23.5 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

“Σκότωσε ό, τι αγαπάς”, γράμμα για μια παράσταση

Γράφει η Γωγώ Μάντεση

«Αύριο φεύγουμε.
Τελευταία νύχτα απόψε.
Εκείνη απλώς γυρίζει σε οικείο παρελθόν
εγώ επιστρέφω σ’ ένα δύσθυμο μέλλον».
Γιάννης Βαρβέρης, “Βαθέως Γήρατος”

Ειρήνη μου,
Η χτεσινή βραδιά ήταν γεμάτη εκπλήξεις. Παρά την κίνηση στους δρόμους και την αγωνία μου για το παρκάρισμα στα στενά της Κυψέλης, μία θέση με περίμενε Κεφαλληνίας και Επτανήσου γωνία, εννέα παρά. Στήθηκα στην ουρά φοβούμενη ότι δε θα βρω εισιτήριο, δεν πέρασαν όμως παρά λίγα λεπτά και το ροζ χαρτάκι με την ένδειξη Δ4/3 με οδήγησε στην πρώτη πόρτα δεξιά, στη Σκηνή Β’, για την παράσταση “Σκότωσε ό, τι αγαπάς”. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη.

Πρώτη έκπληξη: Ανδρέας Μήτσου, ο δάσκαλός μας, παρών κι αυτός στην είσοδο του θεάτρου. Αμοιβαία χαρά για τη συνάντησή μας. Πάντα ευγενικός, ρώτησε για μένα. Του είπα για την πρόσφατη μετακόμισή μου. Τον ρώτησα αν μάς ετοιμάζει κάτι καινούριο, έδειχνε κουρασμένος… Είπαμε και για σένα, για το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. «Αχ! Η Ειρήνη μας. Τι γλυκιά!» μου λέει. Γλύκανε κι αυτός.
Δεύτερη έκπληξη (μμμ ίσως όχι και τόσο): Αλέξης Σταμάτης. «Είμαστε φίλοι», μου λέει ο Ανδρέας Μήτσου. Μάς σύστησε. Μιλήσαμε λίγο για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής… Τους άφησα να πούνε τα δικά τους. Εννιά και τέταρτο. Τρίτο κουδούνι.
Λιτό σκηνικό. Το γραφείο της Κατερίνας, συγυρισμένο όπως και η ζωή της, επιλέχτηκε ως ο χώρος συνάντησης δύο φίλων δεκατέσσερα χρόνια μετά. Ενήλικες πια, η Κατερίνα και ο Άρης ξαναζούν το παρελθόν, αγωνιούν για το παρόν, για όλα αυτά που θέλουν να πουν και δεν τολμούν, ακροβατούν πάνω στο δίκαιο και το άδικο, χωρίς να ελπίζουν πια…
Κατερίνα: «Αν εκείνο το βράδυ… Ή το επόμενο πρωί… δεν είχες φύγει μόνος σου, σαν κυνηγημένος, αν είχαμε φύγει μαζί… Ξέρω… Δε θα το έκανες ποτέ… Αλλά λέω αν… Σκέψου το λίγο… Εγώ κι εσύ έχουμε φύγει… Κι ο Μιχάλης γυρίζει και δεν βρίσκει κανέναν μας. Χανόμαστε. Και δεν τον ξαναβλέπουμε ποτέ. Δεν το βλέπεις; Δε θα ‘χε γίνει τίποτα…». Κατερίνα και Άρης οι ήρωες επί σκηνής. Άρης κι ο ικανότατος σκηνοθέτης, Άρης Τρουπάκης.
Η μουσική σχεδόν απούσα, μα επάξια στη θέση της, οι φωνές της Δανάης Παπουτσή και του Αντώνη Καρυστινού, άλλοτε τρυφερές κι άλλοτε εκρηκτικές, μου ξύπνησαν αναμνήσεις από έρωτες που έζησα, που ζω ή που λαχταρώ, με προκάλεσαν να έρθω αντιμέτωπη με τις δικές μου φοβίες για τη μοναξιά και τις αποτυχίες στη ζωή, για το χωρισμό και το θάνατο.
Δε θα σου πω παραπάνω.
Καλή παράσταση.
Kill your darlings.

Γωγώ Μάντεση
05 Φεβρουαρίου 2012

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -