινούργιο.
Είσαι πολύ εντυπωσιακή επί σκηνής. Η εμφάνιση πιστεύεις ότι παίζει ρόλο στο λυρικό τραγούδι;
* Το πρώτο και το κύριο στο λυρικό τραγούδι είναι το τραγούδι. Η τεχνική, η τοποθέτηση, η αναπνοή, η μουσικότητα, η άρθρωση, η προφορά, τα ανοιχτά κέντρα στο σώμα, η εκφραστικότητα, η ερμηνεία, η επικοινωνία. Αν δεν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις πώς να βοηθήσει η εμφάνιση μόνο; Βοηθάει σε ένα βαθμό, αφού όμως υπάρχουν τα αυτονόητα. Όμως δεν αρκεί μόνο η εμφάνιση.
Έχεις τραγουδήσει ποτέ χωρίς συναίσθημα αλλά μόνο με τεχνική;
* Αυτό γίνεται σε κάποιες αρχικές πρόβες για να κατευθύνεται η ενέργεια και να μην παρασύρεται κανείς από το συναίσθημα. Όμως η ολοκληρωμένη παρουσίαση μιας άριας ή ενός τραγουδιού, πόσω μάλλον ενός ολοκληρωμένου ρόλου, εμπεριέχει την ψυχική κατάθεση, όταν θέλεις να επικοινωνήσεις. Αλλιώς είναι άδειο και δεν απευθύνεται πουθενά. Διηγούμαστε μια ιστορία, προσφέρουμε μέσα από τον κόσμο μας στον θεατή, βρίσκει μια αναφορά από τη ζωή του και αρχίζει η επικοινωνία. Σαφώς και η τεχνική είναι απαραίτητη μα χρειάζεται να πας παρακάτω, να καταθέσεις κάτι από σένα.
Έχεις κλάψει τραγουδώντας;
* Ναι, έχει συμβεί. Εκεί σε σώζει η τεχνική… αν και, όπως μας έλεγε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, η αλήθεια ανθεί όταν δεν αναχαιτίζουμε τις ενορμήσεις που μας προκύπτουν, μα όταν επιτρέπουμε σε αυτές να υπάρχουν. Γέλια, δάκρυα, όλα επιτρέπεις να ελευθερωθούν!
Ποια ήταν η πιο πρόσφατη εμφάνισή σου;
* Στις 6 Οκτωβρίου 2016 παρουσιάσαμε, με τον συνθέτη Θανάση Δρίτσα, μια συναυλία στο Ίδρυμα Θεοχαράκη στην Αθήνα. Μαζί είχαμε συναντηθεί το 2007 όταν ετοιμάσαμε τον δίσκο «Στην άκρη των παραμυθιών». Στη συναυλία αυτή ήταν κοντά μας και ο βαρύτονος Κύριλλος Παπαδόπουλος.
Η μεγαλύτερη πρόκληση στην όπερα είναι μόνο η φωνή;
* Η μεγαλύτερη πρόκληση στην όπερα είναι συνεργασία όλων των τεχνών και η επικοινωνία. Υποκριτική, μουσική, χορογραφίες, κοστούμια, σκηνικά… Κινείσαι σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα. Εκτός από τη μελωδική γραμμή που τραγουδάς (και που οφείλεις να είσαι απόλυτα ενεργοποιημένη για την τονική και ρυθμική ακρίβεια, την τοποθέτηση, την αναπνοή, την άρθρωση), είσαι σε απόλυτη εγρήγορση με τις κινήσεις του μαέστρου, την ορχήστρα και παράλληλα έχεις απόλυτη συναίσθηση του ρόλου που ερμηνεύεις, την εξέλιξή του, τις συναισθηματικές διακυμάνσεις, δεν ξεχνάς την οποιαδήποτε λεπτομέρεια για τις σκηνικές θέσεις και σκηνοθετικές οδηγίες και συγχρόνως έχεις συναίσθηση της επικοινωνίας με τους συναδέλφους και τους θεατές, την κάθε στιγμή του έργου. Δηλαδή διατηρείς τον ρυθμό της παράστασης και ακούς πάντα τους συναδέλφους για να τους απαντήσεις. Και όλο αυτό που γίνεται, χρειάζεται να μην το σκέφτεσαι καθόλου, απλά το αφήνεις να συμβαίνει. Όσο καλύτερα προετοιμασμένος είσαι, τόσο περισσότερο μπορείς να αφεθείς σε αυτό το ταξίδι.
Πιστεύεις ότι αν ξεκινούσες τη σταδιοδρομία σου σε μια άλλη εποχή, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα;
* Είναι λίγο σύνθετο να σας απαντήσω. Κάθε εποχή είναι διαφορετική και εγώ δεν ξέρω σε ποιες συνθήκες θα είχα βρεθεί. Στο εξωτερικό ίσως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική γιατί εκεί είναι περισσότερο οργανωμένο το εκπαιδευτικό σύστημα καθώς επίσης και η μουσική και θεατρική βιομηχανία και πολλές φορές συνεργάζονται.
Είναι δημοφιλές είδος η όπερα για τους Έλληνες;
* Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια μεγαλύτερη προσπάθεια να τη γνωρίσουν, αλλά ακόμα έχουμε δρόμο μπροστά μας. Ωστόσο ο κόσμος ανταποκρίνεται, θέλει να τη γνωρίσει!
Σήμερα η όπερα δεν απευθύνεται μόνον σε μια πνευματική ελίτ όπως παλαιότερα, έχει κατέβει πλέον και στο… δρόμο. Συμφωνείς ή θεωρείς ότι το είδος αυτό προορίζεται για πιο εκπαιδευμένο κοινό;
* Η επιτυχία ενός δημιουργήματος της τέχνης είναι να μη χρειάζεται να έχεις ειδική εκπαίδευση σαν θεατής για να επικοινωνήσεις με το μήνυμα που σου στέλνει ο δημιουργός. Αυτή είναι η επιτυχία της δημιουργίας του!
Παρέχεται υψηλής ποιότητας μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα;
* Στην Ελλάδα ο καλλιτέχνης πρέπει να διεκδικήσει με κόπο την εκπαίδευσή του και είναι κρίμα γιατί εδώ υπάρχουν πολλά ταλέντα. Βρισκόμαστε στο 2016 και ακόμα απουσιάζει η μουσική Ακαδημία από τη χώρα μας. Υπάρχει το Τμήμα Μουσικών Σπουδών αλλά αυτό αφορά θεωρητικές γνώσεις στη μουσική. Έπρεπε λοιπόν για πολλά χρόνια να πληρώνω το ωδείο για τα μαθήματα του τραγουδιού, τον πιανίστα για να με συνοδεύει στο πιάνο, τα μαθήματα ξένων γλωσσών (για να καταλαβαίνω τι λέω και για να αρθρώνω σωστά στα ιταλικά, γαλλικά και γερμανικά που τραγουδάω), τα μαθήματα υποκριτικής (για να μπορέσω να μάθω πώς ξεδιπλώνεται ένας ρόλος) και τα μαθήματα κινησιολογίας (για να μπορέσω να λυθώ σκηνικά). Χρειάστηκε επίσης να βρω τρόπο να δημιουργώ ευκαιρίες, να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο γιατί όλα μαθαίνονται όταν εφαρμόζονται σε φυσικές συνθήκες. Ας μη μιλήσουμε για την προετοιμασία των ακροάσεων. Είναι ανύπαρκτη στα ελληνικά ωδεία και κανένας δεν σε προετοιμάζει για αυτές. Το μάθημα prima vista (η ανάγνωση δηλαδή εκ πρώτης όψεως άγνωστου μουσικού κειμένου) είναι ένα μάθημα που διδασκόμαστε μόνο στο τελευταίο έτος σπουδών, ενώ είναι απαραίτητο να υπάρχει από το πρώτο έτος και καθ’ όλη τη διάρκεια σπουδής. Η συνεργασία, επίσης, με άλλους σπουδαστές τραγουδιού από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών, θα ήταν μεγάλος πλούτος μιας και το μουσικό θέατρο είναι μια ομαδική ενασχόληση. Επίσης χρειαζόμουν χώρο και χρόνο να μελετάω. Όλα αυτά που κανονικά θα έπρεπε να λειτουργούν κάτω από το ίδιο πλαίσιο, κάτω από έναν ενιαίο φορέα. Και φυσικά έπρεπε να βρω χρόνο να εργάζομαι για να εξασφαλίσω τα χρήματα των σπουδών, τα οποία είναι αρκετά.
Πώς θα χαρακτήριζες τις σπουδές στην Ελλάδα;
* Οι σπουδές στην Ελλάδα είναι ένας μαραθώνιος αγώνας που μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια στην προσπάθεια του μαθητή να συνδυάσει όλα τα παραπάνω. Στα ωδεία το μάθημα τραγουδιού είναι μία ώρα την εβδομάδα. Πόσο γρήγορα μπορεί να προχωρήσει ένας μαθητής με αυτή τη μοναδική ώρα μάθημα την εβδομάδα; Για αυτό τα μαθήματα στην Ελλάδα διαρκούν πολλά χρόνια. Αντιθέτως στο εξωτερικό οι σπουδές διαρκούν 4 χρόνια στις Ακαδημίες, τα μαθήματα φωνητικής γίνονται καθημερινά και όλα τα παραπάνω μαθήματα συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών.
Στη μαραθώνια αυτή προσπάθεια συμβάλλει και ο δάσκαλος τραγουδιού;
* Πολύ! Γιατί ένας έντιμος δάσκαλος είναι υπεύθυνος και συμβάλλει στην ψυχή και την πορεία ενός ανθρώπου. Στο εξωτερικό όταν κάποιος αποφασίζει να γίνει μουσικοπαιδαγωγός οφείλει να λάβει και παιδαγωγικές γνώσεις. Στη χώρα μας μάλλον θεωρείται περιττό. Ξέρω πολλά παιδιά που απογοητεύτηκαν και διέκοψαν γιατί δεν πήραν τα κατάλληλα εφόδια εκπαίδευσης, στήριξης και ενίσχυσης από τους δασκάλους τους. Ξέρω όμως και πολλά παιδιά που άνθησαν γιατί βρέθηκαν κοντά σε δασκάλους που τους στήριξαν με όλη την ψυχή και τις γνώσεις τους. Πιστεύω ότι είναι εγκληματικό να εμποδίζεις την πορεία των ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν σε εσένα την εκπαίδευσή τους, όταν δεν έχεις τη διάκριση να εντοπίζεις το δυναμικό τους και να το κινητοποιείς, γιατί κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων την εξέλιξη και τα όρια ενός ανθρώπου!
Εσένα ποιος σε διδάσκει;
* Τα τελευταία χρόνια διδάσκομαι από τον βαρύτονο Λούη Μανίκα. Είναι ένας σπουδαίος σολίστ με μια μεγάλη καριέρα και ένας υπέροχος εκπαιδευτικός, που σπούδασε στην Ιταλία και στην Αυστρία, δραστηριοποιείται κυρίως στη Φιλανδία και τη Γερμανία και έχει μια γενναιόδωρη αντίληψη για την εκπαίδευση και τους μαθητές του. Πρόκειται για ένα σύγχρονο άνθρωπο, που βαστά τον θησαυρό μιας τεράστιας ιστορίας και εμπειρίας στο χώρο της όπερας. Αρκετά τακτικά κάνουμε μαθήματα μέσω Διαδικτύου. Ομολογώ ότι με βοήθησε και με βοηθάει πολύ αποτελεσματικά! Πρόσφατα έτυχε να συναντήσω και μία ακόμα σημαντική παιδαγωγό, τη σκηνοθέτη και σοπράνο Κατερίνα Καραντζά. Και εκείνη σπούδασε στην Ιταλία, ζει και εργάζεται στη Γερμανία, και έχει κάνει πράξη το πλούσιο όραμά της για τη διδασκαλία και τη σκηνική ολοκλήρωση του performer της όπερας. Θέλω επίσης να αναφέρω την Κλέλια Τοπάλογλου, μια εξαιρετική πιανίστα και θαυμάσια εκπαιδευτικό από την οποία διδάχτηκα το μάθημα της prima vista. Έχει αναπτύξει μια δική της τεχνική, πολύτιμη και ουσιαστική, που μου την πρόσφερε με αγάπη! Έχουμε την τύχη να ζει και να εργάζεται στην Αθήνα. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στις ελάχιστες εξαιρέσεις. Τους οφείλω ευγνωμοσύνη για τις γνώσεις τους, μα κυρίως για την ανιδιοτέλειά τους! Σπανίζει πια αυτό στην εποχή μας!
Στην εποχή της κρίσης ο χώρος του λυρικού τραγουδιού έχει πληγεί περισσότερο από άλλες τέχνες;
* Οι παραγωγές είναι μεγάλες και απαιτούνται διαφορετικά μεγέθη οικονομικών προϋπολογισμών, ωστόσο δεν είναι μόνο ο χώρος του λυρικού τραγουδιού που έχει πληγεί.
Νιώθεις ότι εσείς οι λυρικοί καλλιτέχνες παλεύετε μοναχικά κόντρα στο ρεύμα;
* Είναι μια μορφή τέχνης που ενδεχομένως δεν προβάλλεται τόσο, και απαιτεί μεγάλη αφοσίωση, υπομονή, επιμονή και συνεχή προσπάθεια για να δεις αποτελέσματα. Αυτό χρειάζεται περισσότερο χρόνο… και ο ρυθμός της εποχής επιτάσσει πιο γρήγορες ταχύτητες. Αναλώνονται όλα γρήγορα στην εποχή μας για αυτό είναι λίγο κόντρα.
Το λυρικό τραγούδι θέλει περισσότερη σκληρή δουλειά και αυταπάρνηση από κάθε άλλο είδος θεάτρου;
* Νομίζω όλα τα είδη θεάτρου θέλουν σκληρή δουλειά και αυταπάρνηση. Το musical για παράδειγμα δε θέλει σκληρή δουλειά επίσης; Απλά στο λυρικό τραγούδι απαιτείται η συνεχή επαφή με τον δάσκαλο φωνητικής και τον πιανίστα, πράγμα που σημαίνει και οικονομικές θυσίες. Δεν διακόπτεις τα μαθήματα, γιατί σαν επαγγελματίας οφείλεις να είσαι πάντα σε φόρμα και να εξελίσσεις συνέχεια το ρεπερτόριο.
Ποιους ρόλους θα ήθελες να ερμηνεύσεις;
* Η Λούλου είναι ένας πολύ ενδιαφέρον ρόλος που θα με ενδιέφερε να προσεγγίσω, είναι το παιδί, το θηλυκό, το μυστηριώδες άγνωστο, το αγνό και το κακό που έχουμε όλοι μέσα μας. Η Λιου (Turandot) γιατί έχει μια γνησιότητα και μια αφοπλιστική αφοσίωση, δεν υπάρχουν όρια για την αγάπη που προσφέρει. Η Βιολέτα (Traviata) είναι ένας ρόλος που αγαπώ πολύ γιατί έχει μεγάλη πορεία ωριμότητας και εξέλιξης κατά τη διάρκεια της πλοκής. Η Τόσκα επίσης έχει ενδιαφέρον γιατί έρχεται αντιμέτωπη με τα όρια που καλείται να ξεπεράσει. Όλα αυτά τα έργα έχουν υπέροχη μουσική. Αυτό που μου αρέσει πολύ στην όπερα είναι να αποκωδικοποιώ τους μουσικούς γρίφους. Τι θέλει να πει με αυτή τη μουσική φράση ο συνθέτης; Τι σχέση έχει με τη δράση; Γιατί ακούγεται αυτή η μελωδία σε αυτό το σημείο της πλοκής;
Οι σημερινοί ατζέντηδες πώς βλέπουν τον καλλιτέχνη της όπερας;
* Μιλάτε ενδεχομένως για το εξωτερικό. Στην Ελλάδα η αγορά είναι πιο περιορισμένη. Είναι πολύ ενεργοποιημένος ο ρόλος τους εκεί και περισσότερο οργανωμένος. Ο καλλιτέχνης της όπερας, για τον manager δεν παύει να είναι το προϊόν του, το οποίο στοχεύει να είναι πάντα στη μουσική αγορά, για να επενδύει σε αυτό.
Πιστεύεις πως πρέπει να γίνεται σεβαστή η εποχή στην οποία διαδραματίζονται οι όπερες ή να μεταφέρονται σε μια σύγχρονη;
* Σε μερικές όπερες μπορεί να γίνει θαυμάσια μια μεταφορά σε διαφορετική εποχή. Όμως αυτό που έχει σημασία δεν είναι η εποχή, αλλά η μουσική. Πολλές φορές οι σκηνοθέτες παρουσιάζουν τις προτάσεις τους χωρίς να λάβουν υπόψη τους τη μουσική. Στο συνθέτη της όπερας όμως, ο τρόπος να αφηγείται την ιστορία, είναι πάντα η μουσική. Αυτό είναι το μέσον του. Και είναι πολύ βοηθητικό, γιατί η μουσική δίνει από μόνη της ένα πλάνο για να προχωρήσει η σκηνική δράση. Είναι κάτι που πρέπει να ακούει ο σκηνοθέτης. Για αυτό το λόγο πιστεύω πως όλοι οι σκηνοθέτες την όπερας θα έπρεπε να έχουν λάβει μουσική παιδεία.
Πώς καταλαβαίνει ο θεατής την αξία ενός έργου τέχνης;
* Την αισθάνεται και αυτό είναι πιο σημαντικό από το να την καταλάβει.
Πόσο δύσκολο είναι να προωθηθεί το λυρικό τραγούδι στους νέους, σε μια εποχή που κατακλύζεται από πάσης φύσεως μουσικά είδη;
Νομίζω ότι βρίσκεται ένας τρόπος να έρθουν σε επαφή. Τώρα είναι και πολλά περισσότερα τα μέσα επικοινωνίας. Αν μιλάμε για την Ελλάδα, οι προσεγγίσεις στα σχολεία είναι ένας τρόπος και η επαφή με την περιφέρεια επίσης. Ελπιδοφόρο είναι ακόμα, το ότι αρχίζουν να δημιουργούνται μικρές ομάδες, που ανεβάζουν παραστάσεις όπερας, ακόμα και με τα λίγα μέσα που διαθέτουν. Άνθρωποι νέοι (τραγουδιστές, σκηνοθέτες, μουσικοί, μαέστροι), που ρισκάρουν να δοκιμάσουν να ανεβάσουν τέτοιου είδους παραγωγές ακόμα και low budget. Μόνο θετική μπορεί να είναι μια τέτοια προσπάθεια.
Τι αποτελεί πρόκληση για σένα και τι σε φοβίζει;
* Πρόκληση μπορεί να γίνει αυτό που με φοβίζει…
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
* G. G. Markes, Ι. Yalom, J. L. Borges, A. Roy, S. Rushdie, J. Gaarder, Λ. Ζωγράφου.
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
* Να μάθω να αγαπώ περισσότερο και να έχω κοντά μου ανθρώπους με αγάπη.
Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να χάσεις το κουράγιο σου;
* Φυσικά. Αλλά υπάρχουν τόσα στη ζωή που με ενθουσιάζουν και βρίσκω ξανά δυνάμεις.
Η καθημερινότητά μας έχει πολιτισμό;
* Δεν ξέρω ειλικρινά… Για αυτό το κάλλος μιλάει η Λυσιστράτη. Στην αρχαία Ελλάδα το κάλλος σήμαινε: αγαθός και καλός. Δηλαδή καλόψυχος και ευφυής, δηλαδή δημιουργικός, δηλαδή πολιτισμένος! Η επαναστατική πράξη της Λυσιστράτης, στην περίφημη σκηνή της παράβασης, να προτάσσει το κάλλος της γυναίκας που γεννά τη ζωή, απέναντι στη βία του πολέμου που σκοτώνει, σημαίνει ακριβώς αυτό: πολιτισμό. Νομίζω, παρόλο που μεσολάβησαν τόσα χρόνια από τότε που γράφτηκε αυτό το έργο, έχουμε να αγωνιστούμε για τα ίδια ζητούμενα.
«Εκεί που αποτυγχάνουν οι λέξεις, μιλάει η μουσική», έχει πει ο Bob Marley. Πώς το σχολιάζεις;
* Ναι, είναι μεγάλη αλήθεια! Η μουσική είναι ένα διαφορετικό σύμπαν! Και η σιωπή όμως έχει πολλά να πει…
Ποια είναι η αγαπημένη ασχολία του ελεύθερου χρόνου σου;
* Αγαπώ πολύ τα ταξίδια. Με κάθε ευκαιρία ταξιδεύω.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Ο Άρης είναι ένα τσοπανόσκυλο που διάλεξε να ζήσει κοντά μου το 2010, όταν εγκαταστάθηκε έξω από το σπίτι μου. Είμαι πολύ τυχερή που τον συνάντησα. Από τότε ζούμε παρέα. Είναι ένας πολύ ευγενικός, τρυφερός, αγνός και διακριτικός κύριος.
Ευχαριστώ πολύ, Αθηνά!
* Κι εγώ ευχαριστώ πολύ!
* Βιογραφικό Αθηνάς Δημητρακοπούλου
Εκπαίδευση:
2016 Απόφοιτη δραματικής σχολής Βεάκη.
10/2012 – 05/2014 (2 έτη) Σεμινάρια Υποκριτικής στη σχολή της Ρούλας Πατεράκη «Acting Anatomy Studio».
09/1995 – 06/2009 Δίπλωμα Μονωδίας
«Μαιάνδριο Ωδείο» Αθήνα, Ελλάδα
– Καθηγητής: Γεώργιος Σαμαρτζής
– Βαθμός διπλώματος: Άριστα παμψηφεί και 1ο βραβείο (Ιούνιος 2009)
09/2002 – 02/2003 Σπουδές ορθοφωνίας
«Λαϊκό Πανεπιστήμιο Αθηνών»
Αθήνα, Ελλάδα
09/1995 – 06/1998 Σπουδές τριετούς κύκλου Drama-therapy, Drama-therapy Center «Aιών»
Αθήνα, Ελλάδα
Επιμόρφωση:
Θέατρο
3/4/ 2016 Εργαστήριο θεάτρου από την ομάδα Complicite
Συντόνισε: η συν-σκηνοθέτης της παράστασης Complicite Kirsty Housley με τον Simon Mc Burney (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών)
22/6 – 22/7 2014 Εργαστήριο θεάτρου «Η μέθοδος του Θεόδωρου Τερζόπουλου» με τον σκηνοθέτη
Θεόδωρο Τερζόπουλο (Θέατρο Άττις – Αθήνα)
02/ και 05/2013 Σεμινάριο performing «P.I.G.S.» με τη σκηνοθέτιδα Μαρίλλη Μαστραντώνη (Αθήνα)
2001 (Αθήνα) Σεμινάριο θεάτρου «Νόρα, το κουκλόσπιτο» του Χ. Ίψεν με τη Νικαίτη Κοντούρη
2001 (Αθήνα) Σεμινάριο θεάτρου «Η μνήμη του νερού» της Σ. Στίβενσον με τη Νικαίτη Κοντούρη
1999 – 2000 (Αθήνα) Μαθήματα υποκριτικής από την ηθοποιό Άννα Γεραλή
1996 (Αθήνα) Σεμινάριο «Μασκοθεραπείας» με τον μασκοθεραπευτή Γιώργο Χανιώτη
Χορός – κίνηση
2012 – 2013 Ετήσια μαθήματα σύγχρονου χορού με τη Χριστίνα Σουγιουλτζή και τον Αντώνη Κουτρουμπή (Αθήνα)
1999 Σεμινάριο χοροθεάτρου «Έρωτας και φόνος στο θέατρο – Μήδεια και Σαλώμη» με την Έρση Πίττα (Αθήνα)
1999 – 2000 Ετήσια παρακολούθηση ομάδας Dance-Therapy με τη Λάλια Θάτσερ (Αθήνα)
1998 Σεμινάριο χορού «Πρωτόγονη έκφραση» με τις Αλεξία Μαργαρίτη και Νατάσσα Σμυρλή (Αθήνα)
Oper Masterclasses
7/ 2015 «Greek Opera Studio» (ως υπότροφος) Ερμούπολη Σύρου, Ελλάδα
1/ 2015 Καθηγήτρια Κατερίνα Καραντζά / Κρατικό Ωδείο Βορείου Ελλάδος / Ελλάδα
1/2013 Καθηγήτρια Janet Pilou / Μέγαρο Μουσικής Αθηνών /Αθήνα, Ελλάδα
08/2011 Καθηγήτρια Edda Moser / Internationale Sommerakademie Mozarteum / Αυστρία
03/2011 Καθηγήτρια Cheryl Struder / Ωδείο Atheneaum / Aθήνα, Ελλάδα
08/2010 Καθηγητής Neil Semer / Neil Semer Vocal Institute / Κόσφιλντ, Γερμανία
09/2009 Καθηγήτρια Montserrat Caballé / Auditorio – Palacios de Congresos Zaragoza /Iσπανία
05/2008 Καθηγητής Louiz Manikas / Ωδείο Αθηνών / Αθήνα, Ελλάδα
Μουσική
2000 (5 έτη) Μαθήματα πιάνου (υποχρεωτικά μαθήματα για το δίπλωμα μονωδίας)
2004 (1 έτος) Μαθήματα τουμπελέκι
2010 (2 έτη) Μαθήματα κιθάρας
Musical Theater Workshops:
2010 Jacob´s Pillow Musical Theater Dance Workshop / Badminton Theater / Αθήνα, Ελλάδα
2004 – 2006 Εργαστήριο μουσικού θεάτρου με τον Σταμάτη Κραουνάκη «Χορικά» (αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες). Το σεμινάριο οδήγησε σε παραστάσεις Επίδαυρο – Δελφούς και ΜΜΑ (Αθήνα)
Ψυχολογία
2001 (Αθήνα) Σεμινάριο Θεραπείες μέσω Τέχνης (ΤΕΙ Αθήνας)
2001 (Αθήνα) Σεμινάριο Drama-therapy «The role of the guide in drama-therapy» («Αιών» Dramatherapy C.)
1999 (Αθήνα) Σεμινάριο Σωματικής Ψυχοθεραπείας (Ράιχ) «Ρόλοι στην οικογένεια» («Αιών» Dramatherapy)
1998 (Αθήνα) Σεμινάριο Σωματικής Ψυχοθεραπείας (Ράιχ) «Σώμα και συναίσθημα» («Αιών» Dramatherapy)
1996 (Αθήνα) Σεμινάριο «Ψυχοενεργητικής» («Αιών» Dramatherapy Center)
Επαγγελματική εμπειρία:
Πρεμιέρα 5 / 08 /2016 «Λυσιστράτη» Αριστοφάνης Εθνικό Θέατρο
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Παρουσιάστηκε: Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, Άνδρο, Καβάλα, Δίον, Αρχαία Ολυμπία, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Ελευσίνα, Ηρώδειο, Βύρωνα, Ηλιούπολη, Παπάγου
21/ 02 /2016 «Ο άνθρωπος του ναι και o άνθρωπος του όχι» (Brecht – Weill )
Θεατρικό αναλόγιο στο πλαίσιο εκδηλώσεων για το έργο του Bertolt Brecht
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Εσπίριτου
Παρουσιάστηκε: Δημοτικό θέατρο Κορίνθου
25 & 26 /07/2014 «Το μανιφέστο του πολέμου – Α΄ μέρος της τριλογίας: Η νεύρωση της ηγεμονίας»
Πελοποννησιακός πόλεμος – Θουκυδίδη
Συγγραφή – Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Μουσική σύνθεση: Λάμπρος Πηγούνης
Παρουσιάστηκε: Μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου
3 & 10 /10/2013 «14G» musical (πρωταγωνίστησε με το ρόλο Maria)
Σκηνοθεσία: Ίλια Κοντού
Ενορχήστρωση, Διεύθυνση ορχήστρας: Πέτρος Χατζηγεωργίου
Παρουσιάστηκε στη σκηνή: «Faust» Music Theatre, Αθήνα
18/ 02 /2013 «Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» (Brecht – Weill ) (πρωταγωνίστησε στην παραπάνω όπερα με τον ρόλο Anna 1)
Σκηνοθεσία: Ίλια Κοντού
Διεύθυνση ορχήστρας: Νίνα Πατρικίδου
«Δημοτική Αίθουσα συνεδρίων Περισσού», Αφιέρωμα στον Μπρεχτ, Αθήνα, Ελλάδα
11 & 12/ 05/ 2012 «Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» (Brecht – Weill ) (πρωταγωνίστησε στην παραπάνω όπερα με τον ρόλο Anna 1)
Σκηνοθεσία: Ίλια Κοντού
Παραγωγή: ATTO PRIMO
Διεύθυνση ορχήστρας: Ανδρέας Τσελίκας
«Θέατρο Τρένο του Ρουφ», Αθήνα, Ελλάδα
2012 – σήμερα «A musical night»
Σειρά συναυλιών αφιερωμένες σε τραγούδια από το musical και τον κινηματογράφο.
Συναυλίες σε θέατρα και concert halls: Αθήνα, Αίγινα, Χίο, Κρήτη, Χαλκίδα (Ελλάδα)
03/ 2011 – σήμερα Σειρά συναυλιών «Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη»
Ενορχήστρωση, διεύθυνση ορχήστρας: Ανδρέας Μπουτσικάκης
Παρουσιάστηκαν συναυλίες στην Αθήνα, στη Ρόδο και στη Σμύρνη (Τουρκία)
05/2008 «Rigoletto» (G. Verdi) όπερα
(πρωταγωνίστησε με το ρόλο Gilda)
στο πλαίσιο παράστασης με αποσπάσματα από όπερες
Θέατρο «Περοκέ», Αθήνα, Ελλάδα
05/2008 «The phantom of the opera» (A.L.Webber) musical
(πρωταγωνίστησε με τον ρόλο: Christine)
στο πλαίσιο παράστασης με αποσπάσματα από musicals
Θέατρο «Περοκέ», Αθήνα, Ελλάδα
09/2005 – 08/2006 «Χορικά – Αιωνία θητεία στο κάλλος» μουσικοθεατρική παράσταση με θέμα μελοποιημένα αρχαία χορικά κείμενα
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Κραουνάκης
Παρουσιάστηκαν: Μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, θέατρο των Δελφών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και μουσική σκηνή «Αθηναΐς»
01/ 2005 – σήμερα Συναυλίες με τον συνθέτη Θανάση Δρίτσα
Παρουσιάστηκαν: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (18 Μαΐου 2007) και Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (8 Δεκεμβρίου 2007), Κεφαλονιά, Πάτρα, Ναύπλιο κ.α.
01/2005 – 12/2006 Συναυλίες με τον συνθέτη Σταύρο Σοφιανόπουλο
Παρουσιάστηκαν: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών κ.α.
05/2000 – 12/2001 «Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις» (μουσικοθεατρική παράσταση αφιερωμένη στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο)
Ενορχήστρωση, διεύθυνση ορχήστρας: Στέφανος Ψαραδάκος
Ορχήστρα της Νέας Ιωνίας. Παρουσιάστηκαν σε Αθήνα, Μονεμβασιά, Χανιά, Τρίπολη, Καρδίτσα, Καβάλα, Ιωάννινα, Σέρρες κ.α.
12/1999 – 01/2000 «Ο άνθρωπος από τη Χαλκίδα» (μουσικοθεατρική παράσταση αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Σκαρίμπα)
Σύνθεση, διεύθυνση ορχήστρας: Σαράντης Κασσάρας
Παρουσιάστηκαν στο Δημοτικό θέατρο Χαλκίδας, Δημοτικό θέατρο Χολαργού και στο θέατρο Στούντιο Λύδρα
11/1995 Συναυλίες αφιερωμένες στον Μίκη Θεοδωράκη
Ενορχήστρωση, διεύθυνση ορχήστρας: Στέφανος Ψαραδάκος
Ορχήστρα Νέας Ιωνίας. Παρουσιάστηκαν στην Αθήνα.
Επαγγελματική εμπειρία σε χορωδίες
11/ 2015 – 12/2015 «Η Εύθυμη Χήρα» (F. Lehar) οπερέτα – Χορωδία Fons Musicalis
Παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
19, 20, 22, 23, 26, 27 και 28 Δεκεμβρίου 2015
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης και διεύθυνση ορχήστρας: Μίλτος Λογιάδης
Διεύθυνση χορωδίας: Κωστής Κωνσταντάρας
10/12/ 2014 Όπερες: «The Raven» (Κ. Κριτσωτάκη) και «Maria De Buenos Aires» (Α. Piazzola)
Παρουσιάστηκαν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Σκηνοθεσία: Marco Pelle και Διεύθυνση Ορχήστρας: Ζωή Ζενιώδη
4/2014 – σήμερα Χορωδία ΔΕΗ (συμμετοχή ως χορωδός)
4/2013 – 6/2013 «O Ιπτάμενος Ολλανδός» (R. Wagner) όπερα – Χορωδία Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο 7, 9 και 11 Ιουνίου του 2013
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κόκκος και διεύθυνση ορχήστρας: Λουκάς Καρυτινός
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
10/2008 – 12/2012 «Χορωδία των Αιγυπτιωτών» (συμμετοχή ως σολίστ)
09/1991 – 06/1997 «Μελωδικοί Ταξιδιώτες» (συμμετοχή ως χορωδός)
Δισκογραφία:
2008 «Στην άκρη των παραμυθιών» (Παραγωγή: Protasis Music)
μουσική: Θανάσης Δρίτσας
στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης, Χρήστος Μπουλώτης, Ελευθερία Ζαμπετάκη Δρίτσα
2006 «Tο κέρασμα» (Παραγωγή: Ankh Productions)
Μουσική και στίχοι: Σταύρος Σοφιανόπουλος
Επαγγελματική εμπειρία ως εκπαιδευτικός
2016 Ως δασκάλα φωνητικής στο Μαιάνδριο Ωδείο Χολαργού
Σεπτέμβριος 2015 Συντόνισε μαζί με τον σκηνοθέτη Νίκο Βουτενιώτη το εργαστήριο: «Αποδόμηση του Θεατρικού Υποκριτικού Κώδικα και δημιουργία Κώδικα Υποκριτικής για την Κάμερα»
(Δραματική σχολή «Βεάκη» – Διεύθυνση: Παναγιώτα Βεάκη – Μουστάκη)
2014 – 2015 Εργάστηκε για ένα ακαδημαϊκό έτος ως καθηγήτρια ορθοφωνίας και φωνητικής στο εργαστήριο υποκριτικής «Acting Anatomy Studio»
(Εργαστήριο υποκριτικής «Acting Anatomy Studio» – Διεύθυνση: Ρούλα Πατεράκη)
2014 – σήμερα Ιδιαίτερα μαθήματα φωνητικής
* Oι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Αθηνάς Δημητρακοπούλου