«Τέχνη, ελιγμός ευτυχίας αναπαυτικά δυστυχισμένων», Ν. Καρούζος
«Το θράσος και το θάρρος της νεότητας χάνονται κι αντικαθίστανται από τη δύναμη της σιγουριάς. Στην τέχνη της ζωγραφικής σημασία έχει η έμπνευση και η γνώση της πραγματικότητας.
Η πραγματικότητα είναι η αλήθεια, η φύση. Η προσπάθεια που καταβάλλει ο ζωγράφος να αποδώσει αυτή τη φύση, μετατρέπεται σε πάθος που το κατανοεί κι ο θεατής».
Με τον μύθο της «ελληνικότητας» πυξίδα, και τον προικισμένο λόγο του να μας παραδίδει στη μετεωρική ρέμβη, ο ζωγράφος μας Αλέκος Φασιανός χρόνια τώρα μας ταξιδεύει στα αναγνωρίσιμα κοσμοείδωλά του. Ο λαϊκός μας καλλιτέχνης είναι αυτός που αριστοτεχνικά φαιδρύνει με την αμάραντη νιότη την καθημερινότητά μας (ποδηλάτες, καπνιστές, ζευγάρια με φουλάρια και κόμες ν’ ανεμίζουν).
Μπαλκόνια της Αθήνας, μανάβηδες των λαϊκών, ψαράδες της Κέας, φεγγάρια με ερωτευμένους και τόσα άλλα. Για τα αρχέτυπα σύμβολα και τον λαϊκό παγανισμό του ζωγράφου μας σημειώνει ο Philippe Renand, τονίζοντας την αισιοδοξία που αποπνέουν τα έργα του.
«Τι μας παρουσιάζει ο Φασιανός», αναρωτιέται ο Michel Faucher. «Άνδρες, γυναίκες, συχνά με προφίλ, μαλλιά που τα παίρνει ο άνεμος, αέρινα και ιερατικά, άλογα, τοπία, τη θάλασσα, το φως, τους λόφους, δωμάτια, παράθυρα ανοιχτά, τον ουρανό… φευγαλέες στιγμές της ομορφιάς. Η ομορφιά είναι οι αποδείξεις της αγάπης…».
Για τη χυμώδη αυθαιρεσία του ονείρου στις μορφές του Φασιανού ο Νίκος Καρούζος σημείωνε: «Σε βαθύ και παιδικό χειμώνα ο Αλέξης Φασιανός έχει τα όνειρά του. Ένας ήλιος έχει αφήσει στην ψυχική φύση των χρωμάτων όλη τη χαρά και τη μαγεία μιας μεταφυσικής ακινησίας, που μας ανοίγει θερμά την ανάμνηση του Αρχέτυπου, έτσι όπως εξουσιάζει τη συγκίνησή μας και με κάθε αληθινή τέχνη μάς δίνει κάθε φορά τις δυνατότητες να το αντικρύζουμε, να χανόμαστε στη ρέμβη του».
***
Δείτε μερικά από τα έργα του:
