Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Δεν πιστεύω σε ωραίους ηθοποιούς. Πιστεύω σε γοητευτικούς ηθοποιούς. Ένας καλλιτέχνης που λέει ωραία πράγματα μπορεί να είναι γοητευτικός. Ένας άνθρωπος που χειρίζεται όμορφα την ελληνική γλώσσα είναι ένας πολύ γοητευτικός άνθρωπος.
Έτσι λοιπόν χάρηκα ιδιαίτερα που μίλησα με τον Αλέξανδρο Μαράκη – Μπούρκα, έναν ιδιαίτερα γοητευτικό άνθρωπο, με ωραίο λόγο, ενδιαφέρουσες απόψεις και καλό ηθοποιό.
Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν ένα κλίμα αγωνίας στα όρια του μεταφυσικού θρίλερ σε ένα έργο που μοιάζει να γράφτηκε μόλις χθες. Ο Betti χρησιμοποιεί όλα τα παραπάνω για να μιλήσει για άλλα πιο ουσιώδη θέματα, όπως είναι η απουσία ειλικρινούς επικοινωνίας, η αναζήτηση της αλήθειας και το πραγματικού νοήματος της ζωής αλλά και η ανάγκη να ακούμε ο ένας τον άλλον με τα μάτια της ψυχής μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο επικρατεί η μοναξιά και η έλλειψη επικοινωνίας.
Αλέξανδρε, πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και τι δεν ξεχνάς από τα παιδικά σου χρόνια;
Πώς και πότε μπήκαν η υποκριτική και το θέατρο στη ζωή σου;
Τι θα ήθελες να πεις για «Καμένα λουλούδια στο παρτέρι», όπως είναι ο τίτλος σε ελεύθερη απόδοση του έργου του Ugo Betti «L’ aiuola bruciata», στο οποίο συμμετέχεις;
*Από τον τίτλο μόνο το έργο, μου αφήνει μια αίσθηση ότι κάτι ξεχάστηκε… Κάτι έμεινε πίσω… Σαν να κλείδωσε ο χρόνος τελείως…
Πώς θα περιέγραφες την Ευρώπη της εποχής που διαδραματίζεται το έργο «Καμένα λουλούδια στο παρτέρι» και πώς τη σημερινή; Έχουν κάτι κοινό;
Πόσο χρήσιμο μπορεί να φανεί το συγκεκριμένο έργο στην εποχή που ζούμε;
Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη συνέχεια;
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο συμβιώνεις;
*Έχω έναν γατούλη. Μπαμπίνο τον λένε. Είναι γάτα σε ψυχή κουταβιού. Συνήθως είχα γατούλα στο σπίτι. Γενικά τα αγαπάω πολύ τα ζώα. Είναι σαν μικρή οικογένεια το να έχεις ένα ζωάκι.