Σημαντικά ονόματα της παγκόσμιας χορευτικής σκηνής φιλοξενούνται φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών. Εκτός από τον σπουδαίο Μπορίς Σαρμάτς, στην Πειραιώς καταφθάνουν αρκετοί νεότεροι δημιουργοί, αλλά και κάποιοι παλαιοί γνωστοί, που εκπροσωπούν τις σύγχρονες τάσεις στον χορό.
Για ακόμα μία χρονιά, το Φεστιβάλ θα είναι το μεγάλο αθηναϊκό ραντεβού για τους λάτρεις του χορού. Οι θεατές μπορούν να δουν καλλιτέχνες και παραστάσεις που πρωτοστατούν στην παγκόσμια χορευτική σκηνή. Κοινή γραμμή των παραστάσεων είναι η κινησιολογία που διευρύνεται πέρα από τα γνωστά όρια. «Οι καλλιτέχνες δείχνουν ότι οι αναζητήσεις του σύγχρονου χορού έχουν απομακρυνθεί πολύ από το ύφος, την αισθητική και τα ερωτήματα που απασχολούσαν την τέχνη του χορού μέχρι και πριν από μερικά χρόνια», σημειώνει η καλλιτεχνική σύμβουλος για το Χορό στο Φεστιβάλ Αθηνών, Στεριανή Τσιντζιλώνη, συνοψίζοντας τα χαρακτηριστικά των παραστάσεων που θα δούμε. «Τελικά η παράσταση γίνεται μια μίξη από διαφορετικά πεδία: τέχνη, επιστήμη, φιλοσοφία».
Πώς όμως πραγματώνει κάθε παράσταση αυτό το σκοπό; Ο Arcadi Zaides θέτει στο επίκεντρο της παράστασης την κινητικότητα των προσφύγων στα σύνορα. Οι El Condede Terrefiel συνδυάζουν τον φιλοσοφικό λόγο με την εικαστική εγκατάσταση, για να μας μεταφέρουν από το ατομικό στο συμπαντικό. Ο Bruno Beltrão θέτει ως αφετηρία το street dance για να αρθρώσει πολιτικό λόγο. Η Marlene Monteiro Freitas με επιρροές από ποικίλα πεδία, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη κινησιολογία που δημιουργεί μία νέου τύπου αρμονία, μέσα από τις αντιθέσεις. Ενώ ο Γιάννης Μανταφούνης με τη Manon Parent αναπτύσσουν μια μεθοδολογία που βασίζεται στον δομημένο χορευτικό αυτοσχεδιασμό, σε ανοιχτό σενάριο.
Arkadi Zaides
TALOS
Πειραιώς 260 – E
4-6 Ιουνίου, 21:00
Ο πολιτογραφημένος Γάλλος, Λευκορώσος χορογράφος Αρκάντι Ζαΐντες, παρουσιάζει μία lecture performance για την έννοια των συνόρων και τις μετακινήσεις των πληθυσμών γύρω από αυτά. Μια παράσταση που εξετάζει τα όρια της χορογραφίας, με υλικό που προέκυψε έπειτα από διετή έρευνα με την ομάδα του πάνω στη σχέση ανάμεσα στην κίνηση και τις νέες τεχνολογίες παρακολούθησης. Αφορμή στάθηκε η μελέτη του Talos, του προγράμματος ασφαλείας της Ε.Ε. με στόχο την προστασία και παρακολούθηση των ευρωπαϊκών συνόρων την περίοδο 2008-13. Ο Ζαΐντες εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους οι περιορισμοί των συνόρων και οι στρατηγικές παρακολούθησης χειραγωγούν το ανθρώπινο σώμα και γεννούν μια νέα χορογραφία, ενώ πίσω του, σε μία οθόνη ζωντανεύουν στιγμιότυπα βασισμένα σε πραγματικό και σε επινοημένο υλικό. Το TALOS είναι μία σύζευξη του φιλοσοφικού με το παραστατικό, μία παράσταση που δημιουργείται από τη συνάντηση της θεωρίας και της πράξης.
Στις 4 Ιουνίου, μετά την παράσταση θα γίνει ανοιχτή συζήτηση με τον Arkadi Zaides (χορογράφο), την Έφη Λατσούδη (Μέλος της Αλληλεγγύης Λέσβου) και τον Κωστή Παπαϊωάννου (τ. Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ιστορικός).
Συντονίζει η Στεριανή Τσιντζιλώνη (Καλλιτ. Σύμβουλος για το Χορό, ΦΑ).
Η συζήτηση θα διεξαχθεί στα ελληνικά (Διάρκεια: 1 ώρα)
Συντελεστές:
Σύλληψη–Σκηνοθεσία: Arkadi Zaides
Σε συνεργασία με τους: Claire Buisson, Nienke Scholts, Jonas Rutgeers, Youness Anzane, Effi & Amir (Effi Weiss & Amir Borenstein), Gabriel Braga, Culture Crew, Amit Epstein, Dyane Neiman, Thalie Lurault, Etienne Exbrayat, Simge Gücük
Διεθνής διανομή: Key Performance – Julia Asperska & Koen Vanhove
Boris Charmatz
enfant
Πειραιώς 260 – Δ
12-14 Ιουλίου, 21:00
Ο χορός είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τη χορογραφία: το πεδίο του θα πρέπει να επεκταθεί αν θέλουμε να τον δούμε να ξεφεύγει από τους στενούς συμβολισμούς μέσα στους οποίους παραμένει περιχαρακωμένος στην κοινωνία μας.
Μπορίς Σαρμάτς, Μανιφέστο για Ένα Μουσείο Χορογραφίας
Ο Μπορίς Σαρμάτς, μία σημαντική προσωπικότητα όχι μόνο στο σύγχρονο χορό, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της διανόησης, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με μία ξεχωριστή παράσταση. Πώς μπορεί κανείς να κινηθεί χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου μυϊκή δύναμη; Ένα από τα ερωτήματα που θέτει στην παράσταση enfant, που παρουσιάζεται στην Πειραιώς 260 από τις 12 ως τις 14 Ιουλίου. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του (enfant σημαίνει παιδί, στα γαλλικά) είναι ταυτόχρονα μία μελέτη για την ευαίσθητη φύση των παιδιών, αλλά και το ποια θέση μπορεί να έχουν αυτά στο θέαμα.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στο enfant έχει η κίνηση, όχι μόνο η ανθρώπινη αλλά και η μηχανική. Στην παράσταση συμμετέχει μια μεγάλη ομάδα παιδιών, 9 χορευτές και 3 μηχανές, που όλοι μαζί συνθέτουν μία πολύπλοκη συλλογική κίνηση. Το βάρος δίνεται στα παιδιά, που ως πρωτογενές υλικό είναι εύθραυστα, εύπλαστα, αλλά και μη ελέγξιμα και μέσα στην παράσταση δρουν υπό την καθοδήγηση των χορευτών. Ένας τεράστιος γερανός μετακινεί τους ενήλικους χορευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους μετακινούν τα παιδιά. Μια πρωτότυπη και συγκινητική έρευνα πάνω στην ανθρώπινη κίνηση.
Η εφήμερη φύση του χορού απασχολεί σταθερά τον Σαρμάτς. Επί σειρά ετών διευθυντής του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου Ρεν και Βρετάνης, το οποίο και μετονόμασε σε «Μουσείο Χορού», ανέπτυξε τον προβληματισμό του για την παροδικότητα της τέχνης του, για τις χορογραφίες που χάνονται και για το πώς μπορούν να διασωθούν και να αξιοποιηθούν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγραψε το «Μανιφέστο για ένα Μουσείο Χορού» (Manifesto for a dancing museum), ενώ το 2015 μετέτρεψε σε μουσείο χορού την Tate Modern Gallery στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας ανάμεσα στα εκθέματα ιστορικές χορογραφίες και ποικίλες άλλες δράσεις.
Η δραστηριότητα του Σαρμάτς περιλαμβάνει πλήθος χορογραφικών πρότζεκτ, εκπαιδευτικό και συγγραφικό έργο, και αποτελεί μεγάλη επιρροή για την αναμόρφωση της τέχνης του χορού από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα. Δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύει με παιδιά. Στο παρελθόν έχει αναπτύξει το Bocal, ένα νομαδικό σχολείο για παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Επίσης, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Universität der Künste του Βερολίνου (2007 & 2008), όπου κατάρτισε ένα νέο ακαδημαϊκό πρόγραμμα για το χορό.
Συντελεστές:
Χορογραφία: Boris Charmatz
Ερμηνευτές: Ashley Chen, Olga Dukhovnaya, Nuno Bizarro, Matthieu Burner, Julien Gallée-Ferré, Peggy Grelat-Dupont, Maud Le Pladec, Thierry Micouin, Solène Wachter και ομάδα παιδιών από το Βερολίνο
Γκάιντα: Erwan Keravec
Φωτισμοί: Yves Godin
Ήχος: Olivier Renouf
Μηχανές: Artefact, Frédéric Vannieuwenhuyse, Alexandre Diaz
Βοηθοί: Johanna Lemke, Frank Willens
Γενική διεύθυνση σκηνής: Fabrice Le Fur
Διευθυντές σκηνής: Max Potiron, François Aubry
Κοστούμια: Laure Fonvieille
Φροντιστήριο: Stefani Gicquiaud
Φωνή: Dalila Khatir
Ενορχηστρώσεις: Luccio Stiz
Βοηθοί παραγωγής: Muséedeladanse, Volksbühne Berlin
Παραγωγή: Μουσείο Χορού / Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Ρεν και της Βρετάνης – Υπό τη διεύθυνση του Boris Charmatz, με την υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνίας – Περιφερειακή Διεύθυνση Πολιτιστικών Υποθέσεων, Δήμος της Rennes, Περιφερειακό Συμβούλιο της Βρετάνης και το Γενικό Συμβούλιο του Ille-et-Vilaine
Συμπαραγωγή: Festival d’ Avignon, Théâtre dela Ville-Paris, Festival d’ Automne à Paris, Internationales Sommer festival Hamburg και Siemens Stiftung στο πλαίσιο του SCHAUPLÄTZE, Théâtre NationaldeBretagne (Ρεν), La Bâtie-Festival de Genève, Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες).
Εισιτήρια: 15€ – 25€
Πανεπιστημίου 39, στο 210 3272000 και στο http://greekfestival.gr/gr/events/view/boris-charmatz-2018
