Οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλλιτέχνες της Ευρώπης χρειάζονται το δικό τους Ευρωπαϊκό Ασφαλιστικό Ταμείο
Η πανδημία του κορονοϊού 2020 έφερε στην επιφάνεια ένα πολύ σημαντικό θέμα: αυτό της έλλειψης Εθνικού ή Ευρωπαϊκού Ασφαλιστικού Ταμείου για Ελεύθερους Επαγγελματίες Καλλιτέχνες.
Οι κλασικές τέχνες προέρχονται από τον χώρο της Ευρώπης και είναι Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Κληρονομιά και γι’ αυτό οι χώρες της Ευρώπης προβάλλουν, ειδικά τις τελευταίες 5-6 δεκαετίες, τις σπουδές γύρω από τις τέχνες ως κάτι πολύ σημαντικό. Σε παλιότερες εποχές, τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα ήταν “κλειστά”, οι μαθητές έπαιρναν τη γνώση δίπλα στον δάσκαλο και ασκούσαν το καλλιτεχνικό επάγγελμα αρχικά δίπλα τους ως βοηθοί και αργότερα μόνοι τους. Πλέον, κάθε χρόνο αποφοιτούν χιλιάδες καλλιτέχνες από Πανεπιστήμια της Ευρώπης και όλου του κόσμου με Πτυχία που τους καθορίζουν ως Επαγγελματίες Καλλιτέχνες και οι περισσότεροι από αυτούς, θα προτιμήσουν να ζήσουν και να εργαστούν στην Ευρώπη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι σχεδόν κάθε ευρωπαϊκή οικογένεια μετράει τουλάχιστον ένα μέλος- καλλιτέχνη!
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες δε θα δουλέψουν (μόνο) ως δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά θα εργαστούν κυρίως ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Οι περισσότεροι μάλιστα θα εργαστούν σχεδόν αποκλειστικά ως τέτοιοι για όλη τους τη ζωή. Τι σημαίνει όμως αυτό, όταν το θέμα έρχεται στην ασφάλεια και τη σύνταξη; Σημαίνει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλλιτέχνες χρειάζονται ένα δικό τους ασφαλιστικό ταμείο, το οποίο θα είναι προσαρμοσμένο στις δικές τους, πολύ ιδιαίτερες ανάγκες.
Γιατί;
Γιατί μετά πολλά χρόνια δύσκολων και πολύ ακριβών σπουδών (οι χορευτές μπαλέτου αρχίζουν τις σπουδές τους σε ηλικία 4-5 χρόνων, οι μουσικοί στα 8-9), οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλλιτέχνες θα αντιμετωπίζουν για όλη τους τη ζωή, όχι μόνο τον αστείρευτο ανταγωνισμό, το τεράστιο βάρος του στρες, το γεγονός ότι η δουλειά τους θα κρίνεται πάντα υποκειμενικά, αλλά θα αντιμετωπίζουν και πολύ χαμηλούς μισθούς, τεράστιες καθυστερήσεις πληρωμών, έλλειψη θέσεων εργασίας, έλλειψη σταθερότητας στην εργασία, ένα περιβάλλον εργασίας που θα είναι συχνά εχθρικό και επιθετικό (είτε σεξουαλικά είτε αλλιώς) και που είναι γεμάτο από άγραφους κανόνες και “παραδόσεις” οι οποίες δημιουργούν ένα αφιλόξενο εργασιακό περιβάλλον.
Επιπλέον, ο ελεύθερος επαγγελματίας καλλιτέχνης θα υποστεί (μοιραία) και τον ανταγωνισμό από το ίδιο το κράτος που βέβαια, παράγει και το ίδιο πολιτισμό μέσω των τεχνών, χρηματοδοτώντας δικούς του πολιτιστικούς φορείς, οι οποίοι δεν αποσκοπούν στο κέρδος αλλά λειτουργούν ξοδεύοντας τεράστια χρηματικά ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Αν διαβάσατε ως εδώ, θα έχετε αρχίσει να καταλαβαίνετε ότι τα υπόλοιπα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία που εξυπηρετούν άλλα επαγγέλματα, δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τους ελεύθερους επαγγελματίες καλλιτέχνες.
Η Γερμανία έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο ασφαλιστικό ταμείο που “πιάνει” τους ελεύθερους επαγγελματίες καλλιτέχνες και τους δημοσιογράφους. Ονομάζεται Künstlersozialkasse (KSK) και έχει δημιουργηθεί για όλους τους παραπάνω λόγους.
Διαβάστε σχετικά:
“Το Ταμείο Κοινωνικής Ασφάλισης των Καλλιτεχνών (KSK) είναι ένα τμήμα της Ομοσπονδιακής Ασφάλισης και των Ατυχημάτων Σιδηροδρόμων. Με την εφαρμογή του Artists ‘Social Insurance Act (KSVG) διασφαλίζει ότι οι αυτοαπασχολούμενοι καλλιτέχνες και οι δημοσιογράφοι απολαμβάνουν παρόμοια προστασία στη νόμιμη κοινωνική ασφάλιση με τους υπαλλήλους. Δεν είναι ο ίδιος πάροχος υπηρεσιών, αλλά συντονίζει την καταβολή εισφορών για τα μέλη του στην ασφάλιση υγείας της επιλογής τους και στη νόμιμη ασφάλιση σύνταξης και μακροχρόνιας περίθαλψης. Όλη η νόμιμη γκάμα υπηρεσιών είναι διαθέσιμη σε ανεξάρτητους καλλιτέχνες και δημοσίους. Πρέπει να πληρώσετε μόνο τις μισές συνεισφορές από την τσέπη σας, το KSK συμπληρώνει τα ποσά από μια ομοσπονδιακή επιχορήγηση (20%) και τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης από εταιρείες (30%) που χρησιμοποιούν τέχνη και δημοσιογραφία. Η μηνιαία εισφορά που καταβάλλει ένας καλλιτέχνης / δημοσιογράφος στο KSK εξαρτάται από το ποσό του εισοδήματός του. Εάν αυτό δεν υπερβαίνει το ελάχιστο όριο των 3.900,00 ευρώ ετησίως, το KSK δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά κανόνα (εξαίρεση: νέοι επαγγελματίες).
Περισσότερα: www.kuenstlersozialkasse.de
Θέλουμε κάτι αντίστοιχο να συμβεί και στην Ελλάδα και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα σχέδιο για τη διαβίωση των Ελλήνων καλλιτεχνών που δεν εργάζονται στο δημόσιο. Δεν είχε και δεν έχει γενικότερα κανένα σχέδιο γύρω από τους καλλιτέχνες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες αντιμετωπίζονται σχεδόν σαν “πολίτες τρίτης κατηγορίας”, φτάνοντας πολλές φορές στο τέλος της ζωής τους φτωχοί και χωρίς σύνταξη / περίθαλψη. Παράλληλα, το κράτος τους κατηγορεί για “μαύρη εργασία”, ενώ δεν τους βοηθάει με κανέναν απολύτως τρόπο να είναι νόμιμοι, διότι δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να αντεπεξέλθουν στα έξοδα και τις απαιτήσεις ενός κοινού εθνικού ασφαλιστικού ταμείου. Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι αυτό το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν εκεί έξω χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες καλλιτέχνες όλων των ηλικιών και ακολουθούν κι άλλοι πολλοί νέοι που έρχονται, οι οποίοι έχουν μείνει άνεργοι, χωρίς ασφάλιση, χωρίς μέλλον, χωρίς ελπίδα, και όλοι χρειάζονται την υποστήριξή σας. Ήδη είμαστε 3 μήνες άνεργοι και θα ακολουθήσουν κι άλλοι, πολλοί τέτοιοι. Τα μικρά επιδόματα που χαρίζει το κράτος σε κάποιους από εμάς είναι ευπρόσδεκτα, δεν λύνουν το παραπάνω πολύ σοβαρό πρόβλημα.
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΟΛΟΙ! Ζητάμε από την Ε.Ε. να στηρίξει αμέσως όλο το καλλιτεχνικό δυναμικό και να μας βοηθήσει να επιβιώσουμε τώρα, να μας βοηθήσει να ζήσουμε και να δουλέψουμε όπως πραγματικά μας αξίζει. Ζητάμε από την Ε.Ε. να ακολουθήσει το παράδειγμα της Γερμανίας (ΚSK) και να το εφαρμόσει στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Η Τέχνη, η Πολιτιστική Κληρονομιά της Ευρώπης, είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο. Βοηθήστε μας να το σηκώσουμε! Ευχαριστούμε!
ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΤΕ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ
Kassandra Dimopoulou – Artistic Director Hellenic Opera Co.
- Εικόνα: Μιχαήλ Άγγελος, Cappella Sistina (λεπτομέρεια). Βατικανό
Ο Κωστής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Paris VIII, Γαλλία, Εικαστικές και Οπτικοακουστικές Τέχνες και Φιλοσοφία. Η χούντα τον καταδιώκει κι έτσι από το 1972 ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Στο βιβλίο του, ποίησης και σχεδίων Αποσπάσματα 1967-1973 (Εκδόσεις Γιοβάνη, Φεβρουάριος 1974), καταθέτει την άποψή του που χαρακτηρίζει την ελευθερία που διακατέχει το πνεύμα των έργων του έως σήμερα.
