Μετά την παράσταση, κάποια στιγμιότυπα επανέρχονταν γλυκά στο μυαλό μου. Την έβλεπα να κρατά την ελληνική σημαία πάνω σε μια κινούμενη πλατφόρμα, την έβλεπα να χορεύει ζωηρά με το συμπρωταγωνιστή της, να τραγουδά ανάμεσα σε αστεράκια και λουλούδια. Στα πόδια της λυμένα αρβυλάκια, εύπλαστη, ευκίνητη, επιδέξια, ανάλαφρη και δυνατή σαν ατσάλι. Να συγκεντρώνεται και στο ωραίο της μέτωπο να διαγράφεται μια ρυτίδα, κάτω από την τρικυμία των πλούσιων καστανών μαλλιών της. Πόση ομορφιά πάνω στη σκηνή, σκέφτομαι. Λίμνη καθαρή, δροσερό δέντρο, λουσμένο στο ταλέντο. Η Αλεξία Μπεζίκη στην παράσταση «Γιοι και κόρες» κεντάει. Δείχνει ότι έχει νου, θεατρικότητα και καλλιτεχνική ανησυχία. Στόφα χορεύτριας και ηθοποιού ταυτόχρονα. Λεπτά, λαμπερά κι αεικίνητα μέλη, ζεστά ακόμη από τη νιότη. Και στις «Παραλογές ή μικρές καθημερινές ιστορίες», που την είχα ξαναδεί, καθοδηγημένη και πάλι από τον εξαιρετικό μας σκηνοθέτη Γιάννη Καλαβριανό, μαζί με όλες τις συναδέλφους της είχαν την ορμή του κεραυνού, της λάμψης τον πυρετό. Τώρα τη βρήκα ακόμα πιο στέρεα, με φυσική σιγουριά, με εξωτερικευμένη την υποκριτική της αρμονία, να αξιοποιεί τα ευρηματικά και στοχαστικά της αποθέματα. Ερμηνεύει μέσω της δράσης, δηλαδή μέσω της βούλησης. Ευαίσθητη και σπαρακτική, αληθινή κι αξιαγάπητη, έχει την ιδιοσυγκρασία μιας αυθεντικής και φωτεινής ηθοποιού. Καλλιτεχνικά θεωρώ την Αλεξία Μπεζίκη βολή ακριβείας, κάθετη ενέργεια, αισιόδοξη κραυγή και αλμυρό αέρα. Μπροστά στη φλόγα στέκομαι ακίνητη και σιωπηλή. Σιωπηλή ως τα μύχια της ψυχής μου. Το μόνο που κάνω, Αλεξία, είναι να ακούω. Κι ακούω του πάνθηρα το βήμα να ηχεί, όταν ανεβαίνει τα σκαλοπάτια.
Διαβάστε τη συνέντευξη.
Τη φωτογράφηση πραγματοποίησε ο Δημήτρης Πιτσάκης.
* Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Η καταγωγή μου από παππούδες και γιαγιάδες είναι από τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό ως παιδί είναι τα ατέλειωτα καλοκαίρια στη Χαλκιδική. Απόλυτη ξεγνοιασιά.
Εσύ τι θυμάσαι από τους παππούδες και τις γιαγιάδες σου;
* Γνώρισα έναν παππού και μια γιαγιά, αλλά τον παππού τον έζησα πολύ γιατί έμενε τρεις ορόφους κάτω από μας. θυμάμαι να μου διαβάζει κάθε μεσημέρι βιβλία, θυμάμαι όλες τις ιστορίες του για το διωγμό από τη Σμύρνη, ιστορίες από τον πόλεμο. Θυμάμαι που φορούσε -φυσικά- κολόνια Μυρτώ και είχε κόκκινα μάγουλα μέχρι 100 χρονών και θυμάμαι που μου έμαθε τάβλι και παίζαμε μανιωδώς!
Το θέατρο πώς μπήκε στη ζωή σου;
* Η συνάντησή μας ήταν λίγο τυχαία, νομίζω. Ήμουν 18 χρονών, έδινα πανελλαδικές εξετάσεις και αποφάσισα να δηλώσω τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Έτσι απλά.
Ποιους θεωρείς δασκάλους σου;
* Όλους τους ανθρώπους από τους οποίους έχω μάθει κάτι.
Το “Γιοι και κόρες” είναι μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας. Εσύ πού αναζητάς την ευτυχία;
* Σίγουρα στην καθημερινότητα. Στη βάση δηλαδή.
Ποια γεγονότα, από αυτά που βιώνουμε σήμερα, νομίζεις ότι θα μπορούσες κι εσύ στο μέλλον να ιστορήσεις σε νεότερούς σου;
* Θα μπορώ να πω είτε πως ήμουν στην πιο δημιουργική μου ηλικία την πιο άτυχη περίοδο, είτε πως ήμουν μάρτυρας όταν δημιουργήθηκε η ευκαιρία για τη μεγάλη αλλαγή. (Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξη, ελπίζω πως θα λέω το δεύτερο).
Ο χορός, η μουσική και το τραγούδι τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου;
* Μεγάλο. Στη δουλειά μου πιστεύω ότι είναι εργαλεία σχεδόν προαπαιτούμενα για έναν ηθοποιό και στην προσωπική μου ζωή είναι συστατικά ευτυχίας.
Μπορείς να μας κάνεις μια αναδρομή της συνεργασίας σου με την εταιρεία θεάτρου Sforaris και το σκηνοθέτη Γιάννη Καλαβριανό;
* Με τον Γιάννη δουλεύουμε μαζί όσα χρόνια είμαστε φίλοι νομίζω, δηλαδή 10, από τη σχολή. Στις πρώτες δειλές απόπειρες και στις γενναίες του. Τα χρόνια που έλειπα από την Ελλάδα δημιουργήθηκε η εταιρεία θεάτρου Sforaris και από τότε που επέστρεψα συνεχίζουμε σταθερά.
Τι ακριβώς είναι το physical theatre που σπούδασες στην Ελβετία;
* Το σωματικό θέατρο είναι για μένα το είδος θεάτρου που απαιτεί από τον ερμηνευτή να μπορεί να χρησιμοποιεί το σώμα του για να “αφηγηθεί” μια ιστορία. Είναι ένας κώδικας στον οποίο παντρεύονται -αν χρειαστεί- ο λόγος με το σύγχρονο χορό.
Τι αποτελεί πρόκληση για σένα και τι σου προξενεί άγχος;
* Πρόκληση για μένα αποτελεί ό, τι νιώθω πως φοβάμαι να κάνω ή ό, τι μου διεγείρει το μυαλό. Το άγχος δεν είναι μόνιμο στη ζωή μου. Υπάρχουν φορές που μπορεί να αγχωθώ με κάτι πολύ μικρό, ενώ εκκρεμεί κάτι πολύ σημαντικότερο, αλλά κατά κανόνα δεν είμαι αγχώδης.
Είσαι καλλιτέχνης. Τι συμβαίνει με το βιοπορισμό και τους κατ’ ανάγκην συμβιβασμούς που καλείται να κάνει σήμερα ένας νέος καλλιτέχνης
* Στη δική μας δουλειά διακυβεύεται ο βιοπορισμός επειδή δεν μπορεί κάνεις, τουλάχιστον στο ελεύθερο θέατρο, να σου εξασφαλίσει μια συνέχεια, άρα μια σταθερότητα. Δεν ξέρω τι συμβιβασμούς κάνει ο καθένας, αλλά σίγουρα χρειάζεται κάποια μέριμνα για να συνεχίσεις.
Ποια είναι τα άμεσα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
* Το “Γιοι και κόρες” θα συνεχιστεί μέχρι μέσα Ιανουαρίου στο Bios, μετά θα ταξιδέψει στο Udine της Ιταλίας, στην Καβάλα, στη Θεσσαλονίκη και όπου αλλού μας καλέσουν. Επίσης από τις 19 Δεκεμβρίου μέχρι τις 20 Ιανουαρίου θα είμαι στην παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, “Ιστορίες Καιρού”, από την Default Company, της οποίας είμαι μέλος.
Είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου;
* Σε κάποια πράγματα είμαι πολύ αυστηρή και σε άλλα εφευρίσκω διάφορες δικαιολογίες και μου ξεγλιστρώ.
Στην Ελλάδα έχουμε υψηλό θεατρικό επίπεδο;
* Γνώμη μου είναι πως την Ελλάδα έχουμε πολλούς καλούς ερμηνευτές, αλλά όχι πολλούς καλούς δημιουργούς.
Μπορεί το θέατρο σήμερα να δώσει το κάτι παραπάνω στο θεατή;
* Ναι, μπορεί και ο μόνος τρόπος είναι η ειλικρίνεια.
Πότε μια θεατρική παράσταση, κατά τη γνώμη σου, έχει πετύχει;
* Όταν έχει καταφέρει να κουνήσει κάτι, έστω ελάχιστο, μέσα σου.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
* Δεν έχω αγαπημένους συγγραφείς, διαβάζω πολύ ακατάστατα και διάφορα είδη.
Ποιους ρόλους ονειρεύεσαι να ερμηνεύσεις;
* Ονειρεύομαι να ερμηνεύσω ρόλους που θα γίνονται για μένα σκαλοπάτια.
Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να χάσεις το κουράγιο σου;
* Σίγουρα θα υπάρχουν, απλώς ελπίζω να μην έρθουν!
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν πολιτικό κι έναν καλλιτέχνη;
* Έχω την εντύπωση ότι ο καλλιτέχνης σού ταρακουνά με έναν τρόπο τα πάγια, τα στεγανά, ενώ ο πολιτικός στα νομιμοποιεί.
Η καθημερινότητά μας έχει ποιότητα;
* Αν θέλουμε, έχει.
Ποιο τραγούδι σιγοτραγουδάς συχνά;
* Τον τελευταίο καιρό σιγοτραγουδώ τραγούδια από την παράσταση, όπως το “Μάρω Μάρω μια φορά είν’ τα νιάτα”!
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Έχω ένα σκυλί, boxer, την Πάρτυ -αυτή βέβαια σίγουρα πιστεύει ότι είναι άνθρωπος- και αγαπιόμαστε πάρα πολύ.
Ευχαριστώ πολύ.
* Κι εγώ ευχαριστώ πολύ.
* Το www.catisart.gr ευχαριστεί τον Δημήτρη Πιτσάκη για τη φωτογράφηση.
