23.3 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Οι υπέροχες σιβηρικές

Στη Σιβηρία οι οικολόγοι ανακοίνωσαν την έναρξη της φωτογράφισης των άγριων αιλουροειδών. Με τη βοήθεια εξοπλισμού φωτογραφίας και βίντεο οι επιστήμονες ελπίζουν να συλλέξουν στοιχεία σχετικά με τον τρόπο ζωής των απειλούμενων με εξαφάνιση ζώων. Οι λεοπαρδάλεις του χιονιού, οι αγριόγατες μανούλ και οι λύγκες έχουν απομείνει μόνο σε ελάχιστες χώρες του κόσμου. Η μελέτη των συνηθειών τους μέχρι πρόσφατα ήταν αδύνατη. Τα ζώα, που περιλαμβάνονται στο Κόκκινο Βιβλίο, κρύβονται στα πιο δυσπρόσιτα μέρη.

Στη Ρωσία οι λύγκες και οι λεοπαρδάλεις του χιονιού συναντώνται στο Αλτάι και στα όρη Σαγιάν, ενώ οι αγριόγατες μανούλ ανακαλύφθηκαν εκεί μόλις πριν από μερικά χρόνια. Στα όρη της νότιας Σιβηρίας υπάρχουν διάσπαρτα αρκετά φυσικά καταφύγια, μερικά από τα οποία είχαν δημιουργηθεί στις αρχές του εικοστού αιώνα. Μόλις πριν από ένα χρόνο δημιουργήθηκε ο εθνικός δρυμός «Παζαρίμ» στα νότια του Σαγιάν. Εκεί έχουν διατηρηθεί μέρη, όπου δεν έχει πατήσει πόδι ανθρώπου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εκεί μπορεί να ζουν δεκάδες σιβηρικές αγριόγατες. Στηρίζουν τις ελπίδες τους ειδικά για τη λεοπάρδαλη του χιονιού. Ο πληθυσμός της σε όλη τη Ρωσία μόλις ξεπερνάει τα εκατό άτομα. Στο νέο εθνικό δρυμό μέσα σε ένα χρόνο κατάφεραν να καταγράψουν εννέα λεοπαρδάλεις του χιονιού. Πρέπει όχι απλά να τις μελετήσουν, αλλά και να τις προστατεύσουν, υποστηρίζει ο διευθυντής του Κρατικού Φυσικού Καταφυγίου «Χακάσκι», Βίκτορ Νεπόμνιασι:
Στη Ρωσία βρίσκεται το βόρειο σύνορο όπου ζουν οι λεοπαρδάλεις του χιονιού. Πιο βόρεια δεν υπάρχουν. Τα τελευταία χρόνια, σε συνεργασία με το φυσικό καταφύγιο του Σαγιάν-Σούσενσκ,  ειδικοί επιστήμονες ασχολούνται με την προστασία και μελέτη τους. Δεν γίνεται το ένα χωρίς το άλλο. Για να τα προστατευτούν τα ζώα αποτελεσματικά, πρέπει να γνωρίζουν πού ζουν, ποιες είναι οι συνήθειές τους.
Η παρακολούθηση των αγριόγατων είναι πολύ δύσκολη. Οι λύγκες και οι λεοπαρδάλεις του χιονιού κρύβονται από τους ανθρώπους στους βράχους. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να τις προσεγγίσουν εκεί. Ακόμα πιο δύσκολη είναι η περίπτωση των μανούλ, τα οποία είναι αποκλειστικά νυκτόβια. Να πιάσεις μία αγριόγατα, για να της φορέσεις ένα κολάρο με δορυφορικό πομπό, είναι κάτι πολύ δύσκολο. Γι’ αυτό το λόγο τα κύρια όπλα των επιστημόνων έγιναν οι φωτογραφικές μηχανές και οι βιντεοκάμερες, που ενεργοποιούνται όταν τις πλησιάζει κάποιο ζώο. Στις εικόνες φαίνονται ξεκάθαρα τα διακριτικά χαρακτηριστικά του κάθε ζώου, εξηγεί ο διευθυντής του Κρατικού Φυσικού Βιοσφαιρικού Καταφυγίου «Σαγιάν-Σούσενσκ» Γκενάντι Κισιελιόφ:
Χάρη σε αυτές τις εικόνες γνωρίζουμε τον πληθυσμό τους και τα πάντα για τις μετακινήσεις τους. Η εμπειρία δείχνει, ότι στο χώρο των φυσικών καταφυγίων και των εθνικών δρυμών είναι προστατευμένα, ενώ σε άλλα μέρη το ζώο εκτίθεται σε κινδύνους. Αυτοί είναι είτε οι λαθροθήρες, είτε η τυχαία πτώση σε παγίδες, που στήνουν οι άνθρωποι για το κυνήγι άγριων ζώων.
Παρεμπιπτόντως, μόνο στα ρωσικά φυσικά καταφύγια οι λεοπαρδάλεις του χιονιού αισθάνονται πραγματικά ασφαλείς. Τα τελευταία πέντε χρόνια στο καταφύγιο “Σαγιάν – Σούσενσκ” γεννήθηκαν επτά μικρές λεοπαρδάλεις του χιονιού. Τέτοιοι δείκτες δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο.
Όταν οι επιστήμονες καταφέρουν να προσδιορίσουν τα ακριβή σύνορα στη χώρα όπου ζει το κάθε είδος αγριόγατας, τότε θα μπορούν να ξεκινήσουν διεθνή προγράμματα για την προστασία τους. Αρχικά μπορεί να οργανωθεί ανταλλαγή στοιχείων μεταξύ των χωρών για τις λεοπαρδάλεις του χιονιού, τους λύγκες και τα μανούλ, ενώ τελικά να δημιουργηθεί ένα διασυνοριακό καταφύγιο, όπου θα προστατεύονται οι μεταναστευτικές οδοί των αγριόγατων.

* Από την άλλη, μια κατοικίδια γάτα διέσχισε 70 χιλιόμετρα στη Σιβηρία για να ξαναβρεί τα αφεντικά της που είχαν μετακομίσει σε άλλη πόλη.
Η γάτα, που ονομάζεται Μπόγιαν, χάθηκε όταν η οικογένειά της μετακόμισε στο Κράσνογιαρσκ, διηγήθηκε ο πατέρας της οικογένειας Σεργκέι Μίσκιν στον τοπικό Τύπο.
“Είχαμε φορτώσει όλα μας τα πράγματα και κανείς δεν κατάλαβε πως η γάτα είχε χαθεί. Την ψάχναμε πολύ καιρό, αλλά δεν καταφέραμε να τη βρούμε. Τα παιδιά ειδικά είχαν στενοχωρηθεί πολύ. Ζούσε μαζί μας πέντε χρόνια”, διευκρίνισε.
Τρεις μήνες αργότερα, η γάτα εμφανίστηκε στην πόρτα του καινούργιου διαμερίσματός τους, στον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας.
“Όλος ο κόσμος έμεινε έκπληκτος πώς διέσχισε μια τόσο μεγάλη απόσταση και πώς βρήκε το διαμέρισμα. Βέβαια πλέον δεν θέλει να βγαίνει από το σπίτι, γιατί φοβάται”, είπε ο Μίσκιν.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -