Η άγνωστη σχέση της Ισιδώρα Ντάνκαν με την Ελλάδα
Η Ισιδώρα Ντάνκαν είχε σημαντικούς δεσμούς με την Ελλάδα, την οποία επισκέφτηκε για πρώτη φορά το 1903 – οπότε και το 2023 συνιστά επέτειο 120 χρόνων. Η χορεύτρια βρέθηκε με τη μητέρα και τα αδέρφια της στην Αθήνα, αποφασίζοντας μάλιστα να χτίσει σε λόφο έναν αρχαιοελληνικό ναό, κάτι που ουδέποτε κατάφερε. Έχτισε ωστόσο ένα σπίτι στο Βύρωνα το οποίο σήμερα λειτουργεί ως κέντρο έρευνας χορού.
Την παράσταση «Ισιδώρα Ντάνκαν» παρουσιάζει ο σπουδαίος Γάλλος χορογράφος Ζερόμ Μπελ στην Πειραιώς 260 (9 και 10 Ιουλίου), ένα έργο για τη «μητέρα» του μοντέρνου χορού.
Ο Ζερόμ Μπελ και η ομάδα του έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν τα βήματα της Ντάνκαν προς την Αθήνα με πλοίο και με τρένο. Άλλωστε ο Γάλλος χορογράφος έχει καταργήσει τα αεροπορικά ταξίδια στις περιοδείες του για να μην επιβαρύνει το περιβάλλον.
«Το ανθρακικό αποτύπωμα μιας αεροπορικής πτήσης είναι τεράστιο. Το γεγονός με θλίβει βαθιά. Αποφασίσαμε λοιπόν με την ομάδα μου να μην ξαναταξιδέψουμε με αεροπλάνο», τονίζει ο Ζερόμ Μπελ.
Ο Ζερόμ Μπελ ζει στο Παρίσι και εργάζεται σε όλο τον κόσμο.
Το πρώτο του έργο, “nom donné par l’auteur” (όνομα δοσμένο από τον συγγραφέα, 1994), είναι μια χορογραφία αντικειμένων. Το δεύτερο, με τίτλο “Jérôme Bel” (1995), βασίζεται στην πλήρη γύμνια των ερμηνευτών. Το τρίτο, “Shirtologie” (1997), παρουσιάζει έναν ηθοποιό να φοράει πολλά T-shirts. Στο “Le dernier spectacle” («Η τελευταία παράσταση», 1998), μέσα από συνεχείς αναφορές σε ένα σόλο της χορογράφου Susanne Linke, καθώς επίσης στον Άμλετ και στον τενίστα André Agassi, προσπαθεί να ορίσει μια οντολογία της παράστασης.
Ο Ζερόμ Μπελ αναφέρει ως δικό του το έργο “Xavier Le Roy” (2000), το οποίο στην πραγματικότητα χορογραφήθηκε από τον Ζαβιέ Λε Ρουά. Για τις ανάγκες του “The show must go on” (2001) έφερε πάνω στη σκηνή είκοσι ερμηνευτές, δεκαεννιά ποπ τραγούδια και έναν DJ.
Το 2004 έλαβε πρόκληση από το μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού να ετοιμάσει ένα έργο. Το αποτέλεσμα ήταν το “Veronique Doisneau” (2004), πάνω στη δουλειά της χορεύτριας Βερονίκ Ντουανώ, από τη συγκεκριμένη χορευτική ομάδα. Το έργο “Isabel Torres” (2005, με την ομώνυμη χορεύτρια), για το μπαλέτο του Δημοτικού Θεάτρου του Ρίο ντε Τζανέιρο, είναι η βραζιλιάνικη εκδοχή της παραγωγής του για την Όπερα του Παρισιού.
Το “Pichet Klunchun and myself” (2005) δημιουργήθηκε στην Μπανγκόγκ, με τον Ταϊλανδό ερμηνευτή παραδοσιακών χορών Πισέτ Κλαντσούν. Το 2009 παρουσίασε το “Cédric Andrieux” (2009), με τον χορευτή της ομάδας του Merce Cunningham και, κατόπιν, της Όπερας της Λυών. Το 2010 συνεργάστηκε με την Anne-Teresa De Keersmaeker στη δημιουργία του “3Abschied”, που ήταν βασισμένο στο «Τραγούδι της Γης» του Gustav Malher.
Ο Ζερόμ Μπελ τιμήθηκε με ένα Bessie Award για τις παραστάσεις του έργου “The show must go on” στη ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, το 2005. Το 2008 ο Μπελ και ο Πισέτ Κλαντσούν έλαβαν το Routes Princess Margriet Award του (ολλανδικού) Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τον Πολιτισμό.
∗∗∗
Την παράσταση «Ισιδώρα Ντάνκαν» παρουσιάζει ο Ζερόμ Μπελ στην Πειραιώς 260
Η Ισιδώρα Ντάνκαν και η μυθική φωτογράφησή της στην Ακρόπολη
